Kesan Balassa-Samuelson

Apakah Kesan Balassa-Samuelson?

Kesan Balassa-Samuelson menyatakan bahawa perbezaan produktiviti antara pengeluaran barang yang boleh didagangkan di negara yang berbeza 1) menjelaskan perbezaan besar yang diperhatikan dalam upah dan dalam harga perkhidmatan dan antara pariti kuasa beli dan kadar pertukaran mata wang, dan 2) ia bermakna bahawa mata wang negara yang mempunyai produktiviti yang lebih tinggi akan kelihatan dipandang rendah dari segi kadar pertukaran; jurang ini akan meningkat dengan pendapatan yang lebih tinggi.

Kesan Balassa-Samuelson mencadangkan bahawa kenaikan gaji dalam sektor barangan boleh diniagakan dalam ekonomi sedang pesat membangun juga akan membawa kepada gaji yang lebih tinggi dalam sektor (perkhidmatan) ekonomi yang tidak boleh diniagakan. Kenaikan harga yang disertakan menjadikan kadar inflasi lebih tinggi dalam ekonomi yang berkembang pesat berbanding dengan ekonomi maju yang berkembang perlahan.

Memahami Kesan Balassa-Samuelson

Kesan Balassa-Samuelson telah dicadangkan oleh ahli ekonomi Bela Balassa dan Paul Samuelson pada tahun 1964. Ia mengenal pasti perbezaan produktiviti sebagai faktor yang membawa kepada penyelewengan sistematik dalam harga dan upah antara negara, dan antara pendapatan negara yang dinyatakan menggunakan kadar pertukaran dan pariti pembelian kuasa (PPP). ). Perbezaan ini sebelum ini telah didokumenkan oleh data empirikal yang dikumpul oleh penyelidik di University of Pennsylvania dan mudah dilihat oleh pelancong antara negara yang berbeza.

Menurut kesan Balassa-Samuelson, ini disebabkan oleh perbezaan pertumbuhan produktiviti antara sektor boleh didagangkan dan tidak boleh didagangkan di negara yang berbeza. Negara berpendapatan tinggi adalah lebih maju dari segi teknologi, dan dengan itu lebih produktif daripada negara berpendapatan rendah, dan kelebihan negara berpendapatan tinggi adalah lebih besar untuk barangan yang boleh diniagakan daripada untuk barangan yang tidak boleh diniagakan. Mengikut undang-undang satu harga,. harga barangan boleh diniagakan harus sama di seluruh negara, tetapi bukan untuk barangan tidak boleh diniagakan. Produktiviti yang lebih tinggi dalam barangan boleh diniagakan bermakna gaji benar yang lebih tinggi untuk pekerja dalam sektor itu, yang akan membawa kepada harga relatif (dan upah) yang lebih tinggi dalam barangan tidak boleh diniagakan tempatan yang dibeli oleh pekerja tersebut. Oleh itu, perbezaan produktiviti jangka panjang antara negara berpendapatan tinggi dan rendah membawa kepada penyelewengan arah aliran antara kadar pertukaran dan PPP. Ini juga bermakna negara yang mempunyai pendapatan per kapita yang lebih rendah akan mempunyai harga domestik yang lebih rendah untuk perkhidmatan dan paras harga yang lebih rendah.

Kesan Balassa-Samuelson menunjukkan bahawa kadar inflasi optimum untuk ekonomi membangun adalah lebih tinggi daripada negara maju. Ekonomi membangun berkembang dengan menjadi lebih produktif dan menggunakan tanah, buruh dan modal dengan lebih cekap. Ini mengakibatkan pertumbuhan upah dalam kedua-dua komponen baik yang boleh diniagakan dan yang tidak boleh diniagakan dalam sesebuah ekonomi. Orang ramai menggunakan lebih banyak barangan dan perkhidmatan apabila gaji mereka meningkat, yang seterusnya menaikkan harga. Ini membayangkan bahawa ekonomi sedang pesat membangun yang berkembang dengan meningkatkan produktivitinya akan mengalami kenaikan paras harga. Di negara maju, di mana produktiviti sudah tinggi dan tidak meningkat dengan cepat, kadar inflasi sepatutnya lebih rendah.

##Sorotan

• Ia juga menerangkan sebab menggunakan kadar pertukaran berbanding pariti kuasa beli untuk membandingkan harga dan pendapatan merentas negara akan memberikan hasil yang berbeza.

• Ia membayangkan bahawa kadar inflasi optimum akan lebih tinggi bagi negara membangun apabila mereka berkembang dan meningkatkan produktiviti mereka.

• Balassa-Samuelson menerangkan perbezaan harga dan pendapatan merentas negara akibat daripada perbezaan produktiviti.