Kaedah Perbelanjaan
Apakah Kaedah Perbelanjaan?
Kaedah perbelanjaan ialah sistem untuk mengira keluaran dalam negara kasar (KDNK) yang menggabungkan penggunaan, pelaburan, perbelanjaan kerajaan dan eksport bersih. Ia adalah cara yang paling biasa untuk menganggarkan KDNK. Ia mengatakan semua yang sektor swasta, termasuk pengguna dan firma swasta, dan kerajaan dibelanjakan dalam sempadan negara tertentu, mesti menambah sehingga jumlah nilai semua barangan siap dan perkhidmatan yang dihasilkan dalam tempoh masa tertentu. Kaedah ini menghasilkan KDNK nominal,. yang kemudiannya mesti diselaraskan untuk inflasi untuk menghasilkan KDNK benar.
Kaedah perbelanjaan mungkin berbeza dengan pendekatan pendapatan untuk KDNK yang dikira.
Bagaimana Kaedah Perbelanjaan Berfungsi
Perbelanjaan adalah merujuk kepada perbelanjaan. Dalam ekonomi, istilah lain untuk perbelanjaan pengguna ialah permintaan. Jumlah perbelanjaan, atau permintaan, dalam ekonomi dikenali sebagai permintaan agregat. Inilah sebabnya mengapa formula KDNK sebenarnya sama dengan formula untuk mengira permintaan agregat. Oleh sebab itu, permintaan agregat dan KDNK perbelanjaan mesti jatuh atau meningkat seiring.
Walau bagaimanapun, persamaan ini tidak selalunya wujud secara teknikal dalam dunia nyata—terutama apabila melihat KDNK dalam jangka panjang. Permintaan agregat jangka pendek hanya mengukur jumlah keluaran untuk satu tingkat harga nominal, atau purata harga semasa merentas keseluruhan spektrum barangan dan perkhidmatan yang dihasilkan dalam ekonomi. Permintaan agregat hanya menyamai KDNK dalam jangka panjang selepas melaraskan tahap harga.
Kaedah perbelanjaan ialah pendekatan yang paling meluas digunakan untuk menganggar KDNK, yang merupakan ukuran keluaran ekonomi yang dihasilkan dalam sempadan negara tanpa mengira siapa yang memiliki cara untuk pengeluaran. KDNK di bawah kaedah ini dikira dengan menjumlahkan semua perbelanjaan yang dibuat untuk barangan dan perkhidmatan akhir. Terdapat empat perbelanjaan agregat utama yang digunakan untuk mengira KDNK: penggunaan oleh isi rumah, pelaburan oleh perniagaan, perbelanjaan kerajaan untuk barangan dan perkhidmatan, dan eksport bersih, yang sama dengan eksport tolak import barangan dan perkhidmatan.
Formula untuk KDNK Perbelanjaan ialah:
< / span></ span >​</ span>< span class="vlist" style="height:5.500000000000001em;">< span class="mord">
Komponen Utama Kaedah Perbelanjaan
Di Amerika Syarikat, komponen yang paling dominan dalam pengiraan KDNK di bawah kaedah perbelanjaan ialah perbelanjaan pengguna,. yang menyumbang sebahagian besar KDNK AS. Penggunaan biasanya dipecahkan kepada pembelian barangan tahan lama (seperti kereta dan komputer), barangan tidak tahan lama (seperti pakaian dan makanan), dan perkhidmatan.
Komponen kedua ialah perbelanjaan kerajaan, yang mewakili perbelanjaan oleh pihak berkuasa negeri, tempatan dan persekutuan untuk barangan dan perkhidmatan pertahanan dan bukan pertahanan, seperti persenjataan, penjagaan kesihatan dan pendidikan.
Pelaburan perniagaan adalah salah satu komponen yang paling tidak menentu yang digunakan dalam pengiraan KDNK. Ia termasuk perbelanjaan modal oleh firma ke atas aset dengan hayat berguna lebih daripada satu tahun setiap satu, seperti hartanah, peralatan, kemudahan pengeluaran dan loji.
Komponen terakhir yang termasuk dalam pendekatan perbelanjaan ialah eksport bersih, yang mewakili kesan perdagangan asing barangan dan perkhidmatan ke atas ekonomi.
Kaedah Perbelanjaan lwn. Kaedah Pendapatan
Pendekatan pendapatan untuk mengukur keluaran dalam negara kasar adalah berdasarkan realiti perakaunan bahawa semua perbelanjaan dalam ekonomi harus sama dengan jumlah pendapatan yang dijana oleh pengeluaran semua barangan dan perkhidmatan ekonomi. Ia juga mengandaikan bahawa terdapat empat faktor pengeluaran utama dalam ekonomi dan semua hasil mesti pergi ke salah satu daripada empat sumber ini. Oleh itu, dengan menambah semua sumber pendapatan bersama-sama, anggaran pantas boleh dibuat bagi jumlah nilai produktif aktiviti ekonomi dalam satu tempoh. Pelarasan mesti dibuat untuk cukai, susut nilai dan pembayaran faktor asing.
Perbezaan utama antara setiap pendekatan adalah titik permulaannya. Pendekatan perbelanjaan bermula dengan wang yang dibelanjakan untuk barangan dan perkhidmatan. Sebaliknya, pendekatan pendapatan bermula dengan pendapatan yang diperoleh (upah, sewa, faedah, keuntungan) daripada pengeluaran barangan dan perkhidmatan.
Had Pengukuran KDNK
KDNK, yang boleh dikira menggunakan pelbagai kaedah, termasuk pendekatan perbelanjaan, sepatutnya mengukur taraf hidup dan kesihatan ekonomi sesebuah negara. Pengkritik, seperti ahli ekonomi pemenang Hadiah Nobel Joseph Stiglitz,. mengingatkan bahawa KDNK tidak boleh dianggap sebagai penunjuk menyeluruh kesejahteraan masyarakat, kerana ia mengabaikan faktor penting yang menggembirakan orang ramai.
Sebagai contoh, walaupun KDNK termasuk perbelanjaan monetari oleh sektor swasta dan kerajaan, ia tidak mempertimbangkan keseimbangan kerja-kehidupan atau kualiti hubungan interpersonal di negara tertentu.
##Sorotan
Kaedah ini menambah perbelanjaan pengguna, pelaburan, perbelanjaan kerajaan dan eksport bersih.
Kaedah alternatif untuk mengira KDNK ialah pendekatan pendapatan.
Kaedah perbelanjaan ialah cara yang paling biasa untuk mengira KDNK sesebuah negara.
Permintaan agregat adalah bersamaan dengan persamaan perbelanjaan untuk KDNK dalam jangka panjang.
