Bezpieczna Transakcja Elektroniczna (SET)
Co to jest bezpieczna transakcja elektroniczna (SET)?
Bezpieczna transakcja elektroniczna (SET) była wczesnym protokołem komunikacyjnym używanym przez witryny handlu elektronicznego do zabezpieczania płatności elektronicznych kartą debetową i kredytową. Wykorzystano bezpieczną transakcję elektroniczną, aby ułatwić bezpieczne przesyłanie informacji o kartach konsumenta za pośrednictwem portali elektronicznych w Internecie. Bezpieczne protokoły transakcji elektronicznych były odpowiedzialne za blokowanie danych osobowych informacji o karcie, uniemożliwiając w ten sposób sprzedawcom, hakerom i złodziejom elektronicznym dostęp do informacji o konsumentach.
Zrozumienie bezpiecznej transakcji elektronicznej (SET)
Bezpieczne protokoły transakcji elektronicznych były obsługiwane przez większość głównych dostawców transakcji elektronicznych, takich jak Visa i MasterCard. Protokoły te umożliwiały sprzedawcom weryfikację informacji o kartach klientów bez ich rzeczywistego wyświetlania, chroniąc w ten sposób klienta. Informacje o kartach zostały przekazane bezpośrednio do firmy obsługującej karty kredytowe w celu weryfikacji.
Proces bezpiecznych transakcji elektronicznych wykorzystywał certyfikaty cyfrowe, które zostały przypisane do zapewnienia elektronicznego dostępu do środków, niezależnie od tego, czy była to linia kredytowa, czy konto bankowe. Za każdym razem, gdy zakup był dokonywany drogą elektroniczną, dla uczestników transakcji – klienta, sprzedawcy i instytucji finansowej – generowany był zaszyfrowany certyfikat cyfrowy wraz z dopasowanymi kluczami cyfrowymi, które pozwalały im potwierdzić certyfikaty drugiej strony i zweryfikować transakcję. Zastosowane algorytmy zapewniłyby, że tylko strona posiadająca odpowiedni klucz cyfrowy będzie w stanie potwierdzić transakcję. W rezultacie informacje o karcie kredytowej lub rachunku bankowym konsumenta mogą zostać wykorzystane do sfinalizowania transakcji bez ujawniania jakichkolwiek jego danych osobowych, takich jak numery kont. Bezpieczne transakcje elektroniczne miały być formą zabezpieczenia przed kradzieżą kont, włamaniami i innymi działaniami przestępczymi.
Historia bezpiecznych transakcji elektronicznych
Rozwój bezpiecznych protokołów transakcji elektronicznych był odpowiedzią na pojawienie się i wzrost transakcji e-commerce, zwłaszcza zakupów dokonywanych przez konsumentów przez Internet. Prowadzenie biznesu w Internecie było nowym zjawiskiem w połowie lat dziewięćdziesiątych. Podobnie zabezpieczenia dostępne do ochrony tych transakcji wciąż się rozwijały i były skuteczne w różnym stopniu. Protokoły zdefiniowane przez standardy bezpiecznych transakcji elektronicznych umożliwiły korzystanie z systemów płatności online przez sprzedawców detalicznych i instytucje finansowe, ponieważ posiadali oni odpowiednie oprogramowanie do prawidłowego odszyfrowywania i przetwarzania transakcji cyfrowych. W 1996 roku SET Consortium – grupa składająca się z VISA i Mastercard we współpracy z GTE, IBM, Microsoft, Netscape, SAIC, Terisa Systems, RSA i VeriSign – wyznaczyła sobie cel połączenia niekompatybilnych protokołów bezpieczeństwa (STT od Visa i Microsoft ; SEPP od Mastercard i IBM) w jeden standard.
Inne standardy bezpieczeństwa cyfrowego dla internetowych transakcji kartami debetowymi i kredytowymi pojawiły się po wprowadzeniu protokołów zdefiniowanych przez bezpieczne transakcje elektroniczne. Visa, jeden z pierwszych orędowników bezpiecznych transakcji elektronicznych, ostatecznie przyjęła inny protokół, zwany 3-D Secure, jako ramy dla bezpiecznych płatności cyfrowych i transakcji swoich klientów. Metoda 3-D Secure jest protokołem opartym na rozszerzalnym języku znaczników (XML), zaprojektowanym jako dodatkowa warstwa bezpieczeństwa dla internetowych transakcji kartami kredytowymi i debetowymi.
Pierwotnie został napisany wspólnie przez Visa i Arcot Systems (obecnie znane jako CA Technologies). Podobne protokoły oparte na 3-D Secure są obecnie używane przez Mastercard, Discover i American Express.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Inne standardy bezpieczeństwa cyfrowego dla internetowych transakcji kartami debetowymi i kredytowymi pojawiły się po wprowadzeniu w połowie lat 90. protokołów zdefiniowanych przez bezpieczne transakcje elektroniczne.
Visa wcześnie przyjęła nowy standard protokołów bezpieczeństwa, zwany 3-D Secure, który został ostatecznie przyjęty w różnych formach przez Mastercard, Discover i American Express.
Bezpieczna transakcja elektroniczna była wczesnym protokołem komunikacyjnym opracowanym w 1996 r. i używanym przez witryny handlu elektronicznego do zabezpieczania elektronicznych płatności kartami debetowymi i kredytowymi.
Bezpieczne protokoły transakcji elektronicznych umożliwiały sprzedawcom weryfikację informacji o kartach klientów bez ich rzeczywistego wyświetlania, chroniąc w ten sposób klienta przed kradzieżą konta, włamaniem i innymi działaniami przestępczymi.
