Ekonomia rozwoju

Czym jest ekonomia rozwoju?

Ekonomia rozwoju to gałąź ekonomii,. która koncentruje się na poprawie warunków fiskalnych, gospodarczych i społecznych w krajach rozwijających się. Ekonomia rozwoju uwzględnia takie czynniki, jak zdrowie, edukacja, warunki pracy, polityka krajowa i międzynarodowa oraz warunki rynkowe, koncentrując się na poprawie warunków w najbiedniejszych krajach świata.

Dziedzina bada również zarówno czynniki makroekonomiczne, jak i mikroekonomiczne związane ze strukturą gospodarek rozwijających się oraz krajowym i międzynarodowym wzrostem gospodarczym.

Zrozumienie ekonomii rozwoju

Ekonomia rozwoju bada transformację narodów wschodzących w bardziej zamożne narody. Strategie transformacji rozwijającej się gospodarki wydają się być wyjątkowe, ponieważ społeczne i polityczne tło krajów może się bardzo różnić. Nie tylko to, ale także kulturowe i ekonomiczne ramy każdego narodu są inne, takie jak prawa kobiet i prawo pracy dzieci.

Studenci ekonomii i profesjonalni ekonomiści tworzą teorie i metody, które kierują praktykami w określaniu praktyk i polityk, które mogą być stosowane i wdrażane na poziomie polityki krajowej i międzynarodowej.

Niektóre aspekty ekonomii rozwoju obejmują określenie, w jakim stopniu szybki wzrost liczby ludności pomaga lub hamuje rozwój, transformację strukturalną gospodarek oraz rolę edukacji i opieki zdrowotnej w rozwoju.

Obejmują one również handel międzynarodowy, globalizację,. zrównoważony rozwój, skutki epidemii, takich jak HIV, oraz wpływ katastrof na rozwój gospodarczy i ludzki.

Wybitni ekonomiści rozwoju to Jeffrey Sachs, Hernando de Soto Polar i laureaci Nagrody Nobla Simon Kuznets, Amartya Sen i Joseph Stiglitz.

Rodzaje ekonomii rozwoju

Merkantylizm

Merkantylizm jest uważany za jedną z najwcześniejszych form ekonomii rozwoju, która stworzyła praktyki promujące sukces narodu. Była to dominująca teoria ekonomiczna praktykowana w Europie od XVI do XVIII wieku. Teoria promowała zwiększanie władzy państwowej poprzez zmniejszanie kontaktu z rywalizującymi mocarstwami narodowymi.

Podobnie jak absolutyzm polityczny i monarchie absolutne, merkantylizm promował regulacje rządowe, zabraniając koloniom zawierania transakcji z innymi narodami.

Merkantylizm zmonopolizował rynki z podstawowymi portami i zakazał eksportu złota i srebra. Wierzyła, że im większa podaż złota i srebra, tym będzie bogatsza. Generalnie dążył do nadwyżki handlowej (eksport większy niż import), nie pozwalał na wykorzystanie do handlu zagranicznych statków, optymalizował wykorzystanie zasobów krajowych.

###Nacjonalizm ekonomiczny

Nacjonalizm ekonomiczny odzwierciedla polityki, które koncentrują się na krajowej kontroli tworzenia kapitału,. gospodarki i pracy przy użyciu ceł lub innych barier. Ogranicza przepływ kapitału, towarów i pracy.

Nacjonaliści ekonomiczni generalnie nie zgadzają się z korzyściami płynącymi z globalizacji i nieograniczonego wolnego handlu. Koncentrują się na polityce, która jest izolacjonistyczna, aby branże w danym kraju mogły się rozwijać bez zagrożenia konkurencją ze strony uznanych firm z innych krajów.

Gospodarka wczesnych Stanów Zjednoczonych jest doskonałym przykładem nacjonalizmu gospodarczego. Jako nowy naród starał się rozwijać, nie polegając tak bardzo na wpływach zewnętrznych. Wprowadziła środki, takie jak wysokie cła, aby jej własny przemysł rozwijał się bez przeszkód.

Model liniowych etapów wzrostu

Model liniowych etapów wzrostu został wykorzystany do ożywienia gospodarki europejskiej po II wojnie światowej.

Model ten zakłada, że wzrost gospodarczy może wynikać tylko z uprzemysłowienia. Model zgadza się również, że lokalne instytucje i postawy społeczne mogą ograniczać wzrost, jeśli czynniki te wpływają na stopy oszczędności i inwestycje ludzi.

Liniowe etapy modelu wzrostu przedstawiają odpowiednio zaprojektowane dokapitalizowanie w połączeniu z interwencją publiczną. Ten zastrzyk kapitału i ograniczenia ze strony sektora publicznego prowadzą do rozwoju gospodarczego i industrializacji.

Teoria zmian strukturalnych

Teoria zmian strukturalnych koncentruje się na zmianie ogólnej struktury ekonomicznej narodu, której celem jest przekształcenie społeczeństwa z głównie rolniczego w przede wszystkim przemysłowe.

Na przykład Rosja przed rewolucją komunistyczną była społeczeństwem agrarnym. Kiedy komuniści obalili rodzinę królewską i przejęli władzę, szybko uprzemysłowili naród, pozwalając mu ostatecznie stać się supermocarstwem.

Podsumowanie

Ekonomia rozwoju bada takie kwestie jak struktura gospodarek krajowych i międzynarodowych w celu poprawy warunków w krajach rozwijających się. Istnieje wiele teorii ekonomii rozwoju. Podczas gdy merkantylizm, nacjonalizm, liniowe etapy wzrostu i teoria zmian strukturalnych to cztery z najczęstszych, ta dziedzina badań wciąż się rozwija i zmienia.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Ekonomia rozwoju jest gałęzią ekonomii, której celem jest poprawa warunków fiskalnych, gospodarczych i społecznych krajów rozwijających się.

• Cztery popularne teorie ekonomii rozwoju obejmują merkantylizm, nacjonalizm, liniowe etapy modelu wzrostu i teorię zmian strukturalnych.

• Zastosowanie ekonomii rozwoju jest złożone i zróżnicowane, ponieważ ramy kulturowe, społeczne i gospodarcze każdego narodu są inne.

• Ekonomia rozwoju dąży do zrozumienia i ukształtowania polityki makro i mikroekonomicznej w celu wydźwignięcia biednych krajów z ubóstwa.

• Obszary, na których koncentruje się ekonomia rozwoju, obejmują zdrowie, edukację, warunki pracy i warunki rynkowe.

##FAQ

Jakie są 4 główne tematy ekonomii rozwoju?

Tematy lub rodzaje ekonomii rozwoju obejmują merkantylizm, nacjonalizm ekonomiczny, liniowe etapy modelu wzrostu i teorię zmian strukturalnych.

Do czego służy ekonomia rozwoju?

Ekonomia rozwoju to badanie, w jaki sposób kraje wschodzące stają się bardziej stabilne finansowo. Może być używany jako narzędzie dla studentów i ekonomistów pracujących nad opracowywaniem polityk, które można wykorzystać w tworzeniu polityk krajowych i międzynarodowych.

Jaki jest cel ekonomii rozwoju?

Ostatecznie studium ekonomii rozwoju ma pomóc w poprawie sytuacji finansowej, gospodarczej i społecznej w krajach rozwijających się poprzez uchwalenie pewnych struktur i polityk.