Almenn viðbótartryggingaráritun

Hvað er almenn viðbótarvátryggð áritun?

Almenn viðbótarvátryggður áritun er áritun vátryggingarskírteinis sem veitir sjálfkrafa vernd til hvers aðila sem nafngreindur vátryggður er samningsbundinn til að veita tryggingu fyrir. Algengast er að finna almenna vátryggða áritun í ábyrgðartryggingarskírteinum, þó að það sé venjulega ekki einkenni vátryggingarmálsins.

Skilningur á almennri viðbótartryggingu

Almenn viðbótarvátryggður áritun krefst þess ekki að nafngreindur vátryggður auðkenni viðbótarvátryggðann með nafni. Þess í stað mun hinn nafngreindi vátryggði veita almenna lýsingu á tegund hópa sem hann vill að tryggingin nái til samkvæmt vátryggingunni.

Fyrirtæki vinna oft með ýmsum verktökum, undirverktökum og öðrum vöru- og þjónustuaðilum til að ljúka verkum. Til dæmis getur byggingarfyrirtæki úthlutað verkum til rafvirkja, byggingarverkfræðinga og loftræstifræðinga til að klára tiltekna hluti byggingar. Þessir samningsbundnu starfsmenn eru þriðju aðilar sem veita viðskiptaeiganda eða vátryggingartaka þjónustu. Þriðju aðilar geta haft ástæðu til að gera kröfu ef þeir verða fyrir meiðslum eða tjóni á meðan þeir eru í starfi.

Þess vegna kaupa fyrirtæki ábyrgðartryggingu til að verjast tjónum. Það fer hins vegar eftir málfari vátryggingarinnar hvort umsjón nær til þriðju undirverktaka og annarra aðila eða ekki. Sumar tryggingar gætu krafist þess að nafngreindur vátryggður bæti við vernd fyrir aðra hópa með því að kaupa meðmæli. Þegar þeim hefur verið bætt við vátrygginguna er ónefndum hópum vísað til sem viðbótartryggðir.

Viðbótartryggð staða veitir í meginatriðum vernd til annarra hópa eða einstaklinga sem ekki voru upphaflega nefndir í vátryggingunni. Viðbótartryggingaáritunin er gagnleg vegna þess að hún verndar viðbótarvátryggðann - sem hluti af stefnu nefnds vátryggjanda - svo að hægt sé að leggja fram kröfu ef höfðað er mál.

Sérstök atriði

Líklegt er að tryggingafélög taki upp eina eða fleiri kröfur sem einhver aðili sem ekki er nefndur í vátryggingunni þarf að uppfylla áður en tryggingin er veitt. Algeng krafa er sú að nafngreindur vátryggður og aðili sem óskar eftir viðbótartryggðum stöðu þurfi að hafa gert samning eða samning þar sem nafngreindur vátryggður hefur gefið til kynna að hann muni bæta öðrum aðila við vátrygginguna. Samningurinn eða samningurinn verður að vera skriflegur og vátryggjandinn getur skoðað hann til að ákvarða hvort vernd sé krafa. Teljist aðili að lokum aukavátryggður gefur tryggingafélagið út vátryggingarskírteini.

Dæmi um almenna viðbótartryggingaáritun

Viðbótartryggð staða er venjulega notuð til að vernda einn aðila gegn sérstakri áhættu sem stafar af starfsemi annars aðila.

Sveitarfélög krefjast venjulega viðbótartryggðrar stöðu frá hverjum þeim sem heldur opinberan viðburð á eignum borgarinnar, svo sem tónleika, skrúðgöngur og karnival. Þessi starfsemi útsetur borgina fyrir ákveðnum áhættum sem annars væru ekki fyrir hendi, þannig að sá eða stofnunin sem skapar áhættuna ætti að taka ábyrgð á tjóni sem verður vegna starfseminnar.

Ef um opinbera tónleika er að ræða, til dæmis, ef einhver slasast á meðan mannfjöldinn er óstýrilátur, mun líklega bæði borgin og styrktaraðili tónleikanna verða kærðir. Borgin getur, sem aukavátryggður samkvæmt stefnu styrktaraðila tónleika, boðið út kröfuna samkvæmt þeirri tryggingu í stað þess að þurfa að skrá kröfuna samkvæmt eigin tryggingu. Áhættan hefur verið færð í raun yfir á styrktaraðila tónleikanna - að því gefnu að fyrirliggjandi tryggingamörk dugi til að standa straum af kröfunni.

##Hápunktar

• Öryggisáritun vátryggðs til viðbótar er ferlið við að veita þeim aðilum tryggingarvernd sem nafngreindur vátryggður þarf að veita tryggingu.

• Viðbótartryggð staða veitir í meginatriðum vernd til annarra hópa eða einstaklinga sem ekki voru upphaflega nefndir í vátryggingunni.

• Fyrirtæki, eins og byggingarfyrirtæki, framlengja oft gildissvið samkvæmt stefnu sinni fyrir verktaka og undirverktaka.