Joseph Schumpeter

Joseph Alois Schumpeter (1883-1950) ialah ahli ekonomi, ahli sejarah ekonomi dan pengarang terlatih Austria. Beliau dianggap sebagai salah seorang cendekiawan terhebat abad ke-20^. Schumpeter terkenal dengan teorinya tentang kitaran perniagaan dan pembangunan ekonomi kapitalis,. dan kerana memperkenalkan konsep keusahawanan. Bagi Schumpeter, usahawan adalah asas kapitalisme—sumber inovasi, yang merupakan kuasa penting yang memacu ekonomi kapitalis.

Kehidupan Awal dan Pendidikan

Schumpeter dilahirkan di Moravia (sekarang Republik Czech) pada tahun 1883, kepada ibu bapa Jerman. Dia belajar ekonomi daripada nenek moyang tradisi sekolah Austria, termasuk Friedrich von Wieser dan Eugen von Bohm-Bawerk. Schumpeter berkhidmat sebagai menteri kewangan dalam kerajaan Austria, presiden sebuah bank swasta, dan seorang profesor universiti. Dari 1925 hingga 1932, Schumpeter memegang kerusi di Universiti Bonn.

Tidak selesa dengan kebangkitan Parti Nazi, dia berpindah ke Amerika Syarikat untuk mengajar di Harvard pada tahun 1932. Lima belas tahun kemudian, pada tahun 1947, dia menjadi pendatang pertama yang dipilih sebagai presiden Persatuan Ekonomi Amerika.

Menjelang awal abad ke-20, sains ekonomi di Amerika Syarikat dan Great Britain telah berkembang bersama model keseimbangan am yang statik dan berorientasikan matematik. Kerja Schumpeter kadang-kadang berbeza, melambangkan pendekatan Eropah kontinental—lebih bernuansa dan kurang hipotetikal—walaupun beberapa teorinya diambil daripada keseimbangan am Walrasian juga.

Pencapaian dan Teori Terkemuka

Schumpeter membuat banyak sumbangan kepada sains ekonomi dan teori politik, tetapi beliau terkenal dengan buku 1942 Kapitalisme, Sosialisme, dan Demokrasi, yang menggariskan teori pertumbuhan ekonomi dinamik yang dikenali sebagai pemusnahan kreatif. Dia juga dikreditkan dengan rujukan Jerman dan Inggeris pertama untuk individualisme metodologi dalam ekonomi.

Kemusnahan Kreatif

Warisan Schumpeter yang paling kekal datang daripada bab enam muka surat dalam Kapitalisme, Sosialisme, dan Demokrasi bertajuk "Proses Pemusnahan Kreatif."

Dalam bab ini, Schumpeter menawarkan pandangan baru yang unik tentang bagaimana ekonomi berkembang, dengan ketara menyimpang daripada diktum ekonomi tradisional pada zamannya, yang berpendapat bahawa pasaran secara pasif cenderung ke arah keseimbangan sehingga margin keuntungan dihapuskan. Sebaliknya, Schumpeter berhujah, kemajuan ekonomi tidak beransur-ansur dan aman tetapi agak berantakan, mendadak, dan kadangkala tidak menyenangkan. Ahli ekonomi menggunakan istilah "pemusnahan kreatif" untuk menggambarkan pembongkaran amalan yang telah lama wujud untuk memberi laluan kepada teknologi baharu, jenis produk baharu, kaedah pengeluaran baharu dan cara pengedaran baharu.

Syarikat sedia ada mesti cepat menyesuaikan diri dengan persekitaran baharu (atau gagal). Jika kedengarannya agak Darwinian—ialah, Schumpeter menyebut: satu "proses mutasi industri—jika saya boleh menggunakan istilah biologi itu—yang tanpa henti merevolusikan struktur ekonomi dari dalam, tanpa henti memusnahkan yang lama, tanpa henti mencipta yang baru," sebagai dia menulis. "Ini

proses pemusnahan kreatif adalah fakta penting tentang kapitalisme."

Keusahawanan

Dalam banyak aspek, Schumpeter melihat kapitalisme sebagai sejenis revolusi berterusan yang mengganggu hierarki sosial dan ekonomi semasa. Dan dalam sistem ini, usahawan menjadi revolusioner, mengganggu susunan yang telah ditetapkan untuk mencipta perubahan dinamik.

