Podstawowa cena

Co to jest koszt główny?

Koszty własne to wydatki firmy bezpośrednio związane z materiałami i robocizną zużytą w produkcji. Odnosi się do kosztów wytworzonego produktu, które są kalkulowane tak, aby zapewnić firmie najlepszą marżę zysku. Koszt własny oblicza bezpośrednie koszty surowców i robocizny, które są zaangażowane w produkcję dobra. Koszty bezpośrednie nie obejmują kosztów pośrednich, takich jak koszty reklamy i koszty administracyjne.

Formuła i obliczanie kosztu pierwotnego

$\text = \text{Bezpośrednie surowce} + \text{Bezpośrednia praca}$

Zlokalizuj sumę kosztów bezpośrednich surowców w bilansie firmy.
Zlokalizuj wartość bezpośredniego kosztu pracy w bilansie firmy.
Zsumuj lub dodaj do siebie dwie liczby bezpośrednich surowców i bezpośrednich kosztów pracy.

Jaki koszt pierwotny może ci powiedzieć

Koszt własny to całkowite koszty bezpośrednie, które mogą być stałe lub zmienne, wytworzenia przedmiotu przeznaczonego do sprzedaży. Firmy wykorzystują koszty własne jako sposób pomiaru całkowitego kosztu nakładów produkcyjnych potrzebnych do wytworzenia danego produktu. Analizując swoje koszty własne, firma może ustalać ceny, które przynoszą pożądane zyski. Obniżając koszty własne, firma może zwiększyć zysk lub obniżyć ceny konkurencji.

Firmy muszą obliczyć koszt własny każdego wytworzonego produktu, aby mieć pewność, że generują zysk. Osoby samozatrudnione, takie jak rzemieślnicy, którzy tworzą i sprzedają meble na zamówienie, często korzystają z kalkulacji kosztów pierwotnych, aby upewnić się, że zarabiają żądaną stawkę godzinową, a jednocześnie czerpią zyski z każdego wykonanego produktu.

Koszty pośrednie, takie jak media, pensje menedżerów i koszty dostawy, nie są wliczane do kosztów pierwotnych. Jednym z powodów wyłączenia kosztów pośrednich z kalkulacji kosztów pierwotnych jest to, że mogą być trudne do określenia ilościowego i alokacji.

Przykład korzystania z kosztu podstawowego

Załóżmy na przykład, że profesjonalny stolarz zostaje zatrudniony do zbudowania stołu do jadalni dla klienta. Kosztami głównymi stworzenia stołu są bezpośrednie koszty robocizny i surowców,. takich jak drewno, sprzęt i farba. Materiały bezpośrednio przyczyniające się do produkcji stołu kosztują 200 USD. Stolarz pobiera 50 dolarów za godzinę pracy, a ukończenie tego projektu zajmuje trzy godziny. Koszt produkcji stołu wynosi 350 USD (200 USD za surowce + 150 USD za bezpośrednią pracę). Aby wygenerować zysk, cena stołu powinna być wyższa od jego kosztu własnego.

Weźmy pod uwagę tego samego stolarza, który skonstruował i sprzedał nowy ręcznie wykonany stół za 250 USD. Koszt surowców wyniósł 200 dolarów, a budowa zajęła mu trzy godziny. Bez względu na koszty pracy, stolarz zrealizował zysk w wysokości 50 dolarów. Jeśli jego bezpośrednie koszty pracy wynosiły 15 dolarów za godzinę, zdał sobie sprawę z niewielkiego zysku w wysokości 5 dolarów. W związku z tym szczególnie ważne jest, aby osoby prowadzące działalność na własny rachunek stosowały metodę kosztów własnych przy ustalaniu ceny za swoje towary i usługi.

Jeśli ten sam rzemieślnik chciałby mieć pensję 20 dolarów za godzinę i zysk 100 dolarów, koszt pierwotny i cena wyniosłyby odpowiednio 260 dolarów (200 dolarów za materiały i 60 dolarów za robociznę) i 360 dolarów (koszt pierwotny + pożądany zysk).

Różnica między kosztami własnymi a kosztami konwersji

Koszty konwersji są również wykorzystywane do obliczania rentowności w oparciu o koszt produkcji, ale obejmują one bezpośrednią robociznę oraz koszty ogólne poniesione w związku z przekształceniem surowców w produkty gotowe. Koszty ogólne definiuje się jako wydatki, które nie mogą być bezpośrednio przypisane do procesu produkcyjnego, ale są niezbędne do operacji, takie jak energia elektryczna lub inne media potrzebne do zakładu produkcyjnego. Bezpośrednie koszty pracy są takie same, jak te stosowane w obliczeniach kosztów własnych.

Koszty konwersji są również wykorzystywane jako miara do pomiaru wydajności procesów produkcyjnych, ale uwzględniają koszty ogólne pominięte w obliczeniach kosztów pierwotnych. Menedżerowie operacyjni wykorzystują również koszty konwersji, aby określić, gdzie mogą występować odpady w procesie produkcyjnym. Koszty konwersji i koszty własne mogą być używane razem, aby pomóc w obliczeniu minimalnego zysku potrzebnego przy określaniu cen pobieranych od klientów.

Ograniczenia korzystania z kosztu podstawowego

Ponieważ koszt własny uwzględnia tylko koszty bezpośrednie, nie obejmuje całkowitego kosztu produkcji. W rezultacie kalkulacja kosztów pierwotnych może być myląca, jeśli koszty pośrednie są stosunkowo duże. Firma prawdopodobnie poniesie kilka innych wydatków, które nie zostaną uwzględnione w kalkulacji kosztu własnego, takich jak pensje menedżerów lub wydatki na dodatkowe dostawy potrzebne do utrzymania fabryki. Te inne wydatki są uważane za koszty ogólne produkcji i są uwzględniane w kalkulacji kosztu konwersji. Koszt konwersji uwzględnia koszty pracy i ogólne, ale nie koszty materiałów.

Drugie ograniczenie kosztów własnych wiąże się z wyzwaniami związanymi z identyfikacją, które koszty produkcji są rzeczywiście bezpośrednie. Istnieje wiele wydatków związanych z produkcją towarów na sprzedaż. Aby dokładnie obliczyć koszt własny przedmiotu, musi istnieć wyraźny podział między tymi wydatkami, które mogą bezpośrednio wiązać się z produkcją każdej jednostki, a tymi, które są wymagane do prowadzenia całej działalności. Konkretne wydatki uwzględnione w kalkulacji kosztów pierwotnych mogą się różnić w zależności od produkowanego przedmiotu.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

Koszty pośrednie, takie jak media, pensje menedżerów i koszty dostawy, nie są wliczane do kosztów pierwotnych.
Firmy muszą obliczyć koszt własny każdego wytworzonego produktu, aby mieć pewność, że generują zysk.
Koszt własny to całkowite bezpośrednie koszty produkcji, łącznie z surowcami i robocizną.