Unia walutowa

Co to jest unia walutowa?

Unia walutowa ma miejsce wtedy, gdy co najmniej dwie gospodarki (zwykle suwerenne kraje) dzielą wspólną walutę lub wspólnie decydują się ustalić swoje kursy wymiany względem tej samej waluty referencyjnej, aby utrzymać podobną wartość swoich pieniędzy. Jednym z celów utworzenia unii walutowej jest koordynacja działalności gospodarczej i polityki pieniężnej w państwach członkowskich. Unia walutowa jest często określana jako „unia walutowa”.

Zrozumienie unii walutowych

Unia walutowa ma miejsce wtedy, gdy grupa krajów (lub regionów) używa wspólnej waluty. Na przykład osiem krajów europejskich stworzyło Europejski System Walutowy w 1979 r. System ten składał się z wzajemnie ustalonych kursów wymiany między krajami członkowskimi. W 2002 roku dwanaście krajów europejskich zgodziło się na wspólną politykę monetarną, tworząc w ten sposób Europejską Unię Gospodarczą i Walutową.Jednym z powodów, dla których kraje tworzą te systemy, jest obniżenie kosztów transakcyjnych handlu transgranicznego.

Unia walutowa lub unia walutowa różni się od w pełni rozwiniętej unii gospodarczej i walutowej tym, że obejmuje dzielenie wspólnej waluty, ale bez dalszej integracji między uczestniczącymi krajami. Dalsza integracja może obejmować przyjęcie jednolitego rynku w celu ułatwienia handlu transgranicznego, co pociąga za sobą eliminację fizycznych i fiskalnych barier między krajami w celu swobodnego przepływu kapitału, pracy, towarów i usług w celu wzmocnienia całej gospodarki. Aktualne przykłady unii walutowych to m.in. euro i frank CFA.

Innym sposobem, w jaki kraje jednoczą swoją walutę, jest użycie kołka. Kraje często wiążą swoje pieniądze z walutami innych krajów — zazwyczaj z dolarem amerykańskim, euro, a czasem z ceną złota. Kołki walutowe zapewniają stabilność między partnerami handlowymi i mogą pozostać na swoim miejscu przez dziesięciolecia. Dolar hongkoński został ustalony na poziomie 7,8 HK $ do dolara amerykańskiego od 1983 roku. Dolar bahamski był ustalany na równi z dolarem od 1973 roku .

Oprócz kołka, niektóre kraje faktycznie przyjmują walutę obcą. Na przykład dolar amerykański jest oficjalną walutą w Salwadorze i Ekwadorze, wraz z karaibskimi wyspami Bonaire, Sint Eustatius i Saba. Fran szwajcarski jest oficjalną walutą zarówno w Szwajcarii, jak i Lichtensteinie.

Istnieje ponad 20 oficjalnych unii walutowych, z których największą jest euro, z którego korzysta 19 z 28 członków Unii Europejskiej. jest używany w 14 krajach Afryki Środkowej i Zachodniej,. oprócz Komorów. .

Historia unii walutowych

W przeszłości kraje wchodziły w unie walutowe, aby ułatwić handel i wzmocnić swoje gospodarki,. a także zjednoczyć wcześniej podzielone państwa. W XIX wieku dawna niemiecka unia celna pomogła zjednoczyć odmienne państwa Związku Niemieckiego w celu zwiększenia handlu. Kolejne stany dołączyły od 1818 r., co zapoczątkowało serię ustaw mających na celu ujednolicenie wartości monet dokonywanych na tym obszarze. System odniósł sukces i doprowadził do politycznego zjednoczenia Niemiec w 1871 r., a następnie utworzenia Reichsbanku w 1876 r. i Reichsmark jako waluty narodowej.

W 1865 r. Francja stała na czele Łacińskiej Unii Monetarnej, która obejmowała Francję, Belgię, Grecję, Włochy i Szwajcarię. Złote i srebrne monety zostały ustandaryzowane i stały się prawnym środkiem płatniczym oraz swobodnie wymieniane przez granice w celu zwiększenia handlu. Unia walutowa odniosła sukces i dołączyły inne kraje. Została jednak formalnie rozwiązana w 1927 r. w wyniku zawirowań politycznych i gospodarczych na początku stulecia. Inne historyczne unie walutowe obejmują Skandynawską Unię Monetarną z lat 70. XIX wieku, opartą na wspólnej złotej walucie.

Ewolucja Europejskiej Unii Walutowej

Historia europejskiej unii walutowej w jej współczesnym kształcie rozpoczyna się od strategii unifikacji gospodarczej realizowanych przez całą drugą połowę XX wieku. Porozumienie z Bretton Woods,. przyjęte przez Europę w 1944 roku, skupiało się na polityce sztywnego kursu walutowego, aby zapobiec dzikim spekulacjom rynkowym, które spowodowały Wielki Kryzys. Inne umowy wzmocniły europejską jedność gospodarczą, takie jak traktat paryski z 1951 r. ustanawiający Europejską Stal i Wspólnota Węglowa, która została później skonsolidowana w Europejską Wspólnotę Gospodarczą w 1957 roku. Jednak globalne trudności gospodarcze lat 70. uniemożliwiły dalszą integrację gospodarczą w Europie do czasu wznowienia wysiłków pod koniec lat 80 .

Ewentualne utworzenie Europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej było możliwe dzięki podpisaniu Traktatu z Maastricht w 1992 roku. W ten sposób Europejski Bank Centralny powstał w 1998 roku, ze stałymi kursami wymiany i kursami wymiany między państwami członkowskimi .

W 2002 roku dwanaście państw członkowskich Unii Europejskiej przyjęło euro jako wspólną walutę europejską.Od 2020 roku dziewiętnaście krajów używa euro jako swojej waluty .

Krytyka Europejskiego Systemu Walutowego

W ramach Europejskiego Systemu Walutowego kursy walut można zmienić tylko za zgodą obu krajów członkowskich i Komisji Europejskiej. Ten bezprecedensowy ruch wywołał wiele krytyki. Po Wielkiej Recesji uwidoczniły się poważne problemy w fundamentalnej polityce Europejskiego Systemu Walutowego .

Niektóre państwa członkowskie – w szczególności Grecja, ale także Irlandia, Hiszpania, Portugalia i Cypr – doświadczyły wysokiego deficytu krajowego,. który przekształcił się w europejski kryzys zadłużenia państwowego. Ponieważ nie kontrolowały własnej polityki pieniężnej, kraje te nie mogły uciekać się do dewaluacji waluty w celu zwiększenia eksportu, a tym samym swoich gospodarek. Przepisy nie pozwalały im również na deficyty budżetowe w celu zmniejszenia stopy bezrobocia.

Polityka Europejskiego Systemu Walutowego od początku celowo zakazywała ratowania słabnących gospodarek strefy euro. W obliczu wyraźnej niechęci członków UE o silniejszych gospodarkach, Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa w końcu ustanowiła środki ratunkowe, aby zapewnić ulgę walczącym członkom peryferyjnym.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Unia walutowa może również odnosić się do kraju przyjmującego sztywny kurs w stosunku do waluty innego kraju, takiej jak dolar amerykański.

• Unia walutowa to sytuacja, w której co najmniej dwa kraje lub gospodarki dzielą jedną walutę.

• Największą unią walutową jest strefa euro, w której od 2020 r. 19 członków dzieli euro jako swoją walutę .