Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam
Apakah Akta Perjanjian Sebelum Perkahwinan dan Perkahwinan Seragam?
Diguna pakai oleh 26 negeri, Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam—yang digubal oleh Persidangan Pesuruhjaya Kebangsaan mengenai Undang-undang Negeri Seragam pada tahun 1983—membantu membawa konsistensi kepada kontrak yang ditandatangani oleh dua pihak yang memasuki perkahwinan. Akta itu membenarkan pihak-pihak yang membuat perjanjian pranikah untuk memilih statut negeri mana untuk undang-undang perkahwinan yang akan meliputi perjanjian itu .
Memahami Akta Perjanjian Sebelum Perkahwinan dan Perkahwinan Seragam
Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam menyatakan bahawa pihak harus bebas untuk mencipta syarat kewangan di mana mereka berdua bersetuju—dengan beberapa batasan. Ia membuat semakan standard minimum keadilan oleh negeri wajib berdasarkan keadaan pada masa perjanjian. Selepas semakan, sesebuah negeri boleh menolak untuk menguatkuasakan perjanjian yang meletakkan satu pihak dalam bahaya kewangan. Akta itu juga menangani beban pembuktian dan menetapkan bila hak semasa perceraian atau kematian mungkin diketepikan atau diubah suai .
Matlamat akta itu adalah untuk memberi kelonggaran kepada mahkamah dalam membuat keputusan mengenai kes undang-undang keluarga dan juga memberi individu yang sedang mempertimbangkan untuk menandatangani perjanjian sebelum perkahwinan sedikit keyakinan bahawa perjanjian yang mereka buat akan dapat dikuatkuasakan dan bagaimana ia akan dikuatkuasakan.
Akta ini memberi tumpuan kepada perjanjian pranikah dan perkahwinan (atau perjanjian selepas perkahwinan ). Ia memperlakukan perjanjian selepas perkahwinan dengan keperluan dan prinsip yang sama seperti perjanjian sebelum perkahwinan. Adalah penting untuk mengetahui bahawa sesetengah negeri menggunakan piawaian undang-undang yang berbeza untuk setiap negeri, termasuk beban yang lebih tinggi yang diletakkan pada perjanjian selepas perkahwinan.
Pranups dan Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam
Lazimnya, perjanjian pranikah menangani pembahagian harta, sokongan pasangan dan hak penjagaan anak sekiranya perceraian berlaku. Ia juga mungkin termasuk peruntukan untuk kehilangan aset sekiranya berlaku perzinaan. Pranikah biasanya diminta oleh pihak yang akan kehilangan paling banyak wang atau harta dalam kes perceraian, terutamanya di negeri yang mematuhi undang-undang Harta Komuniti ​—setiap pasangan berhak mendapat separuh daripada semua yang diperoleh semasa perkahwinan.
Pasangan boleh memilih mana-mana negeri di mana salah satu pihak tinggal atau merancang untuk tinggal atau negeri di mana pasangan itu akan berkahwin untuk dikuatkuasakan pranikah. Oleh kerana akta ini belum diluluskan di semua negeri, pihak-pihak kepada kontrak pranikah juga terhad untuk memilih hanya negeri-negeri yang telah meluluskan Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perjanjian Perkahwinan Seragam.
Kelebihan utama memilih untuk mempunyai perjanjian pranikah terletak di bawah bidang kuasa negara yang telah meluluskan Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam ialah kebanyakan negeri ini mempunyai peruntukan dan statut yang komprehensif untuk menyelesaikan isu yang berkaitan dengan perjanjian pranikah, seperti harta pusaka perancangan, pembahagian harta, nafkah, aset kewangan dan jagaan. Di negeri-negeri lain, keputusan mengenai pelbagai situasi mungkin kurang stabil kerana fakta bahawa sesetengah negeri mendasarkan keputusan mereka berdasarkan undang-undang kes.
##Sorotan
Akta itu membenarkan pihak yang melakukan pranikah untuk memilih undang-undang perkahwinan negeri mana yang terpakai, dari segi perkara seperti pembahagian harta dan nafkah suami isteri.
Akta Perjanjian Praperkahwinan dan Perkahwinan Seragam ialah undang-undang berbilang negeri yang digubal untuk menentukan masa dan cara perjanjian pranikah perlu dikuatkuasakan.
Perbuatan itu hanya boleh dikuatkuasakan jika semua pihak dalam perjanjian sebelum perkahwinan memasuki secara sukarela, dan jika penyingkiran sokongan pasangan tidak akan menjadikan pihak lain bergantung kepada bantuan kerajaan .
