Dasar Perakaunan

Apakah Dasar Perakaunan?

Dasar perakaunan ialah prinsip dan prosedur khusus yang dilaksanakan oleh pasukan pengurusan syarikat yang digunakan untuk menyediakan penyata kewangannya. Ini termasuk sebarang kaedah perakaunan, sistem pengukuran dan prosedur untuk membentangkan pendedahan. Dasar perakaunan berbeza daripada prinsip perakaunan kerana prinsip tersebut adalah peraturan perakaunan dan dasar adalah cara syarikat mematuhi peraturan tersebut.

Bagaimana Dasar Perakaunan Digunakan

Dasar perakaunan ialah satu set piawaian yang mengawal cara syarikat menyediakan penyata kewangannya. Dasar ini digunakan untuk menangani secara khusus amalan perakaunan yang rumit seperti kaedah susut nilai,. pengiktirafan muhibah,. penyediaan kos penyelidikan dan pembangunan (R&D), penilaian inventori dan penyatuan akaun kewangan. Dasar ini mungkin berbeza dari satu syarikat ke syarikat, tetapi semua dasar perakaunan dikehendaki mematuhi prinsip perakaunan yang diterima umum (GAAP) dan/atau piawaian pelaporan kewangan antarabangsa (IFRS).

Prinsip perakaunan boleh dianggap sebagai rangka kerja di mana syarikat dijangka beroperasi. Walau bagaimanapun, rangka kerja ini agak fleksibel, dan pasukan pengurusan syarikat boleh memilih dasar perakaunan khusus yang berfaedah kepada pelaporan kewangan syarikat. Oleh kerana prinsip perakaunan kadangkala berlembut, dasar khusus sesebuah syarikat adalah sangat penting.

Meneliti dasar perakaunan syarikat boleh memberi isyarat sama ada pengurusan konservatif atau agresif semasa melaporkan pendapatan. Ini harus diambil kira oleh pelabur semasa menyemak laporan pendapatan untuk menilai kualiti pendapatan. Selain itu, juruaudit luar yang diupah untuk menyemak penyata kewangan syarikat harus menyemak dasar syarikat untuk memastikan ia mematuhi GAAP.

###Penting

Pengurusan syarikat boleh memilih dasar perakaunan yang berfaedah kepada pelaporan kewangan mereka sendiri, seperti memilih kaedah penilaian inventori tertentu.

Contoh Polisi Perakaunan

Dasar perakaunan boleh digunakan untuk memanipulasi pendapatan secara sah. Sebagai contoh, syarikat dibenarkan menilai inventori menggunakan kaedah perakaunan kos purata,. keluar dahulu dahulu (FIFO), atau keluar dahulu lepas (LIFO). Di bawah kaedah kos purata, apabila syarikat menjual produk, kos purata wajaran semua inventori yang dihasilkan atau diperoleh dalam tempoh perakaunan digunakan untuk menentukan kos barang dijual (COGS).

Di bawah kaedah kos inventori FIFO, apabila syarikat menjual produk, kos inventori yang dihasilkan atau diperoleh dahulu dianggap dijual. Di bawah kaedah LIFO, apabila produk dijual, kos inventori yang dihasilkan terakhir dianggap sebagai dijual. Dalam tempoh kenaikan harga inventori, syarikat boleh menggunakan dasar perakaunan ini untuk meningkatkan atau mengurangkan pendapatannya.

Sebagai contoh, sebuah syarikat dalam industri pembuatan membeli inventori pada $10 seunit untuk separuh pertama bulan dan $12 seunit untuk separuh kedua bulan tersebut. Syarikat itu akhirnya membeli sejumlah 10 unit pada $10 dan 10 unit pada $12 dan menjual sejumlah 15 unit untuk sepanjang bulan.

Jika syarikat menggunakan FIFO, kos barang yang dijual ialah: (10 x $10) + (5 x $12) = $160. Jika ia menggunakan kos purata, kos barang yang dijual ialah: (15 x $11) = $165. Jika ia menggunakan LIFO, kos barang yang dijual ialah: (10 x $12) + (5 x $10) = $170. Oleh itu adalah berfaedah untuk menggunakan kaedah FIFO dalam tempoh kenaikan harga untuk meminimumkan kos barang yang dijual dan meningkatkan pendapatan.

##Sorotan

Polisi perakaunan ialah prosedur yang digunakan oleh syarikat untuk menyediakan penyata kewangan. Tidak seperti prinsip perakaunan, yang merupakan peraturan, dasar perakaunan adalah piawaian untuk mematuhi peraturan tersebut.
Pilihan syarikat dalam dasar perakaunan akan menunjukkan sama ada pengurusan agresif atau konservatif dalam melaporkan pendapatannya.
Dasar perakaunan boleh digunakan untuk memanipulasi pendapatan secara sah.
Dasar perakaunan masih perlu mematuhi prinsip perakaunan yang diterima umum (GAAP).