Munnlegur vilji

Hvað er munnleg erfðaskrá?

Munnleg erfðaskrá er erfðaskrá sem er gerð munnlega til annarra og í þeim tilgangi að tryggja að óskir deyjandi gangi eftir. Það tekur ekki á sig skriflega mynd.

Að skilja munnlega erfðaskrá

Munnleg erfðaskrá er vísað til sem erfðaskrá eða dánarbeðs erfðaskrá. Vitni að munnlegri erfðaskrá getur komið fram með fyrirmælin og reynt að sýsla með það. Munnleg erfðaskrá eru ekki eins almennt viðurkennd og skrifleg erfðaskrá. Flest ríki viðurkenna ekki þessar erfðaskrár sem gildar og neita að viðurkenna þær af almannareglu. Stofnun erfðaskráa fer samkvæmt lögum ríkisins. Hvert ríki getur ákveðið hvort samþykkja eigi munnlegar erfðaskrár eða ekki og hvaða takmarkanir eigi að setja á notkun þeirra og kröfur um að búa til gildar erfðaskrár. Fyrir takmarkaðan fjölda lögsagnarumdæma sem heimila munnlegar erfðaskrár geta þættirnir sem krafist er verið breytilegir frá einu ríki til annars.

Sum ríki viðurkenna aðeins notkun munnlegra erfðaskráa við sérstakar aðstæður, oft í hættulegum aðstæðum þegar ekki er víst að það sé fullnægjandi eða sanngjarn valkostur. Í þessum lögsagnarumdæmum er heimilt að samþykkja munnlega erfðaskrá ef sá sem gerir það var í hættu eða veiktist skyndilega og gat ekki gert skriflega erfðaskrá til að tryggja að óskir þeirra yrðu virtar. Til dæmis leyfa sum lögsagnarumdæmi munnlega erfðaskrá ef arfleifandi er meðlimur hersins og er í virkri skyldu eða í stríði eða vopnuðum átökum. Lögsagnarumdæmi geta einnig heimilað munnlegar erfðaskrár ef einstaklingur starfar í tengslum eða í fylgd herafla í stríði eða starfi eða er sjómaður á sjó. Munnlega erfðaskrá má einungis heimila að ráðstafa lausafé en fasteignum. Einnig getur ríki sett hámarksgildi fyrir hverja eign eða heildareign allra.

Að sanna munnlegan erfðaskrá

Jafnvel í lögsagnarumdæmum sem viðurkenna munnlega erfðaskrá getur verið erfitt að sanna munnlega erfðaskrá. Vegna þess að það var ekki skrifað getur verið erfitt fyrir vitnið að muna alla skilmála sem arfleifandi gaf upp. Vitni geta haft mismunandi minningar um það sem sagt var. Munnleg erfðaskrá gæti hafa verið afhent á erfiðum tíma, svo sem að arfleifandi hafi lent í skyndilegum veikindum. Það er oft áskorun að sanna munnlegan erfðaskrá. Einstaklingar sem standa til arfs mega ekki vilja að fyrirmæli í munnlegri erfðaskrá verði framfylgt. Þeir sem reyna að sanna ákvæði munnlegrar erfðaskrár geta hugsanlega ekki sýnt fram á að allar kröfur hafi verið uppfylltar, svo sem að maðurinn sé í lífshættu.