Kesan Catch-Up

Apakah Kesan Catch-Up?

Kesan catch-up adalah teori bahawa semua ekonomi akhirnya akan bertumpu dari segi pendapatan per kapita,. disebabkan oleh pemerhatian bahawa ekonomi yang kurang maju cenderung berkembang lebih pesat daripada ekonomi yang lebih kaya. Dengan kata lain, ekonomi yang kurang kaya akan benar-benar "mengejar" ekonomi yang lebih teguh. Kesan tangkapan juga dirujuk sebagai teori penumpuan.

Memahami Kesan Catch-Up

Kesan catch-up, atau teori penumpuan, adalah berdasarkan beberapa idea utama.

Salah satunya ialah undang-undang pulangan marginal yang berkurangan — idea bahawa apabila sebuah negara melabur dan memperoleh keuntungan, jumlah yang diperoleh daripada pelaburan akhirnya akan menurun apabila tahap pelaburan meningkat. Setiap kali sesebuah negara melabur, mereka mendapat sedikit manfaat daripada pelaburan tersebut. Jadi, pulangan ke atas pelaburan modal di negara yang kaya dengan modal tidaklah sebesar mana di negara membangun.

Ini disokong oleh pemerhatian empirikal bahawa lebih banyak ekonomi maju cenderung berkembang pada kadar yang lebih perlahan, walaupun lebih stabil, berbanding negara kurang maju. Menurut Bank Dunia, negara berpendapatan tinggi purata pertumbuhan keluaran dalam negara kasar (KDNK) 1.6% pada 2019, berbanding 3.6% untuk negara berpendapatan sederhana dan pertumbuhan KDNK 4.0% di negara berpendapatan rendah.

Negara-negara kurang membangun juga mungkin boleh mengalami pertumbuhan yang lebih pesat kerana mereka boleh meniru kaedah pengeluaran, teknologi, dan institusi negara maju. Ini juga dikenali sebagai kelebihan penggerak kedua. Oleh kerana pasaran membangun mempunyai akses kepada pengetahuan teknologi negara maju, mereka sering mengalami kadar pertumbuhan yang pesat.

Had kepada Kesan Catch-Up

Walaupun negara membangun boleh melihat pertumbuhan ekonomi yang lebih pantas daripada negara yang lebih maju dari segi ekonomi, batasan yang ditimbulkan oleh kekurangan modal boleh mengurangkan keupayaan negara membangun untuk mengejar ketinggalan. Dari segi sejarah, beberapa negara membangun telah sangat berjaya dalam mengurus sumber dan mendapatkan modal untuk meningkatkan produktiviti ekonomi dengan cekap ; namun, ini tidak menjadi kebiasaan pada skala global.

Ahli ekonomi Moses Abramowitz menulis tentang batasan kepada kesan tangkapan. Beliau berkata bahawa untuk membolehkan negara mendapat manfaat daripada kesan tangkapan, mereka perlu membangunkan dan memanfaatkan apa yang dipanggilnya "keupayaan sosial." Ini termasuk keupayaan untuk menyerap teknologi baharu, menarik modal, dan mengambil bahagian dalam pasaran global. Ini bermakna jika teknologi tidak didagangkan secara bebas, atau terlalu mahal, maka kesan tangkapan tidak akan berlaku.

Penerimaan institusi berkualiti tinggi, terutamanya berkenaan dengan perdagangan antarabangsa, juga memainkan peranan. Menurut kajian longitudinal oleh ahli ekonomi Jeffrey Sachs dan Andrew Warner, dasar ekonomi negara mengenai perdagangan bebas dan keterbukaan dikaitkan dengan pertumbuhan yang lebih pesat. Mengkaji 111 negara dari tahun 1970 hingga 1989, para penyelidik mendapati bahawa negara perindustrian mempunyai kadar pertumbuhan sebanyak 2.3% setahun per kapita, manakala negara membangun dengan dasar perdagangan terbuka mempunyai kadar 4.5%, dan negara membangun dengan dasar ekonomi yang lebih perlindungan dan tertutup. mempunyai kadar pertumbuhan hanya 2%.

Satu lagi halangan utama kepada kesan tangkapan ialah pendapatan per kapita bukan hanya fungsi KDNK, tetapi juga pertumbuhan penduduk sesebuah negara. Negara kurang maju cenderung mempunyai pertumbuhan penduduk yang lebih tinggi daripada ekonomi maju. Menurut angka Bank Dunia untuk 2019, lebih banyak negara maju ( anggota OECD ) mengalami purata pertumbuhan penduduk sebanyak 0.5%, manakala negara kurang maju yang dikelaskan PBB mempunyai purata kadar pertumbuhan penduduk sebanyak 2.3%.

Contoh Kesan Catch-Up

Dalam tempoh antara 1911 hingga 1940, Jepun adalah ekonomi yang paling pesat berkembang di dunia. Ia menjajah dan melabur banyak di negara jirannya Korea Selatan dan Taiwan, menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi mereka juga. Walau bagaimanapun, selepas Perang Dunia Kedua, ekonomi Jepun runtuh.

Negara ini membina semula persekitaran yang mampan untuk pertumbuhan ekonomi pada tahun 1950-an dan mula mengimport jentera dan teknologi dari Amerika Syarikat. Ia mencatatkan kadar pertumbuhan yang luar biasa dalam tempoh antara 1960 hingga awal 1980-an.

Walaupun ekonomi Jepun semakin maju, ekonomi Amerika Syarikat, yang merupakan sumber kepada kebanyakan asas infrastruktur dan perindustrian Jepun, turut berkembang. Kemudian menjelang akhir 1970-an, apabila ekonomi Jepun berada di kedudukan lima teratas dunia, kadar pertumbuhannya telah menjadi perlahan.

Ekonomi Harimau Asia,. nama yang digunakan untuk menggambarkan pertumbuhan pesat ekonomi di Asia Tenggara, telah mengikuti trajektori yang sama, memaparkan pertumbuhan ekonomi yang pesat pada tahun-tahun awal pembangunan mereka, diikuti dengan kadar pertumbuhan yang lebih sederhana (dan menurun). apabila ekonomi beralih daripada peringkat membangun kepada yang sedang dibangunkan.

Sorotan

Negara membangun boleh meningkatkan kesan mengejar mereka dengan membuka ekonomi mereka kepada perdagangan bebas dan membangunkan "keupayaan sosial," atau keupayaan untuk menyerap teknologi baharu, menarik modal dan mengambil bahagian dalam pasaran global.
Ia berdasarkan undang-undang pulangan marginal yang berkurangan, digunakan untuk pelaburan di peringkat nasional, dan pemerhatian empirikal bahawa kadar pertumbuhan cenderung perlahan apabila ekonomi matang.
Kesan catch-up adalah teori bahawa ekonomi membangun akan mengejar ekonomi yang lebih maju dari segi pendapatan per kapita.