25% reguła
Jaka jest zasada 25%?
Istnieją dwa powszechne zastosowania terminu „reguła 25%”:
Reguła 25% to koncepcja, że długoterminowe zadłużenie samorządu nie powinno przekraczać 25% jego rocznego budżetu. Każde zadłużenie przekraczające ten próg jest uważane za nadmierne i stanowi potencjalne ryzyko, ponieważ gmina może mieć problemy z obsługą zadłużenia.
Zasada 25% odnosi się również do techniki ustalania tantiem,. która stanowi, że strona sprzedająca produkt lub usługę w oparciu o własność intelektualną innej strony musi zapłacić tej stronie tantiemy w wysokości 25% zysku brutto ze sprzedaży, przed podatki. Zasada 25% ma również zastosowanie do znaków towarowych, praw autorskich, patentów i innych form własności intelektualnej.
Zrozumienie zasady 25%
W obu zastosowaniach tego terminu reguła 25% jest bardziej kwestią zwyczajowej praktyki lub heurystyki (tj. praktyczną regułą ), niż absolutnym lub optymalnym progiem lub ścisłym wymogiem prawnym.
W kontekście finansów publicznych reguła 25% jest przybliżoną wytyczną planowania budżetowego opartego na zaufaniu posiadaczy obligacji i agencji ratingowych. W dziedzinie własności intelektualnej zasada 25% wyewoluowała ze zwyczajowych stawek negocjowanych między posiadaczami własności intelektualnej a licencjobiorcami.
Zasada 25% dla długu komunalnego
Władze lokalne lub stanowe, które chcą finansować projekty poprzez emisje obligacji komunalnych,. muszą przyjąć założenia dotyczące dochodów, które spodziewają się uzyskać, często z podatków lub projektów takich jak płatne drogi, co z kolei pozwoli im wspierać wypłaty obligacji. Jeśli przychody nie spełnią oczekiwań, gminy te mogą nie być w stanie spłacić obligacji, co może spowodować niewywiązanie się ze swoich zobowiązań i pogorszyć ich zdolność kredytową.
Obligatariusze komunalni chcą się upewnić, że emitent ma zdolność do spłaty, co może być zagrożone zbyt dużym zadłużeniem. Obligatariusze są zatem ostrożni w kupowaniu obligacji od samorządów lokalnych lub stanowych, które łamią zasadę 25%.
Zwolnione z podatku obligacje na działalność prywatną — obligacje emitowane przez gminy w imieniu organizacji prywatnych lub organizacji non-profit — również mają zasadę 25% stosowaną do dochodów z obligacji. Zasada ta stanowi, że nie więcej niż 25% wpływów z obligacji może zostać wykorzystanych na zakup gruntów.
25% Reguła Własności Intelektualnej
patentów lub znaków towarowych stosują zasadę 25% jako miarę do określenia rozsądnej kwoty opłat licencyjnych. Zasada ta zakłada, że licencjobiorca powinien zachować co najwyżej 75% zysków z opatentowanego produktu, biorąc pod uwagę, że wziął na siebie większość ryzyka związanego z opracowaniem produktu i wprowadzeniem własności intelektualnej na rynek. Właściciel patentu pobiera pozostałą część jako opłatę licencyjną.
Ustalenie wartości własności intelektualnej to sprawa złożona. Chociaż tantiemy są zazwyczaj oceniane w stosunku do przychodów, zasada 25% dotyczy zysków. Ponadto zasada 25% nie definiuje ściśle, co obejmuje „zysk brutto”, co powoduje niejasność w kalkulacji wyceny. Ponieważ jest to prosta zasada, nie uwzględnia kosztów związanych z marketingiem produktu. Na przykład posiadacz praw autorskich otrzyma 25% tantiem, chociaż strona dokonująca sprzedaży zwykle ponosi koszty przyciągnięcia popytu na rynku poprzez reklamę.
W sprawie sądowej z 2011 r. Uniloc USA, Inc. v. Microsoft Corp, sąd apelacyjny przy Federalnym Okręgu orzekł, że reguła 25 procent nie może być wykorzystana jako punkt wyjścia do analizy szkód patentowych związanych z salą sądową. Sąd apelacyjny doszedł do wniosku, że zasada ta nie osiąga dopuszczalnego poziomu dowodów i nie można się na nią powoływać w sprawie patentowej w sądzie federalnym. Chociaż reguła 25% może być nadal wykorzystywana przez inne strony przy szacowaniu proponowanej opłaty licencyjnej za patent, nie należy jej traktować jako mandatu prawnego.
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
W przypadku własności intelektualnej reguła 25% sugeruje rozsądną opłatę licencyjną, którą posiadacz licencji powinien płacić właścicielowi własności intelektualnej od zysków.
Reguła 25% to heurystyka, która może odnosić się do finansów publicznych lub prawa własności intelektualnej.
W finansach publicznych zasada 25% stanowi, że całkowite zadłużenie podmiotu publicznego nie powinno przekraczać jednej czwartej jego rocznego budżetu.