Schumpeter dipercayai sebagai sarjana pertama yang memperkenalkan dunia kepada konsep—atau sekurang-kurangnya, kepentingan ekonomi—keusahawanan. Beliau mengeluarkan perkataan Jerman Unternehmergeist, bermaksud semangat usahawan, sambil menambah bahawa individu ini mengawal ekonomi kerana mereka bertanggungjawab untuk menyampaikan inovasi dan perubahan teknologi.

Usahawan sering menjadi kuasa panduan di sebalik pemusnahan kreatif kerana mereka memajukan produk, teknologi dan/atau kaedah pengeluaran baharu yang memberikan dorongan untuk perubahan. Inovasi dan percubaan keusahawanan sentiasa memusnahkan status quo dan memperkenalkan keseimbangan baharu, membolehkan taraf hidup yang lebih tinggi.

Kitaran Perniagaan

Teori-teori ini berkait dengan kepercayaan Schumpeter terhadap kehadiran kitaran perniagaan.

Dalam analisis Schumpeter, sejarah kapitalisme telah diselingi oleh gelombang panjang dan pendek. Gelombang panjang didorong oleh set teknologi dan industri baharu yang wujud. Menurut teori ini, kemajuan besar dalam inovasi boleh diramalkan berlaku setiap 50 atau 100 tahun.

"Selain sangat sedikit kes di mana kesukaran timbul, adalah mungkin untuk mengira, dari segi sejarah dan juga statistik, enam Juglars [kitaran perniagaan 8-10 tahun] kepada Kondratieff [50-60 tahun] dan tiga Kitchins [40 bulan] kepada Juglar—bukan sebagai purata tetapi dalam setiap kes individu,” tulis Schumpeter dalam bukunya The Theory of Economic Development, yang diterbitkan pada tahun 1911.

Setiap kali usahawan mengganggu industri sedia ada, kemungkinan pekerja, perniagaan, atau keseluruhan sektor sedia ada boleh mengalami kerugian buat sementara waktu, katanya. Kitaran ini boleh diterima, jelasnya, kerana ia membolehkan sumber dibebaskan untuk kegunaan lain yang lebih produktif.

Contoh Teori Schumpetarian

Internet ialah salah satu contoh terbaik pemusnahan kreatif, istilah yang dicipta oleh Schumpeter untuk menggambarkan pembongkaran amalan yang telah lama wujud untuk memberi laluan kepada teknologi baharu, jenis produk baharu, kaedah pengeluaran baharu dan cara pengedaran baharu. . Syarikat sedia ada mesti cepat menyesuaikan diri dengan persekitaran baharu (atau gagal).

Kemunculan Internet menyebabkan banyak produk, kaedah pengeluaran dan cara pengedaran menjadi usang. Ia juga menyebabkan pengehadan drastik banyak pekerjaan, termasuk peranan juruwang bank, setiausaha, ejen pelancongan dan pekerja kedai runcit. Dengan peningkatan teknologi internet mudah alih, penerbit bahan bercetak—semuanya daripada majalah hingga peta—juga menderita.

Internet, sebagai tambahan kepada inovasi lain dalam bidang teknologi maklumat—mikropemproses, laser, gentian optik dan teknologi satelit—semuanya secara asasnya telah mengubah cara perniagaan dijalankan.

Joseph Schumpeter lwn John Maynard Keynes

Selama bertahun-tahun dalam kehidupan awam, Schumpeter mengembangkan persaingan tidak formal dengan pemikir ekonomi hebat lain di barat, termasuk John Maynard Keynes,. Irving Fisher, Ludwig von Mises,. dan Friedrich Hayek. Karya beliau pada mulanya dibayangi oleh beberapa orang sezaman ini, terutamanya Keynes. Walaupun mereka dilahirkan hanya selang beberapa bulan, pasangan itu mempunyai pandangan yang sangat berbeza.

Dalam kerjaya awalnya, Schumpeter mengejek penggunaan agregat statistik dalam teori ekonomi—kemungkinan satu pukulan di Keynes—memihak kepada tumpuan kepada pilihan dan tindakan individu.

Keynes melihat ekonomi sebagai sihat apabila berada dalam keseimbangan statik. Schumpeter menolak teori ini, dengan mendakwa bahawa keseimbangan tidak sihat dan inovasi adalah pemacu ekonomi. Kedua-duanya mempunyai pandangan yang berbeza tentang campur tangan kerajaan juga. Keynes percaya bahawa keseimbangan kekal kemakmuran boleh dicapai dengan dasar monetari bank pusat. Schumpeter berhujah bahawa campur tangan kerajaan meningkatkan inflasi,. memusnahkan ekonomi.

