Strach przed utratą (FOMO)

FOMO to skrót od „Fear Of Missing Out”. Koncepcja została po raz pierwszy opisana w 2000 roku przez dr. Dan Herman w pracy naukowej zatytułowanej „The Journal of Brand Management”. Jednak akronim FOMO został ukuty kilka lat później przez Patricka McGinnisa w opinii opublikowanej w 2004 roku w amerykańskim magazynie „The Harbus”.

Pojęcie to odnosi się do uczucia niepokoju lub idei, że inni ludzie dzielą się pozytywnym lub wyjątkowym doświadczeniem, podczas gdy ty tracisz. Jest to zjawisko dość powszechne w mediach społecznościowych, gdzie kanały innych osób często podkreślają i podkreślają pozytywne i satysfakcjonujące aspekty ich życia, co prowadzi czytelnika do smutku lub niedoskonałości z powodu własnych doświadczeń.

W kontekście rynków finansowych i handlu, FOMO odnosi się do strachu, jaki odczuwa trader lub inwestor, tracąc potencjalnie lukratywną inwestycję lub okazję handlową. Poczucie FOMO jest szczególnie powszechne, gdy aktywa znacznie zyskują na wartości w stosunkowo krótkim czasie. Ma to potencjał dla jednostki (i społeczności rynkowej jako całości) do podejmowania decyzji rynkowych w oparciu o emocje (strach przed utratą) zamiast logiki i rozumowania. Jest to szczególnie niebezpieczne dla niezdyscyplinowanego inwestora detalicznego, ponieważ często może prowadzić do sytuacji, w której zawierane są transakcje na aktywa o zawyżonej cenie, co wiąże się ze znacznie większym ryzykiem strat finansowych.