Sameiginleg auðlind
Hvað er algeng auðlind?
Sameiginleg auðlind (eða „almenningin“) er hvers kyns auðlind af skornum skammti, eins og vatn eða beitiland, sem veitir notendum áþreifanlegan ávinning en sem enginn sérstakur á eða á einkarétt á. Stórt áhyggjuefni með sameiginlegar auðlindir er ofnotkun, sérstaklega þegar léleg félagsstjórnunarkerfi eru til staðar til að vernda kjarnaauðlindina.
Sameiginleg auðlind getur einnig verið undir hugtakinu opinn aðgangur.
Algengar heimildir útskýrðar
Sameiginleg úrræði eru þau sem enginn einstaklingur eða stofnun getur gert tilkall til. Þetta getur falið í sér almenningsrými (svo sem almenningsgarða eða náttúruvernd), ákveðnar náttúruauðlindir (eins og fiskur í sjónum) og svo framvegis.
Ofnotkun sameiginlegra auðlinda leiðir oft til efnahagslegra vandamála, eins og harmleiks sameignarinnar,. þar sem eiginhagsmunir notenda leiða til eyðingar auðlindarinnar til lengri tíma litið,. öllum í óhag.
Harmleikur sameignar er efnahagslegt vandamál þar sem hver einstaklingur hefur hvata til að neyta auðlindar á kostnað hvers annars einstaklings án þess að geta útilokað neinn frá neyslu. Það hefur í för með sér ofneyslu, vanfjárfestingu og að lokum eyðingu auðlindarinnar. Þar sem eftirspurnin eftir auðlindinni er ofgnótt af auðlindinni skaðar hver einstaklingur sem neytir viðbótareiningu beint öðrum sem geta ekki lengur notið ávinningsins. Almennt séð er hagsmunaauðlindin auðveldlega aðgengileg öllum einstaklingum; harmleikur sameignar á sér stað þegar einstaklingar vanrækja velferð samfélagsins í leit að persónulegum ávinningi.
Saga fyrir samhengi
Smá saga getur veitt okkur samhengi. Þrátt fyrir að Garrett Hardin hafi tæknilega búið til, "harmleikur almennings," á uppruna sinn í Adam Smith, sem margir telja að hann sé faðir hagfræðinnar. Frumverk Smith beindist að samspili einstaklinga og einkaaðila í efnahagsmálum sem nýta sér fáar og samkeppnishæfar sameiginlegar auðlindir (umhverfis) í eigin skynsamlegum tilgangi, sem leiðir til offramleiðslu og að lokum möguleika á óafturkræfri tæmingu á takmörkuðum auðlindum. .
Rótin að þessu vandamáli stafar af ófullnægjandi og illa vernduðum eignarrétti, sem á 18. öld var illa skilgreind og ómögulegt að framfylgja (miðað við nútíma mælikvarða). Eins og kenningin segir, vegna þess að neytendur eiga ekki almennar vörur, hafa þeir lítinn hvata til að varðveita eða fjölga þeim. Frekar, það er hvatning til að ná hámarks persónulegu gagni eða ávinningi á meðan þú getur enn.
Augljós og átakanleg vísbending enn í dag eru sprungur í kapítalískum kerfum. Smith til óánægju nær „ósýnilega höndin“ hans ekki alltaf að skynsamlegum aðgerðum í eiginhagsmunum til að ná samfélagslega ákjósanlegum árangri, frekar, eins og sést af hörmungum sameignarinnar, er markaðsbrestur og óhagkvæm úthlutun af skornum auðlindum óheppilegur veruleiki. .
Hápunktar
Sameiginleg auðlind er auðlind sem getur veitt samfélaginu ávinning en er ekki í eigu neins sérstaklega.
Vegna þess að hver sem er getur notið þess sameiginlega er hættan á ofneyslu og endanlega tæmingu á sameiginlegum auðlindum mikið áhyggjuefni.
Þetta áhyggjuefni hefur verið formlegt undir hugtakinu "harmleikur almennings."
