Frank Francuski (F)

Co to jest frank francuski (F)?

Frank francuski (F) był narodową walutą Francji przed przyjęciem przez Francję euro (EUR) w styczniu 2002 roku. Zanim został zastąpiony przez euro, frank był administrowany przez Bank Francji i składał się ze 100 podjednostek, lub „centymy”.

Frank był dostępny w monetach o nominałach 1, 5, 10 i 20 centymów; oraz w 0,5, 1, 2, 5, 10 i 20 frankach. Jego banknoty były dostępne w nominałach 20, 50, 100, 200 i 500 franków.

Zrozumienie franka francuskiego (F)

Historia franka francuskiego rozpoczyna się w 1360 roku, po schwytaniu króla Jana II przez Anglię podczas bitwy pod Poitiers – przełomowej bitwy wojny stuletniej. Aby pozwolić sobie na okup, Francja została zmuszona do wybicia nowych złotych monet. Jedna moneta frankowa zawierała wizerunek króla Jana II wolnego z niewoli konnej, a inna moneta przedstawiała go wolnego pieszo. Francuskie wyrażenia dla tych dwóch obrazów, „franc à cheval” i „franc à pied”, przyjęły się. Wkrótce użytkownicy monet nazywali je po prostu „frankami”.

Rewolucja francuska była czasem wielkich wstrząsów politycznych i gospodarczych, w których wielokrotnie wprowadzano zmiany w walucie narodowej. Jedną z takich zmian było utworzenie nowego złotego franka w 1803 roku, zawierającego 290,32 mg złota. Była to pierwsza złota moneta denominowana we frankach i przedstawiała Napoleona Bonaparte jako cesarza Francji. Ta nowa moneta i kilka kolejnych iteracji, które po niej nastąpiły, były powszechnie znane jako „złote Napoleony” i były powszechnie chwalone za swój status solidnego pieniądza.

uprzemysłowieniem francuskiej gospodarki w XIX wieku frank stał się znaczącą walutą międzynarodową. W 1865 r. Francja była członkiem-założycielem Łacińskiej Unii Monetarnej,. wczesnej próby zjednoczenia gospodarek europejskich w ramach jednej waluty. Związek był początkowo oparty na standardzie bimetalicznym, ale później przeszedł na standard oparty wyłącznie na złocie. Po II wojnie światowej Francja nadal opowiadała się za dalszą integracją walut europejskich. W 1992 roku francuska opinia publiczna zatwierdziła uchwalenie Traktatu z Maastricht, który służy jako podstawa Unii Europejskiej i wprowadzenia euro. Ta zgoda skierowała kraj na drogę do wprowadzenia euro. Dnia stycznia. 1, 2002, Francja sfinalizowała przyjęcie euro, po trzyletnim okresie przejściowym, w którym zarówno frank, jak i euro były traktowane jako prawny środek płatniczy.

Prawdziwy przykład franka francuskiego (F)

Frank odnotował gwałtowny spadek wartości w mniej więcej 100-letnim okresie przed przyjęciem euro. Wynikało to w dużej mierze z dwóch wojen światowych, które zmusiły Francję do poniesienia znacznych wydatków wojennych. Ta presja inflacyjna, w połączeniu z poważnymi zniszczeniami własności spowodowanymi walkami, przyczyniły się do trwałego spadku wartości franka w pierwszej połowie XX wieku. Choć jego wartość ustabilizowała się na krótko w latach 30. XX wieku, wybuch II wojny światowej doprowadził do dalszej erozji siły nabywczej.

W przeciwieństwie do tej burzliwej historii, euro było stosunkowo stabilne od czasu jego przyjęcia przez Francję w 2002 r. W latach 2002–2020 wartość euro wahała się od najniższego poziomu około 0,85 USD za euro do najwyższego poziomu wynoszącego około 0,85 USD za euro. prawie 1,60 USD za euro. Produkt krajowy brutto (PKB) Francji rósł o około 1,2% rocznie od 2002 roku, podczas gdy stopa inflacji utrzymywała się na stałym poziomie około 1,4% rocznie .

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Frank ma długą historię, sięgającą ponad 600 lat.

• Francja była długoletnim orędownikiem europejskiej integracji walutowej przed przyjęciem euro w 2002 roku.

• Frank francuski był narodową walutą Francji przed przyjęciem euro.