Perjanjian Smithsonian

Apakah Perjanjian Smithsonian?

Perjanjian Smithsonian ialah perjanjian sementara yang dirundingkan pada tahun 1971 antara sepuluh negara maju terkemuka di dunia, iaitu Belgium, Kanada, Perancis, Jerman Barat, Itali, Jepun, Belanda, Sweden, United Kingdom, dan Amerika Syarikat. Perjanjian itu membuat pelarasan kepada sistem kadar pertukaran tetap yang ditubuhkan di bawah Perjanjian Bretton Woods dan dengan berkesan mewujudkan piawaian baharu bagi dolar, apabila negara perindustrian lain menambat mata wang mereka kepada dolar AS.

Perjanjian Smithsonian Diterangkan

Perjanjian Bretton Woods adalah sistem rumit berdasarkan emas yang mula terbongkar pada tahun 1960-an, kerana stok emas global menjadi tidak mencukupi untuk memenuhi permintaan global bagi rizab antarabangsa. Perjanjian Smithsonian mengakibatkan penurunan nilai sebahagian daripada dolar AS, tetapi ia tidak mencukupi untuk menangani isu asas Perjanjian Bretton Woods, dan ia berlangsung hanya 15 bulan sebelum sistem yang lebih luas runtuh.

Perjanjian Smithsonian menjadi perlu apabila Presiden AS ketika itu Richard Nixon berhenti membenarkan bank pusat asing menukar dolar AS dengan emas pada Ogos 1971. Lonjakan mendadak dalam kadar inflasi AS pada akhir 1960-an telah menjadikan sistem sedia ada tidak stabil dan mendorong beralih kepada mata wang asing dan emas dengan mengorbankan dolar AS. Tindakan Presiden Nixon mencetuskan krisis, yang membawa kepada rayuan daripada Tabung Kewangan Antarabangsa untuk rundingan di kalangan Kumpulan Sepuluh (G-10). Perundingan ini, seterusnya, membawa kepada Perjanjian Smithsonian pada Disember 1971.

Perjanjian itu menurunkan nilai dolar AS sebanyak 8.5% berbanding emas, menaikkan harga satu auns emas daripada $35 kepada $38. Negara-negara G-10 yang lain bersetuju untuk menilai semula mata wang mereka berbanding dolar AS juga. Presiden Nixon memuji perjanjian itu sebagai "perjanjian monetari paling penting dalam sejarah dunia."

Bagaimanapun, sistem nilai tara terus merosot. Spekulator mendorong banyak mata wang asing naik berbanding had penilaian mereka yang kini lebih tinggi, dan nilai emas juga dipacu lebih tinggi. Apabila AS secara unilateral memutuskan untuk menurunkan nilai dolarnya sebanyak 10% pada Februari 1973, menaikkan harga emas kepada $42 setiap auns, ia adalah terlalu mahal untuk sistem. Menjelang tahun 1973, kebanyakan mata wang utama telah beralih daripada kadar pertukaran tetap kepada kadar terapung berbanding dolar AS.

Tamat Standard Emas

Keputusan Presiden Nixon untuk " menutup tingkap emas " adalah penamat komitmen AS untuk menetapkan harga tetap untuk emas. Dolar AS kini merupakan mata wang fiat. Keputusan itu membantu menyelesaikan peralihan daripada standard emas,. yang bermula pada awal 1930-an apabila Kongres menggubal resolusi bersama yang menghalang pemiutang daripada menuntut pembayaran balik dalam bentuk emas. Presiden Franklin D. Roosevelt ketika itu mengarahkan individu memulangkan sijil emas dan emas denominasi tinggi kepada Rizab Persekutuan dengan harga tetap.

Sorotan

• Ia menandakan berakhirnya piawaian emas, yang digubal pada tahun 1930-an.

• Perjanjian Smithsonian hanya bertahan selama 15 bulan, kerana spekulator mendorong dolar lebih rendah dan negara-negara meninggalkan tambatan itu memihak kepada kadar pertukaran terapung.

• Perjanjian Smithsonian telah dilaksanakan pada Disember 1971 dan membuka jalan kepada standard dolar baharu, kerana negara perindustrian lain menambat mata wang mereka kepada dolar AS.

• Perjanjian itu menjadi perlu apabila Presiden AS Richard Nixon berhenti membenarkan bank pusat asing menukar dolar AS dengan emas.