Indeks cen konsumpcyjnych dla pracowników miejskich i pracowników biurowych (CPI-W)

Co to jest wskaźnik cen konsumpcyjnych dla osób zarabiających w miastach i pracowników biurowych (CPI-W)?

Indeks cen towarów i usług konsumenckich dla osób zarabiających na wynagrodzeniach w miastach i pracowników biurowych (CPI-W) jest odmianą indeksu cen towarów i usług konsumenckich opracowanym przez Bureau of Labor Statistics (BLS) w Stanach Zjednoczonych, który mierzy zmiany w cenach konsumenckich niektórzy pracownicy są narażeni. Indeks jest stosowany głównie w ujęciu rocznym, aby odzwierciedlić zmiany w kosztach świadczeń wypłacanych beneficjentom Ubezpieczeń Społecznych .

Indeks cen towarów i usług konsumpcyjnych dla osób zarabiających w miastach i pracowników biurowych jest aktualizowany co miesiąc, zwykle z jednomiesięcznym opóźnieniem.

Zrozumienie wskaźnika cen konsumpcyjnych dla miejskich pracowników najemnych i pracowników biurowych (CPI-W)

CPI-W jest obliczany przy użyciu tych samych danych zebranych przez Bureau of Labor Statistics, ale obejmuje informacje tylko z niektórych danych demograficznych: te gospodarstwa domowe, w których co najmniej 50% dochodu gospodarstwa domowego pochodzi z pracy biurowej lub pracy zarobkowej i co najmniej jedno z zarabiający w gospodarstwie domowym muszą być zatrudnieni przez co najmniej 37 tygodni w roku .

CPI-W jest używany jako punkt odniesienia dla wielu planów świadczeń w celu odzwierciedlenia zmian w kosztach świadczeń, ale może być również używany do obliczania przyszłych zobowiązań umownych.

Historia wskaźnika cen konsumpcyjnych dla miejskich pracowników najemnych i pracowników biurowych

W 1974 roku BLS rozważał porzucenie CPI-W na rzecz szerszej populacji CPI-U . Jednak liderzy związków zawodowych, członkowie Kongresu i członkowie innych organizacji, którzy byli użytkownikami danych CPI, sprzeciwili się – nie sprzeciwiali się nowemu indeksowi, ale mieli problem z zastąpieniem CPI-W. Obawiali się, że szerszy indeks nie będzie już „mocno zakorzeniony w doświadczeniu pracowników o niskich i średnich dochodach”. Zamiast tego promowali utworzenie osobnego indeksu obejmującego dodatkowych pracowników .

W rezultacie, kiedy BLS wprowadził CPI-U w 1978 roku, kontynuował obliczanie CPI-W. Oczywiście CPI-W nie zrezygnowano mimo wszystko po trzech latach – ale środki na przeprowadzenie niezależnego badania cen dla obu oficjalnych populacji były. W wyniku tych cięć budżetowych i ponieważ w tym okresie zaobserwowano niewielką różnicę między miarami CPI-U i CPI-W, BLS zaniechał oddzielnych, ale nakładających się na siebie prób poszczególnych pozycji i punktów sprzedaży utrzymywanych w latach 1978-1980 dla CPI-U i CPI-W .

Ekonomiści BLS śledzą teraz wydatki i ceny, korzystając z próbki CPI-U obszarów geograficznych, punktów sprzedaży, artykułów i cen. CPI-W jest następnie uzyskiwany przez dostosowanie wag dla różnych kategorii wydatków, odzwierciedlając, że nawyki wydatkowe populacji osób otrzymujących wynagrodzenie różnią się nieco od całej populacji konsumentów w miastach .