Marginalny zysk

Co to jest zysk krańcowy?

Zysk krańcowy to zysk osiągnięty przez firmę lub osobę, gdy jedna dodatkowa lub marginalna jednostka jest produkowana i sprzedawana. Marginalna odnosi się do dodatkowego kosztu lub zysku osiągniętego przy produkcji następnej jednostki. Produkt krańcowy to dodatkowy dochód uzyskany, podczas gdy koszt krańcowy to dodatkowy koszt wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki.

Zysk krańcowy to różnica między kosztem krańcowym a produktem krańcowym (znanym również jako przychód krańcowy ). Analiza marginalnych zysków jest przydatna dla menedżerów, ponieważ pomaga w podjęciu decyzji, czy rozszerzyć produkcję, czy też całkowicie spowolnić zatrzymanie produkcji, co jest momentem znanym jako punkt przestoju.

Zgodnie z teorią ekonomii głównego nurtu, firma będzie maksymalizować swoje całkowite zyski, gdy koszt krańcowy jest równy przychodowi krańcowemu lub gdy zysk krańcowy wynosi dokładnie zero.

Zrozumienie marginalnego zysku

Zysk krańcowy różni się od zysku średniego, zysku netto i innych miar rentowności tym, że uwzględnia pieniądze, które można zarobić na wyprodukowaniu jednej dodatkowej jednostki. Uwzględnia skalę produkcji, ponieważ wraz ze wzrostem firmy zmienia się jej struktura kosztów i, w zależności od ekonomii skali, rentowność może albo wzrosnąć, albo spaść wraz ze wzrostem produkcji.

Ekonomia skali odnosi się do sytuacji, w której krańcowy zysk wzrasta wraz ze wzrostem skali produkcji. W pewnym momencie zysk krańcowy wyniesie zero, a następnie stanie się ujemny, gdy skala wzrośnie powyżej zamierzonej pojemności. W tym momencie firma doświadcza ekonomii skali.

Firmy będą więc miały tendencję do zwiększania produkcji, aż koszt krańcowy zrówna się z produktem krańcowym, czyli wtedy, gdy zysk krańcowy będzie równy zero. Innymi słowy, gdy koszt krańcowy i produkt krańcowy (przychód) wynoszą zero, nie ma dodatkowego zysku za wyprodukowanie dodatkowej jednostki.

Jeśli marginalny zysk firmy stanie się ujemny, jej kierownictwo może podjąć decyzję o ograniczeniu produkcji, czasowym wstrzymaniu produkcji lub całkowitym zaniechaniu działalności, jeśli okaże się, że dodatnie zyski krańcowe nie wrócą.

Jak obliczyć zysk krańcowy

Koszt krańcowy (MCMC) to koszt wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki, a przychód krańcowy (MR) to przychód uzyskany w celu wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki.

Zysk krańcowy (MP) = Przychód krańcowy (MR) - koszt krańcowy (MCMC)

We współczesnej mikroekonomii firmy konkurujące ze sobą będą miały tendencję do produkowania jednostek, dopóki koszt krańcowy nie zrówna się z przychodem krańcowym (MCMC=MR), pozostawiając producentowi praktycznie zerowy zysk krańcowy. W rzeczywistości w konkurencji doskonałej nie ma miejsca na zyski krańcowe, ponieważ konkurencja zawsze spycha cenę sprzedaży do kosztu krańcowego, a firma będzie działać, dopóki przychód krańcowy nie zrówna się z kosztem krańcowym; dlatego nie tylko MC = MP, ale także MC = MP = cena.

Jeśli firma nie może konkurować kosztami i działa z krańcową stratą (ujemny krańcowy zysk), ostatecznie zaprzestanie produkcji. Maksymalizacja zysku dla firmy występuje więc wtedy, gdy produkuje ona do poziomu, w którym koszt krańcowy równa się przychodowi krańcowemu, a zysk krańcowy wynosi zero.

