Utracona dekada

Jaka jest utracona dekada?

Utracona Dekada jest powszechnie używana do opisu dekady lat 90. w Japonii, okresu stagnacji gospodarczej,. która stała się jednym z najdłużej trwających kryzysów gospodarczych w historii. Późniejsze dekady są również zawarte w niektórych definicjach, przy czym okres 1991-2011 (lub nawet 1991-2021) jest czasami określany jako japońskie utracone dekady.

Zrozumienie straconej dekady

Utracona Dekada to termin początkowo ukuty w odniesieniu do trwającego dekadę kryzysu gospodarczego w Japonii w latach 90. XX wieku. Gospodarka Japonii gwałtownie rosła w dziesięcioleciach po II wojnie światowej, osiągając szczyt w latach 80. z najwyższym na świecie produktem narodowym brutto (PNB) na mieszkańca. Wzrost Japonii napędzany eksportem w tym okresie przyciągnął kapitał i pomógł wygenerować nadwyżkę handlową z USA

Aby pomóc zrównoważyć globalną nierównowagę handlową, Japonia dołączyła do innych głównych gospodarek światowych w porozumieniu Plaza w 1985 roku. Zgodnie z tym porozumieniem pod koniec lat 80. Japonia wkroczyła w okres luźnej polityki pieniężnej. Ta luźna polityka monetarna doprowadziła do wzrostu spekulacji i gwałtownego wzrostu wycen giełdowych i nieruchomości.

Na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy stało się jasne, że bańka ma pęknąć, japońskie Ministerstwo Finansów podniosło stopy procentowe, a ostatecznie giełda załamała się i rozpoczął się kryzys zadłużenia, hamując wzrost gospodarczy i prowadząc do tego, co obecnie znane jest jako Lost. Dekada. W latach 90. produkt krajowy brutto (PKB) Japonii wynosił średnio 1,3%, znacznie mniej niż w innych krajach G-7. Wzrosły oszczędności gospodarstw domowych. Jednak wzrost ten nie przełożył się na popyt, powodując deflację gospodarki.

Utracone dziesięciolecia

W następnej dekadzie wzrost PKB Japonii wynosił średnio tylko 0,5% rocznie, jako że utrzymujący się powolny wzrost przeniósł się aż do światowego kryzysu finansowego i Wielkiej Recesji. W rezultacie wielu określa okres między 1991 a 2010 rokiem jako Utracony Wynik lub Utracone 20 Lat.

W latach 2011-2019 PKB Japonii rósł średnio o prawie 1,0% rocznie, a rok 2020 oznaczał początek nowej globalnej recesji, gdy rządy zablokowały działalność gospodarczą w reakcji na pandemię Covid-19. Razem lata od 1990 do chwili obecnej są czasami określane jako Zaginione Dekady Japonii.

Oczekuje się, że ból w Japonii będzie trwał nadal. Według badań Federalnego Banku Rezerw St. Louis,. ostatnie stopy wzrostu wskazują, że PKB Japonii podwoi się w ciągu 80 lat, podczas gdy poprzednio podwajało się co 14 lat.

Co spowodowało utraconą dekadę?

Chociaż istnieje pewna zgoda co do wydarzeń, które doprowadziły do i przyspieszyły Utraconą Dekadę, przyczyny trwałych nieszczęść gospodarczych Japonii wciąż są przedmiotem dyskusji. Kiedy bańka pękła i nastąpiła recesja, dlaczego rozciągnęła się ona na całą Utraconą Dekadę? (A może dwa? A może trzy?!) Czynniki demograficzne, takie jak starzenie się populacji Japonii oraz wzrost geopolityczny Chin i innych konkurentów z Azji Wschodniej, mogą leżeć u podstaw czynników pozaekonomicznych. Naukowcy opracowali artykuły opisujące możliwe powody, dla których japońska gospodarka pogrążyła się w przedłużającej się stagnacji.

Kluczowi ekonomiści przedstawili kilka wyjaśnień po stronie popytu. Paul Krugman był zdania, że Japonia wpadła w pułapkę płynności : konsumenci trzymali swoje oszczędności, ponieważ obawiali się, że gospodarka może się pogorszyć. Inne badania na ten temat analizowały rolę spadku zamożności gospodarstw domowych w wywołaniu kryzysu gospodarczego. Japan's Lost Decade, książka z 2017 r., obwinia za problemy Japonii krzywą „pionowej oszczędności inwestycji”.

Ekonomiści monetarni wskazują zamiast tego, że japońska polityka monetarna przed i w trakcie Utraconej Dekady jest zbyt restrykcyjna i niewystarczająco dostosowawcza, aby przywrócić wzrost. Milton Friedman napisał, odnosząc się do Japonii, że „najpewniejszą drogą do zdrowego ożywienia gospodarczego jest zwiększenie tempa wzrostu monetarnego, aby przejść od pieniądza ciasnego do pieniądza łatwiejszego, do tempa wzrostu monetarnego bliższego temu, które dominowało w złotym Lata 80., ale bez przesady. To znacznie ułatwiłoby przeprowadzenie tak bardzo potrzebnych reform finansowych i gospodarczych”.

Pomimo tych różnych prób, poglądy keynesowskie i monetarne na rozległą apatię gospodarczą Japonii generalnie zawodzą. Rząd Japonii angażował się w powtarzające się rundy ogromnych wydatków na deficyt fiskalny (keynesowskie rozwiązanie kryzysu gospodarczego) i ekspansywną politykę monetarną (recepta monetarna) bez znaczącego sukcesu. Sugeruje to, że wyjaśnienia lub rozwiązania keynesowskie i monetarne (lub oba) są prawdopodobnie błędne.

austriaccy ekonomiści argumentowali, że okres przedłużonej stagnacji gospodarczej nie jest sprzeczny z polityką gospodarczą Japonii, która przez cały ten okres działała na rzecz wspierania istniejących firm i instytucji finansowych, zamiast pozwolić im upaść i pozwolić przedsiębiorcom na reorganizację ich w nowe firmy i przemysł. Wskazują na powtarzające się ratunki gospodarcze i finansowe jako przyczynę (a nie rozwiązanie) Utraconej Dekady Japonii.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Błędna polityka rządu po bańce na rynku nieruchomości jest uważana za głównych winowajców Utraconej Dekady.

• W amerykańskiej gospodarce pierwsza dekada XXI wieku, która została naznaczona dwoma krachami giełdowymi, jest często porównywana do japońskiej utraconej dekady.

• Stagnacja wzrostu w kolejnych latach sprawiła, że okres od 1991 r. jest czasami określany mianem Utraconych Dekad Japonii (liczba mnoga).

• Utracona Dekada początkowo odnosiła się do długiego okresu powolnego lub ujemnego wzrostu gospodarczego, trwającego prawie dziesięć lat, w japońskiej gospodarce w latach 90-tych.