Deficyt na rachunku bieżącym
Co to jest deficyt na rachunku bieżącym?
Deficyt na rachunku obrotów bieżących jest miarą handlu danego kraju, w którym wartość importowanych towarów i usług przekracza wartość produktów, które eksportuje. Rachunek bieżący obejmuje dochody netto, takie jak odsetki i dywidendy oraz transfery, takie jak pomoc zagraniczna, chociaż te składniki stanowią tylko niewielki procent całkowitego rachunku bieżącego. Rachunek bieżący reprezentuje transakcje zagraniczne danego kraju i, podobnie jak rachunek kapitałowy, jest składnikiem bilansu płatniczego kraju (BOP).
Zrozumienie deficytu na rachunku bieżącym
Kraj może zmniejszyć swój dotychczasowy dług, zwiększając wartość swojego eksportu w stosunku do wartości importu. Może nakładać ograniczenia na import, takie jak cła lub kontyngenty, lub może kłaść nacisk na polityki promujące eksport, takie jak substytucja importu, uprzemysłowienie lub polityki poprawiające globalną konkurencyjność krajowych firm. Kraj może również wykorzystać politykę monetarną do poprawy wyceny krajowej waluty w stosunku do innych walut poprzez dewaluację, co zmniejsza koszty eksportu kraju.
Chociaż istniejący deficyt może sugerować, że dany kraj wydaje ponad stan, posiadanie deficytu na rachunku bieżącym nie jest z natury niekorzystne. Jeśli kraj wykorzystuje dług zewnętrzny do finansowania inwestycji, które przynoszą wyższe zwroty niż oprocentowanie długu, może zachować wypłacalność, jednocześnie utrzymując deficyt na rachunku bieżącym. Jeśli jednak jest mało prawdopodobne, aby dany kraj pokrył obecny poziom zadłużenia przyszłymi strumieniami dochodów, może stać się niewypłacalny.
Deficyty w gospodarkach rozwiniętych i wschodzących
Deficyt na rachunku obrotów bieżących reprezentuje ujemną sprzedaż netto za granicą. Kraje rozwinięte, takie jak Stany Zjednoczone, często mają deficyt, podczas gdy gospodarki wschodzące często mają nadwyżki na rachunku obrotów bieżących. Kraje zubożałe mają tendencję do zadłużania się na rachunku bieżącym.
Prawdziwy przykład deficytów na rachunku bieżącym
Wahania na rachunku bieżącym kraju są w dużej mierze zależne od sił rynkowych. Nawet kraje, które celowo prowadzą deficyty, charakteryzują się zmiennością deficytu. Na przykład Wielka Brytania odnotowała spadek istniejącego deficytu po wynikach głosowania w sprawie Brexitu w 2016 roku.
Wielka Brytania tradycyjnie notuje deficyt, ponieważ jest krajem, który wykorzystuje wysoki poziom zadłużenia do finansowania nadmiernego importu. Duża część eksportu kraju to towary, a spadające ceny surowców spowodowały niższe zarobki krajowych firm. Redukcja ta przekłada się na mniejsze dochody napływające z powrotem do Wielkiej Brytanii, zwiększając jej deficyt na rachunku bieżącym.
Jednak po tym, jak funt brytyjski stracił na wartości w wyniku głosowania w sprawie Brexitu, które odbyło się 23 czerwca 2016 r., słabszy funt zmniejszył istniejące zadłużenie narodu. Spadek ten nastąpił, ponieważ zarobki w dolarach zagranicznych były wyższe dla krajowych spółek surowcowych, co spowodowało większy napływ gotówki do kraju.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Deficyt na rachunku obrotów bieżących wskazuje, że dany kraj więcej importuje niż eksportuje.
Gospodarki wschodzące często mają nadwyżki, a kraje rozwinięte mają tendencję do deficytu.
Deficyt na rachunku bieżącym nie zawsze jest szkodliwy dla gospodarki kraju – dług zewnętrzny może być wykorzystany do finansowania lukratywnych inwestycji.
