Kaedah Kos Purata
Apakah Kaedah Kos Purata?
Kaedah kos purata memperuntukkan kos kepada item inventori berdasarkan jumlah kos barang yang dibeli atau dihasilkan dalam tempoh dibahagikan dengan jumlah item yang dibeli atau dihasilkan. Kaedah kos purata juga dikenali sebagai kaedah purata berwajaran.
Memahami Kaedah Kos Purata
Perniagaan yang menjual produk kepada pelanggan perlu berurusan dengan inventori, yang sama ada dibeli daripada pengilang berasingan atau dikeluarkan oleh syarikat itu sendiri. Item sebelum ini dalam inventori yang dijual direkodkan pada penyata pendapatan syarikat sebagai kos barang dijual (COGS). COGS ialah angka penting bagi perniagaan, pelabur dan penganalisis kerana ia ditolak daripada hasil jualan untuk menentukan margin kasar pada penyata pendapatan. Untuk mengira jumlah kos barang yang dijual kepada pengguna dalam satu tempoh, syarikat yang berbeza menggunakan salah satu daripada tiga kaedah kos inventori— keluar dahulu dahulu (FIFO),. keluar dahulu keluar terakhir (LIFO) atau kaedah kos purata.
Kaedah kos purata menggunakan purata mudah bagi semua item yang serupa dalam inventori, tanpa mengira tarikh pembelian, diikuti dengan kiraan item inventori akhir pada akhir tempoh perakaunan. Mendarabkan purata kos setiap item dengan kiraan inventori akhir memberikan syarikat angka untuk kos barang yang tersedia untuk dijual pada ketika itu. Kos purata yang sama juga digunakan untuk bilangan item yang dijual dalam tempoh perakaunan sebelumnya untuk menentukan kos barang yang dijual.
Contoh Kaedah Kos Purata
Sebagai contoh, pertimbangkan lejar inventori berikut untuk Sam's Electronics:
TTT
Andaikan syarikat menjual 72 unit pada suku pertama. Kos purata wajaran ialah jumlah inventori yang dibeli pada suku tersebut, $113,300, dibahagikan dengan jumlah kiraan inventori daripada suku tersebut, 100, untuk purata $1,133 seunit. Kos barang yang dijual akan direkodkan sebagai 72 unit dijual x $1,133 kos purata = $81,576. Kos barang yang tersedia untuk dijual, atau inventori pada akhir tempoh, ialah 28 item yang masih ada dalam inventori x $1,133 = $31,724.
Faedah Kaedah Kos Purata
Kaedah kos purata memerlukan tenaga kerja yang minimum untuk digunakan dan, oleh itu, adalah yang paling murah daripada semua kaedah. Sebagai tambahan kepada kesederhanaan menggunakan kaedah kos purata, pendapatan tidak boleh dimanipulasi dengan mudah seperti kaedah pengekosan inventori yang lain. Syarikat yang menjual produk yang tidak dapat dibezakan antara satu sama lain atau sukar untuk mencari kos yang berkaitan dengan unit individu akan memilih untuk menggunakan kaedah kos purata. Ini juga membantu apabila terdapat sejumlah besar item serupa yang bergerak melalui inventori, menjadikannya memakan masa untuk menjejaki setiap item individu.
Pertimbangan Khas
Salah satu aspek teras prinsip perakaunan yang diterima umum (GAAP) AS ialah ketekalan. Prinsip konsistensi memerlukan syarikat untuk menggunakan kaedah perakaunan dan mengikutinya secara konsisten dari satu tempoh perakaunan ke tempoh perakaunan yang lain. Sebagai contoh, perniagaan yang menggunakan kaedah kos purata perlu terus menggunakan kaedah ini untuk tempoh perakaunan akan datang. Prinsip ini disediakan untuk memudahkan pengguna penyata kewangan supaya angka pada kewangan boleh dibandingkan tahun demi tahun. Syarikat yang menukar kaedah pengekosan inventorinya mesti menyerlahkan perubahan dalam nota kakinya kepada penyata kewangan.
##Sorotan
Setelah syarikat memilih kaedah penilaian inventori, ia perlu kekal konsisten dalam penggunaannya untuk mematuhi prinsip perakaunan yang diterima umum (GAAP).
Kaedah kos purata ialah salah satu daripada tiga kaedah penilaian inventori, dengan dua kaedah biasa yang lain ialah keluar dahulu dahulu (FIFO) dan keluar dahulu keluar terakhir (LIFO).
Kaedah kos purata menggunakan purata wajaran semua inventori yang dibeli dalam satu tempoh untuk menetapkan nilai kepada kos barang dijual (COGS) serta kos barang yang masih tersedia untuk jualan.
