Harmonogram F

Załącznik F to sekcja w rocznym oświadczeniu ubezpieczeniowym, w której ujawniane są transakcje reasekuracyjne . Jest używany przez organy regulacyjne do identyfikacji różnych umów reasekuracyjnych, w których ubezpieczyciel może brać udział, i stanowi wskaźnik, czy ubezpieczyciel będzie w stanie odzyskać należne kwoty reasekuracji w przypadku poniesienia strat.

Załącznik F może również odnosić się do formularza podatkowego IRS, ponieważ odnosi się do rolnictwa i rolnictwa. Możesz znaleźć ten wpis tutaj.

Rozkładanie harmonogramu F

Firmy ubezpieczeniowe są zobowiązane do corocznego ujawniania swoich danych finansowych organom nadzoru państwowego. Informacje te są wprowadzane do repozytorium danych finansowych National Associated of Insurance Commissioners (NAIC), które jest bazą danych używaną przez System Informacji Regulacyjnej Ubezpieczeń (IRIS) i inne organizacje do oceny wskaźników finansowych ubezpieczycieli. Regulatorzy wykorzystują te wskaźniki do oceny kondycji finansowej ubezpieczyciela i określenia, czy ubezpieczyciel zwiększa swoje zobowiązania, a tym samym ryzyko niewypłacalności.

Załącznik F jest jednym z elementów rocznego raportu ubezpieczyciela. Został zaprojektowany, aby zapewnić regulatorom trzy kluczowe punkty danych. Po pierwsze pokazuje reasekurację przyjętą i cedowaną przez reasekuratorów i reasekuratorów oraz składki z tytułu ubezpieczeń portfelowych. Obejmuje to straty należne reasekuratorowi oraz prowizje należne lub należne reasekuratorom. Po drugie, pokazuje rezerwy na należne kwoty reasekuracyjne zarówno od nieautoryzowanych reasekuratorów, jak i reasekuratorów, którzy opóźniają się w dokonywaniu płatności. Po trzecie, przekształca bilans ubezpieczyciela do wartości brutto cesji reasekuracyjnej .

Organy nadzoru ubezpieczeniowego zwracają szczególną uwagę na korzystanie przez ubezpieczyciela z reasekuracji. Podczas gdy reasekuracja pozwala ubezpieczycielowi na zmniejszenie potencjalnych strat w zamian za składki, ubezpieczyciel nadal jest ostatecznie odpowiedzialny za wszystkie zobowiązania ubezpieczającego. Jeżeli ubezpieczyciel jest nadmiernie uzależniony od reasekuracji, a reasekurator staje się niewypłacalny, ubezpieczyciel może również popaść w kłopoty finansowe i stać się niewypłacalnym. Organy regulacyjne chcą chronić ubezpieczających i mogą karać ubezpieczycieli, którzy nadużywają reasekuracji lub dostarczają mylące informacje na temat ściągalności należnych środków reasekuracyjnych.

Kary według harmonogramu F

Podczas gdy ubezpieczyciele amerykańscy mogą reasekurować ryzyko w dowolnej firmie reasekuracyjnej, wytyczne regulacyjne wymagają, aby reasekuracja była uzyskana od uznanego przewoźnika, aby ubezpieczyciel mógł wziąć kredyt za zakupioną reasekurację i uniknąć ustawowego zmniejszenia jego nadwyżki. Ta ustawowa korekta księgowa jest powszechnie znana jako kara według harmonogramu F, odnosząc się do harmonogramów reasekuracji w rocznym oświadczeniu National Association of Insurance Commissioners (NAIC). Zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby ubezpieczyciel mógł wziąć kredyt reasekuracyjny scedowany na niedopuszczonego przewoźnika, ubezpieczyciel musi otrzymać zatwierdzoną formę zabezpieczenia od reasekuratora w kwocie równej co najmniej kwocie rezerw reasekuracyjnych, które ubezpieczyciel rejestruje w swoje sprawozdania finansowe .