Hindrun án gjaldskrár
Hvað er hindrun án gjaldskrár?
Ótollahindrun er leið til að takmarka viðskipti með því að nota viðskiptahindranir í öðru formi en gjaldskrá. Non-tollahindranir fela í sér kvóta,. viðskiptabann,. refsiaðgerðir og álögur. Sem hluti af pólitískri eða efnahagslegri stefnu sinni nota sum lönd oft ekki tollahindranir til að takmarka magn viðskipta sem þau stunda við önnur lönd.
Hvernig ógjaldskrárhindranir virka
Lönd nota almennt ekki tollahindranir í alþjóðaviðskiptum. Ákvarðanir um hvenær eigi að setja á tollahindranir eru undir áhrifum af pólitískum bandalögum lands og heildarframboði á vörum og þjónustu.
Almennt séð hefur hvers kyns hindrun á alþjóðaviðskiptum – þar með talið tollar og ótollahindranir – áhrif á hagkerfi heimsins vegna þess að það takmarkar virkni hins frjálsa markaðar. Töpuð tekjur sem sum fyrirtæki kunna að upplifa af þessum viðskiptahindrunum geta talist efnahagslegt tap,. sérstaklega fyrir talsmenn laissez-faire kapítalisma. Talsmenn laissez-faire kapítalismans telja að stjórnvöld ættu að forðast afskipti af starfsemi hins frjálsa markaðar.
Lönd geta notað ótollahindranir í stað, eða í tengslum við, hefðbundnar tollahindranir, sem eru skattar sem útflutningsland greiðir til innflutningslands fyrir vörur eða þjónustu. Tollar eru algengustu tegund viðskiptahindrana og auka kostnað við vörur og þjónustu í innflutningslandi.
Oft leita lönd eftir valkostum við staðlaða tolla vegna þess að þau losa lönd við að greiða aukaskatt af innfluttum vörum. Valkostir við staðlaða gjaldskrá geta haft þýðingarmikil áhrif á viðskiptastig (samhliða því að skapa önnur peningaleg áhrif en staðlaða tolla).
Tegundir ógjaldskrárhindrana
Leyfi
Lönd geta notað leyfi til að takmarka innfluttar vörur við ákveðin fyrirtæki. Ef atvinnurekstri er veitt verslunarleyfi er heimilt að flytja inn vörur sem ella væru takmarkaðar til verslunar í landinu.
Kvótar
Lönd gefa oft út kvóta fyrir inn- og útflutning bæði á vörum og þjónustu. Með kvótum koma löndin sér saman um tiltekin mörk fyrir vörur og þjónustu sem leyfilegt er að flytja inn til lands. Í flestum tilfellum eru engar takmarkanir á innflutningi á þessum vörum og þjónustu fyrr en land nær kvóta sínum, sem það getur sett fyrir ákveðinn tíma. Auk þess eru kvótar oft notaðir í alþjóðlegum viðskiptaleyfissamningum.
viðskiptabann
Viðskiptabann er þegar land – eða nokkur lönd – banna opinberlega viðskipti með tilteknar vörur og þjónustu við annað land. Ríkisstjórnir geta gripið til þessarar ráðstöfunar til að styðja sérstök pólitísk eða efnahagsleg markmið sín.
Viðurlög
Lönd beita öðrum löndum refsiaðgerðum til að takmarka viðskiptastarfsemi þeirra. Viðurlög geta falið í sér auknar stjórnsýsluaðgerðir – eða frekari tolla- og viðskiptaaðferðir – sem hægja á eða takmarka getu lands til að eiga viðskipti.
Frjálsar útflutningshömlur
Útflutningslönd nota stundum frjálsar útflutningshöft. Frjálsar útflutningshöft setja takmarkanir á fjölda vöru og þjónustu sem land getur flutt út til tiltekinna landa. Þessar hömlur eru venjulega byggðar á framboði og pólitískum bandalögum.
Dæmi um ógjaldskrárhindranir
Í desember 2017 samþykktu Sameinuðu þjóðirnar umferð ótollahindrana gegn Norður-Kóreu og Kim Jong Un-stjórninni. Hindranir án tolla innihéldu refsiaðgerðir sem draga úr útflutningi á bensíni, dísilolíu og öðrum hreinsuðum olíuvörum til þjóðarinnar. Þeir bönnuðu einnig útflutning á iðnaðarbúnaði, vélum, flutningabílum og iðnaðarmálmum til Norður-Kóreu. Ætlunin með þessum hindrunum án tolla var að setja efnahagslegan þrýsting á þjóðina til að hætta kjarnorkuvopnum sínum og heræfingum .
Hápunktar
Non-tollahindranir innihalda kvóta, viðskiptabann, refsiaðgerðir og álögur.
Lönd velja venjulega ekki tollahindranir (frekar en hefðbundna tolla) í alþjóðaviðskiptum.
Ótollahindrun er viðskiptahömlun – svo sem kvóti, viðskiptabann eða refsiaðgerð – sem lönd nota til að efla pólitísk og efnahagsleg markmið sín.
