Wspólna konsumpcja

Co to jest wspólna konsumpcja?

Konsumpcja współdzielona to wspólne korzystanie z dobra lub usługi przez grupę. Podczas gdy przy normalnej konsumpcji jednostka płaci pełny koszt dobra i utrzymuje do niego wyłączny dostęp, przy współdzielonej konsumpcji wiele osób ma dostęp do dobra i ponosi jego koszt. Typowym przykładem jest wspólne przejazdy, w ramach którego wiele osób ma dostęp do transportu i płaci za niego, a nie tylko właściciel samochodu.

Jak działa wspólna konsumpcja

Konsumpcja współdzielona jest formą dzielenia się. Na przykład wynajem peer-to-peer jest używany przez społeczeństwa od tysięcy lat i zapewnia grupie osób aktywa bez konieczności zakupu ich na własną rękę. Pozwala konsumentom uzyskać zasoby, których potrzebują, a jednocześnie zapewnia im zasoby, których potrzebują inni i które nie są w pełni wykorzystywane.

Konsumpcja współdzielona jest uważana za część gospodarki dzielenia się, ponieważ oznacza, że jednostki wynajmują swoje niedostatecznie wykorzystane aktywa. To podejście jest najbardziej prawdopodobne, gdy zarówno cena określonego składnika aktywów, takiego jak samochód, jest wysoka, a składnik aktywów nie jest przez cały czas wykorzystywany przez jedną osobę. Wydzierżawiając aktywa, gdy nie są one używane, właściciel zamienia je w rodzaj towaru. Tworzy to scenariusz, w którym obiekty fizyczne są traktowane jako usługi.

Na przykład Airbnb stworzył platformę internetową, która pozwala właścicielom domów, mieszkań i innych lokali wynajmować lub wynajmować swoją przestrzeń innym. Można to zrobić w przypadku rezydencji, które właściciel zajmuje tylko w niepełnym wymiarze godzin lub w okresach, w których zamierza wyjechać na dłuższy czas. Poszczególni najemcy mogą nie być w stanie sami sobie pozwolić na taki dom, ale dzieląc koszty między wielu najemców, którzy zajmują przestrzeń w różnym czasie, mieszkanie staje się przystępne.

Uwagi specjalne: Legalność

Krytycy wspólnej konsumpcji argumentują, że nieformalny charakter takich ustaleń pozwala jednostkom na ominięcie lokalnych przepisów,. których muszą przestrzegać firmy oferujące podobne usługi. Firmy te mogą być zmuszone do uiszczania opłat licencyjnych lub innych opłat związanych z przepisami, aby legalnie działać. Opłaty te powodują, że ich usługi są droższe niż te świadczone przez osoby, które takich opłat nie uiszczają.

Tradycyjne hotele kwestionują na przykład legalność wynajmu Airbnb, ponieważ właściciele ci zazwyczaj nie muszą przestrzegać wymogów regulacyjnych dotyczących prowadzenia hotelu ani ponosić związanych z tym kosztów operacyjnych. To oburzenie doprowadziło do wysiłków zmierzających do uregulowania lub rozprawienia się z operacjami wynajmu, takimi jak Airbnb.

Porównywalne wyzwania prawne pojawiły się wokół usług wspólnego przejazdu, takich jak Uber i Lyft. Operatorzy firm taksówkarskich i limuzynowych twierdzą, że oferowanie usług wspólnych przejazdów było nielegalną formą konkurencji. Na przykład działalność Ubera została zablokowana lub ograniczona w niektórych miastach, w których lokalne władze starały się wymagać od firmy przestrzegania tych samych przepisów, których przestrzegają usługi taksówkarskie i limuzynowe.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Aplikacje barterowe, Airbnb i wspólne przejazdy to przykłady wspólnej konsumpcji.

• Konsumpcja współdzielona różni się od konsumpcji konwencjonalnej tym, że zasoby, dobra lub usługi są współdzielone przez grupę, a nie jednostki.

• Wspólna konsumpcja działa, ponieważ koszt jest dzielony między większą grupę, więc cena zakupu jest zwracana poprzez wynajem lub wymianę.

• Krytycy twierdzą, że konsumpcja współdzielona jest czasami niesprawiedliwa, gdy firmy nie muszą przestrzegać tych samych przepisów, co firmy konwencjonalne.