Garisan bawah

Karya Joseph Schumpeter pada mulanya menerima sedikit pujian, sebahagiannya disebabkan oleh populariti besar sezamannya, John Maynard Keynes. Itu berubah dari semasa ke semasa dan dia kini dilihat sebagai salah seorang ahli ekonomi terhebat zaman moden. Beliau memperkenalkan konsep usahawan dan pengaruh keusahawanan terhadap sistem ekonomi. Teori pemusnahan kreatifnya telah menjadi pusat pemikiran moden tentang bagaimana ekonomi berkembang—terutamanya ekonomi kapitalis.

Sorotan

Joseph Alois Schumpeter terkenal dengan bukunya pada tahun 1942 Kapitalisme, Sosialisme, dan Demokrasi, teori pemusnahan kreatif, dan kerana menawarkan rujukan Jerman dan Inggeris pertama kepada individualisme metodologi dalam ekonomi.
Karya Schumpeter pada mulanya dibayangi oleh teori-teori yang berbeza sezamannya, John Maynard Keynes, tetapi kini telah menjadi pusat pemikiran moden tentang bagaimana ekonomi berkembang.
Schumpeter berkhidmat sebagai menteri kewangan dalam kerajaan Austria, presiden sebuah bank swasta, dan seorang profesor, sebelum terpaksa berhijrah, kerana kebangkitan Parti Nazi.
Schumpeter juga memperkenalkan konsep keusahawanan.
Ahli ekonomi mencipta istilah "kemusnahan kreatif" untuk menggambarkan bagaimana yang lama sentiasa digantikan dengan yang baru.

Soalan Lazim

Apakah Pertumbuhan Schumpeterian?

Pertumbuhan Schumpeterian ialah pertumbuhan ekonomi yang didorong oleh inovasi dan dikawal oleh proses pemusnahan kreatif. Model ekonomi formal telah dicipta yang mengoperasikan tanggapan Schumpeter tentang kemusnahan kreatif. Model pertumbuhan ini membantu ahli ekonomi memahami peranan persaingan, dinamik firma dan pengagihan semula merentas firma dan merentas sektor.

Apakah Sejarah Analisis Ekonomi Joseph Schumpeter?

Pada masa kematiannya, pada tahun 1950, Schumpeter sedang mengerjakan sebuah buku baru, Sejarah Analisis Ekonomi. Dalam buku itu, Schumpeter mencuba sejarah lengkap bidang ekonomi, dari Yunani purba hingga ke hari ini ( berakhirnya Perang Dunia II). Tidak hanya terhad kepada ekonomi, buku itu juga menjejaki sejarah idea politik dan falsafah dan berfungsi sebagai rekod peristiwa penting. Walaupun tidak pernah disiapkan sepenuhnya, Sejarah Analisis Ekonomi telah mendapat pengiktirafan sebagai karya penting, kerana ia skop yang luas dan pemeriksaan asal peristiwa sejarah yang penting. Beberapa topik penting yang ditanganinya termasuk teknik analisis ekonomi, perkembangan kontemporari dalam sains lain, dan sosiologi ekonomi.

Apakah Teori Inovasi Keuntungan Joseph Schumpeter?

Schumpeter percaya bahawa ia adalah untuk memperkenalkan inovasi yang berjaya. Teori inovasi keuntungan mendakwa bahawa fungsi utama usahawan adalah untuk memperkenalkan, baik, inovasi-yang ditakrifkan oleh Schumpeter sebagai sebarang dasar baharu yang mengurangkan kos keseluruhan pengeluaran atau meningkatkan permintaan untuk produk. Sebarang keuntungan yang diterima oleh usahawan daripada usaha ini adalah satu bentuk ganjaran untuk prestasi mereka. Mencipta inovasi adalah langkah pertama di jalan menuju kejayaan dan keuntungan ekonomi untuk usahawan.

Apa Yang Joseph Schumpeter Percaya Akan Memusnahkan Kapitalisme?

Schumpeter percaya bahawa kapitalisme akhirnya akan dimusnahkan oleh kejayaannya. Beliau membuat hipotesis bahawa sistem ekonomi akhirnya akan mewujudkan kelas intelektual yang besar yang bertahan dengan menyerang sistem hak milik persendirian dan kebebasan yang diperlukan untuk mengekalkan kewujudannya sendiri. Walaupun Schumpeter meramalkan kehancuran kapitalisme, dia adalah penyokong kuatnya.