Abenomika

Co to jest abenomika?

Abenomika to pseudonim dla polityki gospodarczej Japonii w 2012 roku, kiedy premier Shinzo Abe doszedł do władzy po raz drugi. Abenomika polegała na zwiększeniu podaży pieniądza w kraju,. zwiększeniu wydatków rządowych i wprowadzeniu reform, aby uczynić japońską gospodarkę bardziej konkurencyjną. The Economist określił program jako „mieszankę reflacji,. wydatków rządowych i strategii wzrostu mającej na celu wyrwanie gospodarki z zawieszonej animacji, która trzymała ją od ponad dwóch dekad ” .

Zrozumienie abenomiki

Abenomika odnosi się do polityki gospodarczej konkretnego polityka, w taki sam sposób, jak robi to Reaganomics lub Clintonomics. Abenomika była promowana jako sposób na wyrwanie japońskiej gospodarki z okresu minimalnego wzrostu i ogólnej deflacji. Kłopoty gospodarcze Japonii sięgają lat 90-tych, znanych również jako Utracona Dekada. Był to okres wyraźnej stagnacji gospodarczej w Japonii, która nastąpiła po pęknięciu bańki na rynku nieruchomości w latach 80-tych, a japońska bańka cen aktywów pękła na początku lat 90-tych.

Japoński rząd zareagował na upadek gospodarczy, uruchamiając ogromne deficyty budżetowe w celu sfinansowania projektów robót publicznych. W 1998 roku ekonomista Paul Krugman argumentował w artykule zatytułowanym „Japan's Trap”, że Japonia może podnieść oczekiwania inflacyjne poprzez zobowiązanie się do prowadzenia przez pewien czas nieodpowiedzialnej polityki pieniężnej, tym samym obniżając długoterminowe stopy procentowe i promując wydatki niezbędne do wyjścia z stagnacja gospodarcza .

Japonia przyjęła część zaleceń Krugmana, zwiększając podaż pieniądza w kraju i utrzymując stopy procentowe na wyjątkowo niskim poziomie. Ułatwiło to ożywienie gospodarcze, które rozpoczęło się w 2005 r., ale ostatecznie nie powstrzymało deflacji.

W lipcu 2006 r. Japonia zakończyła politykę zerowych stawek, gdy Abe przejął władzę w swojej pierwszej kadencji jako premier. Abe zrezygnował z funkcji premiera nagle w 2007 roku, ale nadal służył w partii rządzącej. Mimo że nadal ma najniższe stopy procentowe na świecie, Japonia nie mogła powstrzymać deflacji. Kraj odnotował spadek Nikkei 225 o ponad 50% między końcem 2007 r. a początkiem 2009 r. Po części z powodu złej sytuacji gospodarczej Japonia wydawała się nie być w stanie się otrząsnąć, partia Abe, Liberalno-Demokratyczna Partia Japonii (LDP), straciła władzę. do Demokratycznej Partii Japonii.

Abenomika i trzy strzały

Abe rozpoczął drugą kadencję w grudniu 2012 roku. Wkrótce po wznowieniu urzędu, rozpoczął swój plan Abenomiki, aby wzmocnić stagnację japońskiej gospodarki. W przemówieniu po swoim wyborze Abe ogłosił, że on i jego gabinet „wprowadzą odważną politykę monetarną, elastyczną politykę fiskalną i strategię wzrostu, która zachęca do inwestycji prywatnych, a dzięki tym trzem filarom osiągnie wyniki”.

Program Abego składa się z trzech „strzałek”. Pierwszym z nich było dodrukowanie dodatkowej waluty – od 60 do 70 bilionów jenów – aby uatrakcyjnić japoński eksport i wygenerować skromną inflację – około 2%. Drugą strzałką były nowe programy wydatków rządowych mające stymulować popyt i konsumpcję – stymulować krótkoterminowy wzrost i osiągnąć nadwyżkę budżetową w długim okresie.

Trzeci element Abenomiki był bardziej złożony — reforma różnych przepisów, aby zwiększyć konkurencyjność japońskiego przemysłu i zachęcić do inwestycji w sektorze prywatnym i z niego. Obejmowały one reformę ładu korporacyjnego, złagodzenie restrykcji w zatrudnianiu pracowników zagranicznych w specjalnych strefach ekonomicznych, ułatwienie firmom zwalniania nieefektywnych pracowników, liberalizację sektora zdrowia oraz wdrożenie działań mających na celu pomoc przedsiębiorcom krajowym i zagranicznym. Proponowane prawodawstwo miało również na celu restrukturyzację przemysłu użyteczności publicznej i farmaceutycznego oraz modernizację sektora rolnego. Być może najważniejszym było Partnerstwo Transpacyficzne (TPP),. które ekonomista Yoshizaki Tatsuhiko określił jako potencjalnie „podporę strategii rewitalizacji gospodarczej Abe”, czyniąc Japonię bardziej konkurencyjną poprzez wolny handel.

Czy abenomika zadziałała?

Jak cała japońska polityka gospodarcza od czasu pęknięcia bańki, Abenomics czasami działał dobrze, a innym razem utknął w martwym punkcie. Cele inflacyjne zostały osiągnięte, a stopa bezrobocia w Japonii jest o ponad 2% niższa niż w momencie, gdy Abe doszedł do władzy po raz drugi. Podobnie wzrósł nominalny PKB, a zysk przedsiębiorstw przed opodatkowaniem i dochody podatkowe odnotowały znaczny wzrost. Jednak okresy sukcesów Japonii były czasami przerywane przez globalne siły gospodarcze, a najpoważniejszy problem gospodarczy tego kraju – szybko starzejąca się populacja – coraz częściej wysuwa się na pierwszy plan.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

Abenomics to zestaw polityk gospodarczych, których bronił japoński premier Shinzo Abe, gdy w 2012 roku po raz drugi doszedł do władzy.
Abenomika została pierwotnie opisana jako podejście oparte na trzech strzałach, polegające na zwiększeniu podaży pieniądza, podejmowaniu wydatków rządowych w celu stymulowania gospodarki oraz podejmowaniu reform gospodarczych i regulacyjnych, aby uczynić Japonię bardziej konkurencyjną na rynku globalnym.
Abenomika rozwinęła się, gdy premier Abe nadal rządzi Japonią, a teraz obejmuje cele dotyczące zatrudnienia kobiet, zrównoważonego wzrostu oraz koncepcję znaną jako Społeczeństwo 5.0, która ma na celu dalszą cyfryzację Japonii.