Wspólny zasób
Co to jest wspólny zasób?
Zasoby wspólne (lub „wspólne”) to wszelkie rzadkie zasoby, takie jak woda lub pastwiska, które zapewniają użytkownikom wymierne korzyści, ale do których nikt konkretnie nie jest właścicielem ani do których nie ma wyłącznych praw. Głównym problemem związanym ze wspólnymi zasobami jest nadużywanie, zwłaszcza gdy istnieją słabe systemy zarządzania społecznego, które chronią podstawowe zasoby.
Wspólny zasób może być również określany terminem zasób otwartego dostępu.
Wyjaśnienie wspólnych zasobów
Zasoby wspólne to te, do których żadna osoba ani organizacja nie może się rościć. Mogą to być przestrzenie publiczne (takie jak parki lub rezerwaty przyrody), niektóre zasoby naturalne (takie jak ryby w morzu) i tak dalej.
Nadużywanie wspólnych zasobów często prowadzi do problemów ekonomicznych, takich jak tragedia wspólnego dobra,. gdzie interes własny użytkownika prowadzi do zniszczenia zasobu w dłuższej perspektywie,. na niekorzyść wszystkich.
Tragedia wspólnego dobra jest problemem ekonomicznym, w którym każda jednostka ma motywację do konsumowania zasobów kosztem każdej innej osoby, bez możliwości wykluczenia kogokolwiek z konsumpcji. Powoduje to nadmierną konsumpcję, niedoinwestowanie, a ostatecznie wyczerpanie zasobów. Ponieważ popyt na surowiec przytłacza podaż, każda osoba, która skonsumuje dodatkową jednostkę, bezpośrednio szkodzi innym, którzy nie mogą już czerpać korzyści. Ogólnie rzecz biorąc, zasób będący przedmiotem zainteresowania jest łatwo dostępny dla wszystkich osób; tragedia wspólnego dobra ma miejsce, gdy jednostki zaniedbują dobrobyt społeczeństwa w pogoni za osobistym zyskiem.
Historia dla kontekstu
Trochę historii może dostarczyć nam kontekstu. Chociaż technicznie stworzona przez Garretta Hardina, „tragedia wspólnego pastwiska” pochodzi od Adama Smitha, którego wielu uważa za ojca ekonomii. Przełomowa praca Smitha koncentrowała się na wzajemnym oddziaływaniu jednostek i prywatnych podmiotów gospodarczych wykorzystujących rzadkie i rywalizujące wspólne zasoby (środowiskowe) dla własnych racjonalnych, egoistycznych celów, co prowadzi do nadprodukcji, a ostatecznie do możliwości nieodwracalnego wyczerpania ograniczonych zasobów .
Korzenie tego dylematu tkwią w niewystarczających i słabo chronionych prawach własności, które w XVIII wieku były nieprecyzyjne i niemożliwe do wyegzekwowania (według dzisiejszych standardów). Zgodnie z teorią, ponieważ konsumenci nie są właścicielami dóbr wspólnych, mają niewielką motywację do ich zachowania lub pomnażania. Pojawia się raczej zachęta do czerpania maksymalnej osobistej użyteczności lub korzyści, póki jeszcze możesz.
Oczywistą i przejmującą implikacją są jednak dzisiaj pęknięcia w systemach kapitalistycznych. Ku przerażeniu Smitha, jego „niewidzialna ręka” nie zawsze sięga po egoistyczne, racjonalne działania w celu osiągnięcia społecznie optymalnych wyników, a raczej, co ilustruje tragedia wspólnego dobra, niepowodzenia rynku i nieefektywna alokacja ograniczonych zasobów to niefortunna rzeczywistość .
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Wspólny zasób to taki, który może przynieść korzyści społeczeństwu, ale który nie jest niczyją własnością.
Ponieważ każdy może cieszyć się wspólnym użytkowaniem, ryzyko nadmiernej konsumpcji i ostatecznego wyczerpania wspólnych zasobów jest dużym problemem.
Ta troska została sformalizowana pod pojęciem „tragedii wspólnego pastwiska”.
