İlk Giren İlk Çıkar (FIFO)
İlk Giren İlk Çıkar (FIFO) Nedir?
Yaygın olarak FIFO olarak bilinen İlk Giren İlk Çıkar, üretilen veya edinilen varlıkların önce satıldığı, kullanıldığı veya elden çıkarıldığı bir varlık yönetimi ve değerleme yöntemidir.
Vergi açısından, FIFO, en eski maliyetlere sahip varlıkların gelir tablosunun satılan malın maliyetine (COGS) dahil edildiğini varsayar. Kalan envanter varlıkları, en son satın alınan veya üretilen varlıklarla eşleştirilir.
İlk Giren İlk Çıkarı Anlama (FIFO)
FIFO yöntemi, maliyet akışı varsayımı amacıyla kullanılır. İmalatta, kalemler sonraki geliştirme aşamalarına geçtikçe ve bitmiş envanter kalemleri satıldıkça, o ürünle ilgili maliyetler bir gider olarak muhasebeleştirilmelidir. FIFO'ya göre, ilk satın alınan stok maliyetinin önce muhasebeleştirileceği varsayılır. Envanter şirketin mülkiyetinden kaldırıldığı için bu süreçte toplam envanterin dolar değeri azalır. Envanterle ilgili maliyetler, biri FIFO yöntemi olmak üzere çeşitli şekillerde hesaplanabilir.
Tipik ekonomik durumlar, enflasyonist piyasaları ve yükselen fiyatları içerir. Bu durumda, FIFO satılan malın maliyetine en eski maliyetleri atarsa , bu en eski maliyetler teorik olarak mevcut şişirilmiş fiyatlarla satın alınan en son envanterden daha düşük fiyatlandırılacaktır. Bu düşük gider, daha yüksek net gelirle sonuçlanır. Ayrıca, en yeni envanter genellikle daha yüksek fiyatlarla satın alındığından, biten envanter bakiyesi şişirilir.
FIFO Örneği
Kalemler satışa hazırlanırken envantere maliyetler atanır. Bu, envanterin veya üretim maliyetlerinin satın alınması, malzemelerin satın alınması ve işgücünün kullanılması yoluyla gerçekleşebilir. Bu atanan maliyetler, ürünün kullanıldığı sıraya göredir ve FIFO için ilk gelene dayalıdır.
Bir şirketin her biri 10 dolara 100 ürün satın aldığını ve daha sonra her biri 15 dolara 100 ürün daha satın aldığını düşünün. Daha sonra şirket 60 ürün sattı. FIFO yönteminde, ilk satın alınan mal satılan ilk mal olduğu için 60 kalemin her biri için satılan malın maliyeti 10$/birim'dir. Envanterde kalan 140 üründen 40 tanesinin değeri 10$/birim ve 100 tanesinin değeri 15$/birim'dir. Bunun nedeni, envantere FIFO yöntemi kapsamında en son maliyetin atanmasıdır.
Kalan 140 adetlik envanter ile, diyelim ki şirket 50 adet daha satıyor. Bu kalemlerden 40 tanesine satılan malların maliyeti 10$'dır ve 100 adetlik ilk siparişin tamamı tamamen satılmıştır. Satılan diğer 10 birimin her birinin maliyeti 15 ABD dolarıdır ve envanterde kalan 90 birimin her biri 15 ABD doları değerindedir (en son ödenen fiyat).
FIFO yöntemi, bir şirketin eskimeyi önlemek için önce en eski envanter kalemlerini satacağı ve en yeni kalemleri envanterde tutacağı mantığını takip eder. Kullanılan fiili stok değerleme yönteminin bir şirket aracılığıyla gerçek stok akışını izlemesi gerekmese de, bir işletmenin neden belirli bir stok değerleme yönteminin kullanımını seçtiğini destekleyebilmesi gerekir.
##FIFO vs. Diğer Değerleme Yöntemleri
###YAŞAM
FIFO'nun karşısındaki envanter değerleme yöntemi , satın alınan veya edinilen son ürünün ilk çıkan ürün olduğu LIFO'dur . Enflasyonist ekonomilerde bu, FIFO ile karşılaştırıldığında deflate net gelir maliyetleri ve envanterde daha düşük kapanış bakiyeleri ile sonuçlanır.
###Ortalama Maliyet Envanteri
Ortalama maliyet envanteri yöntemi, her bir kaleme aynı maliyeti atar. Ortalama maliyet yöntemi, stoktaki malların maliyetinin, satışa sunulan toplam ürün sayısına bölünmesiyle hesaplanır. Bu, FIFO ve LIFO arasında net gelir ve biten stok bakiyeleri ile sonuçlanır.
Belirli Envanter İzleme
Son olarak, bitmiş bir ürüne atfedilebilen tüm bileşenler bilindiğinde özel envanter takibi kullanılır. Tüm parçalar bilinmiyorsa, FIFO, LIFO veya ortalama maliyet dışında herhangi bir yöntemin kullanılması uygundur.
##Öne çıkanlar
Genellikle, enflasyonist bir piyasada, FIFO yöntemi altında satılan malların maliyetine daha düşük, daha eski maliyetler atanır ve bu da LIFO'nun kullanılmasından daha yüksek bir net gelirle sonuçlanır.
FIFO'ya alternatif olan LIFO, en son satın alınan veya edinilen varlıkların önce elden çıkarıldığı bir muhasebe yöntemidir.
İlk Giren İlk Çıkar (FIFO), önce satın alınan veya edinilen varlıkların önce elden çıkarıldığı bir muhasebe yöntemidir.
FIFO, kalan envanterin en son satın alınan ürünlerden oluştuğunu varsayar.
##SSS
İlk Giren İlk Çıkar (FIFO) Avantajları Nelerdir?
FIFO'nun bariz avantajı, küresel olarak envanter değerlemesinde en yaygın kullanılan yöntem olmasıdır. Aynı zamanda, işletmelere envanter maliyetlerinin daha doğru bir resmini sunan, beklenen maliyet akışını gerçek mal akışıyla uyumlu hale getirmenin en doğru yöntemidir. Ayrıca, yeni envanter satın alma maliyetinin eski envanter satın alma maliyetinden daha yüksek olacağını varsayarak enflasyonun etkisini azaltır. Son olarak, envanterin eskimesini azaltır.
İlk Giren İlk Çıkar (FIFO) Ne Zaman Kullanılır?
FIFO yöntemi, maliyet akışı varsayımı amacıyla kullanılır. İmalatta, kalemler sonraki geliştirme aşamalarına geçtikçe ve bitmiş envanter kalemleri satıldıkça, o ürünle ilgili maliyetler bir gider olarak muhasebeleştirilmelidir. FIFO'ya göre, ilk satın alınan envanterin maliyetinin, toplam envanterin dolar değerini düşüren ilk önce muhasebeleştirileceği varsayılır.
Diğer Envanter Değerleme Yöntemleri Nelerdir?
FIFO'nun tersi LIFO'dur (Son Giren İlk Çıkar), burada satın alınan veya edinilen son öğe ilk çıkan öğedir. Enflasyonist ekonomilerde bu, FIFO ile karşılaştırıldığında deflate net gelir maliyetleri ve envanterde daha düşük kapanış bakiyeleri ile sonuçlanır. Ortalama maliyet envanteri, her bir kaleme aynı maliyeti atayan ve FIFO ile LIFO arasında net gelir ve biten envanter bakiyeleri ile sonuçlanan başka bir yöntemdir. Son olarak, spesifik envanter takibi, yalnızca bitmiş bir ürüne atfedilebilen tüm bileşenler bilindiğinde kullanılır.
