Kreditkorta dulkóðun
Hvað er dulkóðun kreditkorta?
Dulkóðun kreditkorta er öryggisráðstöfun sem notuð er til að draga úr líkum á því að kredit- eða debetkortaupplýsingum sé stolið. Dulkóðun kreditkorta felur í sér bæði öryggi kortsins, öryggi flugstöðvarinnar þar sem kort er skannað og öryggi miðlunar upplýsinga kortsins milli útstöðvar og bakends tölvukerfis.
Skilningur á dulkóðun kreditkorta
Kreditkort eru óaðskiljanlegur hluti af greiðsluferlinu. Neytendur búast við því að flest fyrirtæki muni samþykkja kort sem greiðslumáta, frekar en að treysta á reiðufé til að framkvæma viðskipti. Fyrirtæki útvega rafrænar útstöðvar sem neytandi getur skannað kreditkortið sitt í gegnum, þar sem útstöðvarnar senda auðkennisupplýsingar kortsins til tölvuþjóna til að ganga úr skugga um að neytandinn eigi nægilegt fé.
Hvernig dulkóðun kreditkorta virkar
Þegar lánareikningshafi kaupir með korti sínu eru upplýsingarnar eins og reikningsnúmerið ruglað með reiknirit. Tilgangurinn er að gera það ómögulegt að nálgast þær upplýsingar án samsvarandi dulkóðunarlykils sem gerir kaupmanni og fjármálastofnun kleift að stunda viðskipti sín. Þar til upplýsingarnar eru afkóðaðar með lyklinum eru þær ekki nothæfar, sem gerir þær öruggar svo lengi sem þær eru læstar.
Vegna þess að greiðslukort krefjast notkunar á rafrænum flutningi upplýsinga geta þau orðið uppvís að þriðja aðila sem getur stolið upplýsingum kortsins. Tegundir svika eru ma skimming, karding og vinnsluminni.
Kortaútgefendur nota margvíslegar aðferðir til að dulkóða kreditkort. Segulröndin aftan á korti er venjulega dulkóðuð og aðeins hægt að lesa með kortaskanni. Að treysta eingöngu á segulröndina er óöruggari aðferð en að krefjast þess að nota PIN- og flís, því PIN -númer gerir það erfiðara fyrir stolin kreditkort að fá heimild og notkun. Snjallkort með rafrænum flís getur verið erfiðara fyrir þjófa og tölvuþrjóta að stela upplýsingum frá, samanborið við annars konar dulkóðun og öryggi sem komið er á til að vernda upplýsingar um kreditreikninga.
Fyrir færslur sem krefjast þess að kort sé ekki skanna, eins og netviðskipti eða innkaup í forriti,. krefjast vefsíður bæði kreditkortanúmers framan á kortinu og CVV númer aftan á kortinu til að nota . Notkun CVV kemur í veg fyrir að einstaklingur geti notað aðeins stolið kreditkortanúmer til að framkvæma viðskipti.
Hápunktar
Það gerir það ómögulegt að fá aðgang að kreditkortaupplýsingunum án samsvarandi dulkóðunarlykils sem gerir kaupmanni og fjármálastofnun kleift að stunda viðskipti sín.
Kortaútgefendur nota margar aðferðir til að dulkóða kreditkort, þar á meðal segulræmur, PIN-númer, rafrænar flísar og CVV ef um er að ræða viðskipti á netinu.
Dulkóðun kreditkorta er öryggisráðstöfun sem notuð er til að draga úr líkum á því að kredit- eða debetkortaupplýsingum sé stolið.
