Wspólna pula zasobów (CPR)

Co to jest wspólny zasób puli (CPR)

Wspólny zasób puli to zasób, który przynosi korzyści grupie ludzi, ale który zapewnia mniejsze korzyści wszystkim, jeśli każda osoba dąży do własnego interesu. Wartość wspólnego zasobu puli może zostać zmniejszona przez nadużywanie, ponieważ podaż zasobu nie jest nieograniczona, a użycie większej ilości, niż można uzupełnić, może skutkować niedoborem. Nadużywanie wspólnego zasobu puli może doprowadzić do tragedii problemu wspólnego .

Zrozumienie zasobów wspólnej puli (CPR)

Wspólne zasoby basenów (CPR), takie jak lasy, podziemne zbiorniki wód, łąki i łowiska są często zarządzane przez połączenie działań rządowych i mechanizmów rynkowych. Czasami zasób jest na tyle mały, że może być wspólnie zarządzany przez zainteresowane strony w systemie honoru; w innych przypadkach cenne zasoby muszą być w całości przekazane pod agencję samorządową. Kluczowym celem zarządzania resuscytacją krążeniowo-oddechową jest umożliwienie wykorzystania pewnej ilości zasobu w danym okresie, przy jednoczesnym pozostawieniu, że tak powiem, zleceniodawcy w stanie nienaruszonym. Wykorzystanie CPR jest regulowane przez umowy, które określają fizyczne granice zasobu, zaangażowane strony, przydziały, ograniczenia czasowe, uprawnienia do rozstrzygania sporów, środki egzekwowania itp.

Przykład CPR

Załóżmy, że łowisko może w sposób zrównoważony dostarczać 100 000 funtów ryb rocznie — to znaczy, że główna populacja łowiska każdego roku wytwarza 100 000 funtów. Dziesięć firm zgadza się zebrać po 10 tys. W przypadku braku regulacji każda firma zbierałaby więcej niż przydzielona kwota, aby sprzedawać więcej ryb i uzyskiwać większe zyski kosztem innych. Jeśli każda firma dokona nadmiernego odłowu o 1000 funtów, łowisko zostanie przekroczone o 10 000 funtów, co zmniejszy populację podstawowych ryb i ich zdolność do produkcji na tym samym poziomie w przyszłym roku, prowadząc do stopniowego wyczerpywania się. Uznając jednak, że utrzymanie populacji ryb leży w ich długoterminowym interesie, firmy zawierają umowę, aby trzymać się swoich 10 000 kwot i zatrudniać niezależną stronę trzecią, aby nadzorowała realizację umowy przez każdą z nich.