Investor's wiki

Długi bieg

Długi bieg

Co to jest długi bieg?

Długi okres to okres, w którym wszystkie czynniki produkcji i koszty są zmienne. Na dłuższą metę firmy są w stanie dostosować wszystkie koszty, podczas gdy w krótkim okresie firmy są w stanie wpływać na ceny jedynie poprzez dostosowania poziomu produkcji. Dodatkowo, chociaż firma może być monopolistą w krótkim okresie, może spodziewać się konkurencji w dłuższej perspektywie.

Jak działa długa seria

Długi okres to okres, w którym producent lub producent jest elastyczny w swoich decyzjach produkcyjnych. Firmy mogą albo rozszerzyć lub zmniejszyć moce produkcyjne, albo wejść lub wyjść z branży w oparciu o oczekiwane zyski. Firmy badające długoterminowo rozumieją, że nie mogą zmieniać poziomów produkcji w celu osiągnięcia równowagi między podażą a popytem.

W makroekonomii długi okres to okres, w którym ogólny poziom cen, umowne stawki płac i oczekiwania w pełni dostosowują się do stanu gospodarki. Stoi to w przeciwieństwie do krótkiego okresu, kiedy te zmienne mogą nie w pełni się dostosować. Ponadto modele długookresowe mogą odejść od równowagi krótkookresowej, w której podaż i popyt reagują na poziomy cen z większą elastycznością.

W odpowiedzi na oczekiwane zyski ekonomiczne firmy mogą zmieniać poziom produkcji. Na przykład firma może wprowadzić zmianę poprzez zwiększenie (lub zmniejszenie) skali produkcji w odpowiedzi na zyski (lub straty), co może wiązać się z budową nowego zakładu lub dodaniem linii produkcyjnej. Natomiast krótkookresowy to horyzont czasowy, w którym czynniki produkcji są stałe, z wyjątkiem pracy, która pozostaje zmienna.

Przykład

Na przykład firma z jednoroczną dzierżawą będzie miała swój długi okres zdefiniowany jako dowolny okres dłuższy niż rok, ponieważ nie jest związana umową dzierżawy po tym roku. Na dłuższą metę ilość pracy, wielkość fabryki i procesy produkcyjne można w razie potrzeby zmienić, aby dopasować je do potrzeb firmy lub emitenta leasingu.

Długi okres i średni koszt długookresowy (LRAC)

W dłuższej perspektywie firma będzie poszukiwać technologii produkcji, która pozwoli na uzyskanie pożądanego poziomu produkcji przy najniższych kosztach. Jeśli firma nie produkuje po najniższych możliwych kosztach, może stracić udział w rynku na rzecz konkurentów, którzy są w stanie produkować i sprzedawać po minimalnych kosztach.

jest powiązany z długookresowym średnim (całkowitym) kosztem (LRAC lub LRATC), średnim kosztem produkcji możliwym do osiągnięcia, gdy wszystkie czynniki produkcji są zmienne. Krzywa LRAC jest krzywą, wzdłuż której firma minimalizuje swój koszt jednostkowy dla każdej odpowiedniej ilości produkcji długookresowej.

Krzywa LRAC składa się z grupy krótkookresowych krzywych kosztów średnich (SRAC), z których każda reprezentuje jeden określony poziom kosztów stałych. Krzywa LRAC będzie zatem najtańszą krzywą średniego kosztu dla dowolnego poziomu produkcji. Dopóki krzywa LRAC spada, wykorzystywane są wewnętrzne korzyści skali.

Ekonomia skali

Ekonomia skali odnosi się do sytuacji, w której wraz ze wzrostem wielkości produkcji spada koszt jednostkowy. W efekcie korzyści skali są korzyściami kosztowymi, które są osiągane, gdy następuje wzrost wielkości produkcji. Przewagi kosztowe przekładają się na poprawę wydajności produkcji, co może dać przedsiębiorstwu przewagę konkurencyjną w branży, w której działa, co z kolei może przełożyć się na niższe koszty i wyższe zyski dla firmy.

Jeśli LRAC spada, gdy produkcja rośnie, oznacza to, że firma doświadcza korzyści skali. Kiedy LRAC w końcu zaczyna rosnąć, firma doświadcza braku ekonomii skali,. a jeśli LRAC jest stała, to firma doświadcza ciągłych powrotów skali.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

  • Kiedy krzywa LRAC spada, wykorzystuje się wewnętrzne korzyści skali – i odwrotnie.

  • Długookresowa odnosi się do okresu, w którym wszystkie czynniki produkcji i koszty są zmienne.

  • W dłuższej perspektywie firma będzie poszukiwać technologii produkcji, która pozwoli na uzyskanie pożądanego poziomu produkcji przy najniższych kosztach.

  • Długookresowa jest związana z krzywą LRAC, wzdłuż której firma minimalizowałaby swój koszt jednostkowy dla każdej odpowiedniej długookresowej ilości produkcji.