Prawo malejącej marginalnej produktywności

Jakie jest prawo zmniejszania krańcowej produktywności?

Prawo malejącej produktywności krańcowej jest zasadą ekonomiczną zwykle rozważaną przez menedżerów w zarządzaniu produktywnością. Ogólnie stwierdza, że korzyści uzyskane z niewielkiej poprawy po stronie wejściowej równania produkcji tylko nieznacznie wzrosną na jednostkę i mogą się wyrównać lub nawet zmniejszyć po określonym punkcie.

Zrozumienie prawa zmniejszania krańcowej produktywności

Prawo malejącej produktywności krańcowej pociąga za sobą marginalny wzrost zwrotu z produkcji na wyprodukowaną jednostkę. Może być również znane jako prawo malejącego produktu krańcowego lub prawo malejącego zwrotu krańcowego. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zgodne z większością teorii ekonomicznych wykorzystujących analizę marginalną. Krańcowe wzrosty są powszechnie spotykane w ekonomii, wykazując malejącą stopę zadowolenia lub zysku uzyskiwanego z dodatkowych jednostek konsumpcji lub produkcji.

Prawo malejącej produktywności krańcowej sugeruje, że menedżerowie znajdują marginalnie zmniejszającą się stopę zwrotu z produkcji na wyprodukowaną jednostkę po dokonaniu korzystnych korekt nakładów napędzających produkcję. Na matematycznym wykresie tworzy to wykres wklęsły pokazujący całkowity zwrot z produkcji uzyskany z zagregowanej produkcji jednostkowej, stopniowo zwiększający się, aż do wyrównania i potencjalnego spadku.

W odróżnieniu od niektórych innych praw ekonomicznych, prawo malejącej produktywności krańcowej obejmuje obliczenia produktu krańcowego, które zazwyczaj można stosunkowo łatwo określić ilościowo. Firmy mogą zdecydować się na zmianę różnych nakładów w czynnikach produkcji z różnych powodów, z których wiele koncentruje się na kosztach. W niektórych sytuacjach bardziej opłacalna może być zmiana danych wejściowych jednej zmiennej przy jednoczesnym utrzymaniu innych wartości na stałym poziomie. Jednak w praktyce wszystkie zmiany zmiennych wejściowych wymagają dokładnej analizy. Prawo malejącej produktywności krańcowej mówi, że te zmiany nakładów będą miały marginalnie pozytywny wpływ na produkty. W ten sposób każda dodatkowa wyprodukowana jednostka będzie zgłaszać nieznacznie mniejszy zwrot z produkcji niż jednostka przed nią, gdy produkcja będzie kontynuowana.

Prawo malejącej produktywności krańcowej znane jest również jako prawo malejących przychodów krańcowych.

Produktywność krańcowa lub produkt krańcowy odnosi się do dodatkowej produkcji, zwrotu lub zysku uzyskiwanego na jednostkę przez korzyści z nakładów produkcyjnych. Nakłady mogą obejmować takie rzeczy, jak praca i surowce. Prawo malejących przychodów krańcowych stanowi, że gdy czynnik produkcji osiąga przewagę, produktywność krańcowa zazwyczaj maleje wraz ze wzrostem produkcji. Oznacza to, że przewaga kosztowa zwykle maleje z każdą dodatkową wyprodukowaną jednostką produkcji.

Przykłady ze świata rzeczywistego

W najbardziej uproszczonej formie malejąca produktywność krańcowa jest zwykle identyfikowana, gdy pojedyncza zmienna wejściowa przedstawia spadek kosztu nakładów. Na przykład zmniejszenie kosztów pracy związanych z produkcją samochodu doprowadziłoby do marginalnej poprawy rentowności na samochód. Jednak prawo malejącej produktywności krańcowej sugeruje, że dla każdej jednostki produkcji menedżerowie będą doświadczać malejącej poprawy produktywności. Przekłada się to zwykle na malejący poziom rentowności na samochód.

Zmniejszenie produktywności krańcowej może również wiązać się z przekroczeniem progu korzyści. Rozważmy na przykład rolnika używającego nawozu jako wkładu w procesie uprawy kukurydzy. Każda jednostka dodanego nawozu tylko nieznacznie zwiększy zwrot z produkcji do określonego progu. Na poziomie progowym dodany nawóz nie poprawia produkcji i może zaszkodzić produkcji.

W innym scenariuszu rozważ firmę o wysokim poziomie ruchu klientów w określonych godzinach. Firma może zwiększyć liczbę pracowników dostępnych do pomocy klientom, ale przy pewnym progu dodanie pracowników nie poprawi całkowitej sprzedaży, a nawet może spowodować spadek sprzedaży.

Rozważania na temat ekonomii skali

Ekonomie skali można badać w połączeniu z prawem malejącej produktywności krańcowej. Ekonomia skali pokazuje, że firma zazwyczaj może zwiększyć swój zysk na jednostkę produkcji, gdy produkuje towary w ilościach masowych. Produkcja masowa obejmuje kilka ważnych czynników produkcji, takich jak praca, energia elektryczna, zużycie sprzętu i inne. Kiedy te czynniki zostaną skorygowane, ekonomia skali nadal pozwala firmie wytwarzać towary po niższym względnym koszcie jednostkowym. Jednak korzystne dostosowanie nakładów produkcyjnych zwykle spowoduje zmniejszenie produktywności krańcowej, ponieważ każda korzystna korekta może przynieść tylko tyle korzyści. Teoria ekonomiczna sugeruje, że uzyskana korzyść nie jest stała na dodatkowe wyprodukowane jednostki, ale raczej maleje.

Malejąca produktywność krańcowa może być również związana z niegospodarnością skali. Zmniejszenie produktywności krańcowej może potencjalnie prowadzić do utraty zysku po przekroczeniu progu. Jeśli wystąpią nieekonomiczne efekty skali, firmy w ogóle nie widzą poprawy kosztów jednostkowych przy wzroście produkcji. Zamiast tego nie ma zwrotu za wyprodukowane jednostki, a straty mogą rosnąć, gdy produkuje się więcej jednostek.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Spadek produktywności krańcowej zwykle ma miejsce, gdy korzystne zmiany wprowadzane są do zmiennych wejściowych wpływających na produktywność całkowitą.

• Prawo malejącej produktywności krańcowej mówi, że kiedy zyskuje się przewagę w czynniku produkcji, produktywność uzyskana z każdej kolejnej wyprodukowanej jednostki wzrośnie tylko marginalnie z jednej jednostki na drugą.

• Menedżerowie produkcji biorą pod uwagę prawo malejącej produktywności krańcowej przy ulepszaniu zmiennych nakładów w celu zwiększenia produkcji i rentowności.