Ekonomi neoklasik

Apakah Ekonomi Neoklasik?

Ekonomi neoklasik ialah teori luas yang memberi tumpuan kepada penawaran dan permintaan sebagai daya penggerak di sebalik pengeluaran, penetapan harga, dan penggunaan barangan dan perkhidmatan. Ia muncul sekitar tahun 1900 untuk bersaing dengan teori-teori ekonomi klasik yang terdahulu.

Salah satu andaian awal utama ekonomi neoklasik ialah utiliti kepada pengguna, bukan kos pengeluaran, adalah faktor paling penting dalam menentukan nilai produk atau perkhidmatan. Pendekatan ini dibangunkan pada akhir abad ke-19 berdasarkan buku oleh William Stanley Jevons, Carl Menger, dan Léon Walras.

Teori ekonomi neoklasik mendasari ekonomi moden, bersama-sama dengan prinsip ekonomi Keynesian. Walaupun pendekatan neoklasik adalah teori ekonomi yang paling banyak diajar, ia mempunyai pengkritiknya.

Memahami Ekonomi Neoklasik

Istilah ekonomi neoklasik telah dicipta pada tahun 1900. Ahli ekonomi neoklasik percaya bahawa kebimbangan pertama pengguna adalah untuk memaksimumkan kepuasan peribadi. Oleh itu, mereka membuat keputusan pembelian berdasarkan penilaian mereka terhadap kegunaan produk atau perkhidmatan. Teori ini bertepatan dengan teori tingkah laku rasional,. yang menyatakan bahawa manusia bertindak secara rasional apabila membuat keputusan ekonomi.

Selanjutnya, ekonomi neoklasik menetapkan bahawa produk atau perkhidmatan selalunya mempunyai nilai melebihi dan melebihi kos pengeluarannya. Walaupun teori ekonomi klasik mengandaikan bahawa nilai produk berasal daripada kos bahan ditambah dengan kos buruh, ahli ekonomi neoklasik mengatakan bahawa persepsi pengguna terhadap nilai produk mempengaruhi harga dan permintaannya.

Akhir sekali, teori ekonomi ini menyatakan bahawa persaingan membawa kepada pengagihan sumber yang cekap dalam sesebuah ekonomi. Kuasa penawaran dan permintaan mewujudkan keseimbangan pasaran.

Berbeza dengan ekonomi Keynesian, sekolah neoklasik menyatakan bahawa simpanan menentukan pelaburan. Ia menyimpulkan bahawa keseimbangan dalam pasaran dan pertumbuhan pada guna tenaga penuh harus menjadi keutamaan ekonomi utama kerajaan.

Kes Terhadap Ekonomi Neoklasik

Pengkritiknya percaya bahawa pendekatan neoklasik tidak dapat menggambarkan ekonomi sebenar dengan tepat. Mereka berpendapat bahawa andaian bahawa pengguna berkelakuan secara rasional dalam membuat pilihan mengabaikan kelemahan sifat manusia terhadap tindak balas emosi.

Ahli ekonomi neoklasik berpendapat bahawa kuasa bekalan dan permintaan membawa kepada peruntukan sumber yang cekap.

Sesetengah pengkritik juga menyalahkan ekonomi neoklasik untuk ketidaksamaan dalam hutang global dan hubungan perdagangan kerana teori itu berpendapat bahawa hak buruh dan keadaan hidup pasti akan bertambah baik akibat pertumbuhan ekonomi.

Krisis Neoklasik?

Pengikut ekonomi neoklasik percaya bahawa tiada had atas keuntungan yang boleh dibuat oleh pemodal pintar kerana nilai sesuatu produk didorong oleh persepsi pengguna. Perbezaan antara kos sebenar produk dan harga yang dijual ini dipanggil lebihan ekonomi.

Walau bagaimanapun, jenis pemikiran ini boleh dikatakan telah membawa kepada krisis kewangan 2008. Menjelang krisis itu, ahli ekonomi moden percaya bahawa instrumen kewangan sintetik tidak mempunyai siling harga kerana pelabur di dalamnya menganggap pasaran perumahan tidak terhad dalam potensi pertumbuhannya. Kedua-dua ahli ekonomi dan pelabur salah, dan pasaran untuk instrumen kewangan tersebut jatuh.

##Sorotan

• Mereka memanggil perbezaan antara kos pengeluaran sebenar dan harga runcit sebagai lebihan ekonomi.

• Ahli ekonomi neoklasik berpendapat bahawa persepsi pengguna terhadap nilai sesuatu produk adalah faktor pendorong harganya.

• Ahli ekonomi klasik menganggap bahawa faktor terpenting dalam harga produk ialah kos pengeluarannya.