Ciągłość doktryny przedsiębiorstwa biznesowego

DEFINICJA doktryny ciągłości biznesowej przedsiębiorstwa

Doktryna ciągłości przedsiębiorstwa jest zasadą opodatkowania mającą zastosowanie do fuzji i przejęć przedsiębiorstw. Doktryna stanowi, że aby kwalifikować się jako reorganizacja z odroczonym opodatkowaniem,. podmiot przejmujący musi albo kontynuować historyczną działalność spółki przejmowanej, albo powinien wykorzystywać znaczną część aktywów firmy przejmowanej podczas prowadzenia działalności.

Podsumowując, doktryna dotyczy sposobu traktowania podatków, gdy firma przechodzi z rąk do rąk. Podmiot nabywający musi utrzymać działalność operacyjną lub zachować większość aktywów, gdy dwa podmioty łączą się, aby uzyskać status odroczonego podatku. Jest to niezbędne do wielu fuzji, w tym do odwróconego łączenia trójkątów r.

ZŁAMANIE doktryny ciągłości biznesowej przedsiębiorstwa

Doktryna ciągłości przedsiębiorstwa biznesowego dotyczy wyłącznie działalności i majątku spółki przejmowanej, a nie spółki przejmującej. W związku z tym w sytuacji, gdy większość aktywów spółki dąży do zbycia (zbycia), jednym ze sposobów zapewnienia zgodności z doktryną ciągłości jest uczynienie tej spółki nabywcą, a nie celem. Jest to technika zatwierdzona przez IRS.

Zgodnie z federalnym kodeksem podatkowym Stanów Zjednoczonych reorganizacje przedsiębiorstw są często traktowane preferencyjnie. Jednak podatki mogą być trudne w zależności od tego, czy transakcja jest reorganizacją, czy sprzedażą udziałów własnościowych. Aby transakcja mogła zostać zakwalifikowana jako reorganizacja, a tym samym traktowana korzystnie pod względem podatkowym, doktryna ciągłości biznesowej bada, czy akcjonariusze spółki przejmowanej przed reorganizacją nadal posiadali udziały majątkowe w reorganizowanej firmie. Zasadniczo wymaga to, aby akcjonariusze jednostki docelowej otrzymali znaczną część swojego wynagrodzenia w akcjach jednostki nabywającej. Ponadto doktryna wymaga, aby spółka przejmująca kontynuowała działalność spółki przejmowanej lub wykorzystywała znaczną część aktywów spółki przejmowanej w formie biznesowej. Jeżeli warunki te nie mogą być spełnione, kodeks podatkowy uważa, że akcjonariusze spółki przejmowanej zbyli, a nie kontynuowali, swoje udziały w działalności i aktywach spółki przejmowanej. W związku z tym transakcja nie kwalifikowałaby się jako reorganizacja i byłaby opodatkowana zarówno na poziomie przedsiębiorstw, jak i udziałowców.

W przypadku wielu transakcji biznesowych traktowanie podatkowe może być dużym motywatorem dla proponowanej transakcji; chociaż jest to wysoce techniczna sprawa, ciągłość doktryny biznesowej przedsiębiorstwa jest istotna do rozważenia.