Perjanjian kerahsiaan

Apakah Perjanjian Kerahsiaan?

Perjanjian kerahsiaan ialah perjanjian undang-undang yang mengikat satu atau lebih pihak untuk tidak mendedahkan maklumat sulit atau hak milik. Perjanjian kerahsiaan sering digunakan dalam situasi di mana maklumat korporat atau pengetahuan proprietari yang sensitif tidak boleh disediakan kepada orang awam atau kepada pesaing. Perjanjian bukan pendedahan (NDA) ialah jenis perjanjian kerahsiaan tertentu.

Perjanjian kerahsiaan mungkin berbeza dengan penepian kerahsiaan, di mana pihak yang terlibat melepaskan jaminan kerahsiaan.

Melanggar perjanjian kerahsiaan boleh menyebabkan pihak tersebut dikenakan denda atau kesan undang-undang dan reputasi yang lain.

Cara Perjanjian Kerahsiaan Berfungsi

Perjanjian kerahsiaan ialah perjanjian bertulis standard yang digunakan untuk melindungi pemilik ciptaan atau idea untuk perniagaan baharu. Ia juga merupakan dokumen penting antara dua syarikat yang sedang mempertimbangkan penggabungan atau transaksi komersial yang mesti dirahsiakan daripada pengetahuan umum.

Di tempat kerja, mana-mana individu yang mempunyai akses kepada maklumat sensitif (seorang pekerja atau kontraktor untuk firma) selalunya dikehendaki menandatangani perjanjian kerahsiaan untuk melindungi daripada pendedahan maklumat persaingan yang boleh membahayakan firma. Perjanjian itu adalah unilateral (tanda satu pihak), dua hala (tanda kedua-dua), atau multilateral jika banyak pihak akan mempunyai akses kepada maklumat sensitif.

Elemen Utama Perjanjian Kerahsiaan

Perjanjian kerahsiaan boleh disesuaikan bergantung pada butiran keadaan, tetapi bahagian boilerplate tertentu selalunya akan digunakan. Perjanjian itu akan menamakan pihak atau pihak yang terlibat, perkara yang tertakluk kepada ketakdedahan, tempoh perjanjian dan kewajipan penerima maklumat sulit.

Dokumen itu akan menjelaskan bahawa pengecualian kepada perjanjian termasuk maklumat iaitu:

• Sudah diketahui oleh orang atau orang yang menandatangani perjanjian

• Sudah berada di alam awam

• Mudah dipelajari atau boleh dipelajari secara bebas di luar syarikat yang merangka perjanjian

Perjanjian itu juga akan mentakrifkan contoh pendedahan yang dibenarkan (cth, kepada penguatkuasaan undang-undang) dan pengecualian pendedahan.

Bahagian "pengecualian daripada maklumat sulit" mengecualikan kategori maklumat tertentu sebagai tidak sulit, yang melindungi pihak yang menerima maklumat ini daripada perlu melindunginya pada masa hadapan. Bahagian "kewajipan pihak yang menerima" memperincikan perkara yang boleh dilakukan oleh pihak tertentu dengan maklumat yang diberikan oleh pihak yang mendedahkan.

Bahagian "tempoh masa yang terlibat" dan "pelbagai" menggunakan bahasa yang mudah untuk merangkumi tempoh perjanjian dan sebarang perkara lain yang dianggap penting. Perkara tersebut mungkin termasuk butiran seperti undang-undang negeri mana yang akan digunakan pada perjanjian dan pihak mana yang membayar yuran peguam dalam kes pertikaian.

Sorotan

• Perjanjian kerahsiaan seperti perjanjian tanpa pendedahan (NDA) digunakan untuk mengekalkan idea berharga berkaitan perniagaan baharu, ciptaan, harta intelek atau proses proprietari daripada sampai kepada orang ramai atau pesaing.

• Perjanjian kerahsiaan ialah kontrak atau klausa undang-undang yang digunakan untuk melindungi maklumat proprietari atau sensitif pemilik daripada didedahkan oleh orang lain.

• Kerahsiaan juga diperlukan apabila berurusan dengan tawaran seperti penggabungan dan pengambilalihan, yang boleh membawa kepada perdagangan orang dalam atau manipulasi pasaran jika didedahkan sebelum ia didedahkan kepada umum.