Bon Rayuan

Apakah Bon Rayuan?

Bon rayuan ialah sejumlah wang yang diletakkan dalam pegangan semasa rayuan diputuskan. Bon rayuan dibekalkan oleh perayu yang merayu penghakiman mahkamah rendah dan biasanya dalam jumlah penghakiman asal (walaupun mungkin lebih).

Bon rayuan juga dirujuk sebagai bon supersedea.

Memahami Bon Rayuan

Selepas keputusan mahkamah sivil, pihak yang kalah boleh merayu dengan membawa kes mahkamah ke mahkamah yang lebih tinggi. Mahkamah yang lebih tinggi hanya akan menyemak isu yang dibantah di mahkamah rendah semasa perbicaraan awal, bukan bukti baharu. Jika mahkamah rendah memerintahkan defendan membayar penghakiman, mereka biasanya tidak perlu mengemukakan wang itu sehingga proses rayuan telah habis.

Rayuan, walau bagaimanapun, boleh mengambil masa yang lama untuk diputuskan; dalam sesetengah kes, rayuan boleh mengambil masa bertahun-tahun. Pada masa ini, defendan yang kalah perlu membelanjakan kos untuk menampung yuran guaman mereka dan sebarang kos lain yang berkaitan dengan kes itu. Memandangkan terdapat kemungkinan defendan boleh muflis pada masa kes diputuskan, mereka dikehendaki menghantar bon penjamin sebelum bermulanya proses rayuan.

Bon penjamin, yang dikenali sebagai bon rayuan, diperlukan oleh Peraturan Persekutuan Prosedur Rayuan 7. Ia mesti dibayar kepada mahkamah atau pihak ketiga untuk menunjukkan niat baik dan niat untuk memberi komitmen kepada keputusan akhir jika perayu kalah.

Bon rayuan juga berfungsi sebagai bon jaringan keselamatan, yang membantu melindungi mahkamah daripada rayuan remeh atau taktik penangguhan untuk mengelakkan pembayaran kerana aktiviti tidak jujur ini memakan masa dan wang mahkamah. Sebagai contoh, defendan boleh memfailkan rayuan untuk menghentikan pembayaran sejumlah wang yang diarahkan mahkamah jika bon rayuan tidak diperlukan. Selain itu, dengan menyiarkan bon rayuan, defendan menjamin bahawa penghakiman asal terhadap mereka akan dibayar jika mereka kalah dalam rayuan.

Pertimbangan Khas

Defendan yang kalah memerlukan bon rayuan, yang diperlukan oleh kedua-dua mahkamah persekutuan dan negeri, untuk menjamin hak mereka untuk merayu penghakiman buruk dan menangguhkan pelaksanaan penghakiman itu oleh plaintif. Proses rayuan melibatkan menyiarkan penghakiman penuh selain menyiarkan minat.

Bon rayuan harus dibincangkan lebih awal dalam kes memandangkan kos bon ini mungkin tinggi, dan defendan dikehendaki menghantar bon ini beberapa minggu selepas penghakiman. Amaun bon mungkin jauh lebih besar daripada nilai ketetapan kerana ia akan digunakan untuk menampung faedah atau kos lain yang mungkin timbul semasa proses rayuan.

Amaun bon itu dikawal oleh peraturan negeri, yang berbeza dari negeri ke negeri. Contohnya, di negeri California, jumlah bon rayuan mestilah 150% daripada jumlah penghakiman. Sesetengah negeri mengehadkan amaun maksimum bon rayuan. Di Florida, sebagai contoh, jumlah bon rayuan dihadkan kepada tidak lebih daripada $50 juta bagi setiap perayu.

Sebagai tambahan kepada premium bon rayuan, pemohon mesti meletakkan cagaran bernilai 100% daripada jumlah bon untuk layak mendapat bon rayuan. Cagaran ini disediakan dengan syarikat penjamin dan diperlukan kerana kemungkinan kecil untuk memenangi kes rayuan. Jika defendan tidak menghantar bon rayuan dalam masa dua minggu selepas mahkamah rendah membuat penghakiman, plaintif yang menang boleh merampas harta mereka.

Jika rayuan tidak berjaya, bon itu berkuat kuasa sehingga penghakiman, dan semua faedah terakru serta sebarang yuran dan kos yang diberikan akan dibayar, yang mungkin mengambil masa bertahun-tahun untuk dimuktamadkan. Lagipun, bayaran telah dijelaskan, mahkamah melepaskan bon, dan perayu tidak lagi bertanggungjawab terhadap penghakiman.

##Sorotan

• Jumlah wang yang diperlukan untuk bon itu selalunya merupakan penghakiman sebenar ditambah faedah dan dipegang semasa rayuan sedang dibahaskan.

• Bon rayuan, atau bon supersedeas, ialah bayaran yang mahkamah perlukan daripada perayu yang sedang menunggu rayuan penghakiman.

• Bon rayuan diperlukan sebagai tanda suci hati bahawa penghakiman akan dibayar jika perayu kalah, dan untuk melindungi pihak yang menang sekiranya pihak yang kalah muflis semasa proses rayuan.

• Bon rayuan juga digunakan untuk mengehadkan percubaan remeh dalam rayuan, kerana perayu masih perlu membayar penghakiman awal dalam bentuk bon, dan mungkin akhirnya membayar lebih kerana faedah, yuran, peguam, dsb.