Uwagi specjalne

Należy zauważyć, że krańcowy zysk zapewnia tylko zysk uzyskany z produkcji jednego dodatkowego przedmiotu, a nie ogólną rentowność firmy. Innymi słowy, firma powinna zatrzymać produkcję na poziomie, na którym produkcja jeszcze jednej jednostki zaczyna obniżać ogólną rentowność.

Zmienne, które przyczyniają się do kosztu krańcowego obejmują:

• Praca

• Koszt dostaw lub surowców

• Odsetki od zadłużenia

• Podatki

Kosztów stałych lub utopionych nie należy uwzględniać w kalkulacji zysku krańcowego, ponieważ te jednorazowe wydatki nie zmieniają ani nie zmieniają rentowności produkcji następnej jednostki.

Koszty utopione to koszty, których nie można odzyskać, takie jak budowa zakładu produkcyjnego lub zakup sprzętu. Analiza marginalnych zysków nie obejmuje kosztów utopionych, ponieważ uwzględnia tylko zysk z jeszcze jednej wyprodukowanej jednostki, a nie pieniądze, które zostały wydane na koszty nie do odzyskania, takie jak maszyny i sprzęt. Jednak z psychologicznego punktu widzenia tendencja do uwzględniania kosztów stałych jest trudna do przezwyciężenia, a analitycy mogą paść ofiarą błędu związanego z kosztami utopionymi,. co prowadzi do błędnych i często kosztownych decyzji kierowniczych.

Oczywiście w rzeczywistości wiele firm działa z maksymalizacją zysków krańcowych, tak aby zawsze były równe zeru. Dzieje się tak, ponieważ bardzo niewiele rynków faktycznie zbliża się do doskonałej konkurencji z powodu tarcia technicznego, otoczenia regulacyjnego i prawnego oraz opóźnień i asymetrii informacji.

Menedżerowie firmy mogą nie znać w czasie rzeczywistym swoich kosztów krańcowych i przychodów, co oznacza, że często muszą podejmować decyzje dotyczące produkcji z perspektywy czasu i przewidywać przyszłość. Ponadto wiele firm działa poniżej maksymalnego wykorzystania mocy produkcyjnych,. aby móc zwiększyć produkcję, gdy popyt gwałtownie wzrośnie.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Zysk krańcowy oblicza się, biorąc różnicę między przychodem krańcowym a kosztem krańcowym.

• Analiza marginalnych zysków jest pomocna, ponieważ może pomóc w ustaleniu, czy zwiększyć, czy zmniejszyć poziom produkcji.

• Zysk krańcowy to wzrost zysków wynikający z wyprodukowania jednej dodatkowej jednostki.

FAQ

Czym są ekonomie skali?

Ekonomia skali odnosi się do sytuacji, w których zwiększenie produkcji zmniejsza koszt krańcowy. W takich przypadkach zysk krańcowy będzie rósł w miarę wytwarzania coraz większej liczby jednostek.

Kiedy firma powinna zostać zamknięta, biorąc pod uwagę marginalny zysk?

Jeśli zysk krańcowy jest ujemny na wszystkich poziomach produkcji, najlepszym sposobem działania firmy jest prawdopodobnie zaprzestanie produkcji na jakiś czas, a nie utrzymywanie produkcji jednostek ze stratą.

Dlaczego firmy dbają o swój marginalny zysk?

Aby zmaksymalizować zyski, firma powinna produkować jak najwięcej jednostek, ale koszty produkcji również prawdopodobnie wzrosną wraz ze wzrostem produkcji. Kiedy zysk krańcowy wynosi zero (tj. gdy krańcowy koszt wytworzenia jeszcze jednej jednostki jest równy przychodowi krańcowemu, jaki przyniesie), ten poziom produkcji jest optymalny. Jeśli marginalny zysk staje się ujemny z powodu kosztów, produkcja powinna zostać zmniejszona.