Chicagowska Szkoła Ekonomii
Czym jest Chicago School of Economics?
Chicago School to ekonomiczna szkoła myśli, założona w latach 30. XX wieku przez Franka Hynemana Knighta, która promowała zalety zasad wolnego rynku w lepszym społeczeństwie.
Zrozumienie Chicago School of Economics
Chicago School to neoklasyczna szkoła ekonomiczna, która powstała na Uniwersytecie w Chicago w latach 30. XX wieku. Głównym założeniem szkoły chicagowskiej jest to, że wolny rynek najlepiej alokuje zasoby w gospodarce i że minimalna lub nawet żadna interwencja rządu jest najlepsza dla dobrobytu gospodarczego. Szkoła Chicagowska zawiera poglądy monetarne na temat gospodarki, twierdząc, że podaż pieniądza powinna być utrzymywana w równowadze z popytem na pieniądz. Teoria szkoły chicagowskiej ma również zastosowanie do innych dyscyplin, w tym finansów i prawa.
Najwybitniejszym absolwentem Szkoły Chicagowskiej był laureat Nagrody Nobla Milton Friedman,. którego teorie drastycznie różniły się od ekonomii keynesowskiej, dominującej wówczas szkoły myśli ekonomicznej. Opracowane tam teorie opierały się na intensywnym modelowaniu matematycznym w celu przetestowania odmiennych hipotez.
Jednym z podstawowych założeń szkoły chicagowskiej jest koncepcja racjonalnych oczekiwań. Ilościowa teoria pieniądza Friedmana utrzymuje, że ogólny poziom cen w gospodarce zależy od ilości pieniądza w obiegu. Zarządzając ogólnymi poziomami cen, można lepiej kontrolować wzrost gospodarczy w świecie, w którym jednostki i grupy racjonalnie podejmują decyzje o alokacji ekonomicznej.
Również korzystne dla gospodarki, według Szkoły Chicagowskiej, jest zmniejszenie lub zniesienie przepisów dotyczących biznesu. George Stigler, kolejny laureat Nagrody Nobla, opracował teorie dotyczące wpływu regulacji rządowych na przedsiębiorstwa. Szkoła chicagowska jest u podstaw libertarianizmu i leseferyzmu, odrzucając keynesowskie wyobrażenia rządów zarządzających zagregowanym popytem gospodarczym w celu promowania wzrostu.
Ważny wkład
Chicago School jest również znana ze swojego wkładu w teorię finansów. Eugene Fama otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 2013 roku za pracę opartą na jego dobrze znanej hipotezie efektywnego rynku (EMH). Przyznając nagrody, Królewska Szwedzka Akademia Nauk powiedziała: „W latach 60. Eugene Fama wykazał, że ruchy cen akcji są niemożliwe do przewidzenia w krótkim okresie i że nowe informacje wpływają na ceny niemal natychmiast, co oznacza, że rynek jest wydajny. Wpływ wyników Eugene Famy wykroczył poza obszar badań. Na przykład jego wyniki wpłynęły na rozwój funduszy indeksowych”.
Krytyka Chicago School of Economics
Szkoła chicagowska cieszyła się prestiżem i lojalnymi zwolennikami przed kryzysem finansowym i Wielką Recesją. Były prezes Fed , Alan Greenspan,. był uważany za zwolennika szkoły chicagowskiej – monetarystę w swoich przemyśleniach na temat podaży pieniądza i zwolennika libertarianizmu w stylu Ayn Rand. W podobnym duchu hipoteza efektywnego rynku mogła zabarwić poglądy byłego prezesa Fed Bena Bernanke, który wystąpił przed Kongresem USA 28 marca 2007 r. i stwierdził, że „wpływ problemów na rynku subprime na szerzej pojętą gospodarkę i rynki finansowe wydaje się, że prawdopodobnie zostanie powstrzymany”.
Jeśli rynki zachowują się sprawnie, jak głosi teoria szkoły chicagowskiej, to prawdopodobnie nie będzie żadnych poważnych nierównowag, nie mówiąc już o kryzysie takim jak ten, który rozwinął się w ciągu ostatnich kilku lat tej dekady. W czasie pożogi kryzysu finansowego pojawiły się pytania, dlaczego prezes Bernanke i inni na najwyższych stanowiskach nie regulowali odpowiednio sektora bankowego. Inni naukowcy zwrócili się przeciwko Szkole Chicago. Paul Krugman, sam laureat Nagrody Nobla, krytycznie odnosił się do podstawowych zasad szkoły chicagowskiej. Inny znany ekonomista, Brad DeLong z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, powiedział, że Szkoła Chicagowska doznała „upadku intelektualnego”.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Chicago School to ekonomiczna szkoła myśli, założona w latach 30. XX wieku przez Franka Hynemana Knighta, która promowała zalety zasad wolnorynkowych w lepszym społeczeństwie.
Szkoła chicagowska zawiera poglądy monetarystów na gospodarkę, twierdząc, że podaż pieniądza powinna być utrzymywana w równowadze z popytem na pieniądz.
Najwybitniejszym absolwentem Szkoły Chicagowskiej był laureat Nagrody Nobla Milton Friedman, którego teorie drastycznie różniły się od teorii ekonomii keynesowskiej.
