Protokół plotek

Termin protokół plotek odnosi się do określonego rodzaju komunikacji P2P (peer-to-peer), która odbywa się między komputerami i innymi urządzeniami cyfrowymi. Ukucie tego terminu zostało zainspirowane konwencjonalną formą plotek, która jest powszechna w grupach społecznych.

W kontekście informatyki protokół plotkowania odnosi się do rodzaju komunikacji, która ma miejsce, gdy dane są przesyłane przez różne węzły komputerowe, które są częścią sieci rozproszonej. Jak sama nazwa wskazuje, komunikacja protokołu plotkarskiego ma miejsce, gdy informacje są przesyłane z jednego komputera do drugiego, aż w końcu rozprzestrzenią się w całej sieci. Obecnie istnieje wiele wariantów protokołu Gossip, które można zastosować do różnych scenariuszy w zależności od potrzeb użytkownika lub organizacji.

Według profesora Marka Jelasity z Uniwersytetu w Szeged istnieją dwa główne rodzaje manifestacji plotek: rozpowszechnianie informacji i agregacja informacji. Te dwa typy są kluczowymi elementami systemów rozproszonych na dużą skalę.

Z jednej strony rozpowszechnianie plotek, zwane również multicastem, odnosi się do tradycyjnego sposobu dystrybucji danych (jeden węzeł sieci na raz). Z drugiej strony protokoły agregujące plotki to te, które przetwarzają dane, tj. najpierw podsumowują informacje, a następnie je rozpowszechniają (ten rodzaj komunikacji plotkarskiej może być również określany jako eksploracja danych rozproszonych).

Ciekawym przykładem systemu rozproszonego wykorzystującego protokół plotkowania jest Hashgraph stworzony przez Leemon Bairda w 2016 roku. Jest to technologia rozproszonej księgi, która wykorzystuje asynchroniczny algorytm konsensusu Byzantine Fault Tolerance (aBFT). Węzły sieci Hashgraph zbierają i podsumowują informacje o transakcjach i innych zdarzeniach oraz rozpowszechniają te dane na inne sąsiednie węzły, które są wybierane losowo. Więc zamiast budować łańcuch bloków, sieć Hashgraph buduje drzewo zdarzeń, w którym zapisywane są wszystkie informacje (żadne dane nigdy nie są odrzucane).