Reflacja
Co to jest reflacja?
Reflacja to polityka fiskalna lub monetarna, której celem jest zwiększanie produkcji, stymulowanie wydatków i ograniczanie skutków deflacji,. która zwykle występuje po okresie niepewności gospodarczej lub recesji. Terminem tym można również opisać pierwszą fazę ożywienia gospodarczego po okresie kurczenia się.
Zrozumienie reflacji
Reflacja ma na celu zatrzymanie deflacji — ogólnego spadku cen towarów i usług, który występuje, gdy inflacja spada poniżej 0%. Jest to zmiana długoterminowa, często charakteryzująca się długotrwałym przywróceniem koniunktury gospodarczej, która ma na celu zmniejszenie nadwyżki zdolności produkcyjnych na rynku pracy.
Metody reflacji
Zasady dotyczące reflacji zazwyczaj obejmują:
Obniżenie podatków: Płacenie niższych podatków wzbogaca korporacje i pracowników. Oczekuje się, że dodatkowe zarobki zostaną wydane w gospodarce,. podnosząc popyt i ceny na towary.
Obniżenie stóp procentowych: sprawia, że pożyczanie pieniędzy jest tańsze, a przechowywanie kapitału na kontach oszczędnościowych jest mniej opłacalne,. co zachęca ludzi i firmy do swobodniejszego wydawania pieniędzy.
Zmiana podaży pieniądza: Kiedy banki centralne zwiększają ilość waluty i innych płynnych instrumentów w systemie bankowym,. koszt pieniądza spada, generując więcej inwestycji i oddając więcej pieniędzy w ręce konsumentów.
Projekty kapitałowe: duże projekty inwestycyjne tworzą miejsca pracy, zwiększając zatrudnienie i liczbę osób o sile nabywczej.
Krótko mówiąc, środki reflacyjne mają na celu zwiększenie popytu na towary poprzez zapewnienie ludziom i firmom większej ilości pieniędzy i motywacji do większych wydatków.
Uwagi specjalne
Polityka reflacyjna była historycznie wykorzystywana przez rządy amerykańskie do prób wznowienia nieudanej ekspansji biznesowej. Chociaż prawie każdy rząd próbuje w takiej czy innej formie uniknąć załamania gospodarki po niedawnym boomie,. żadnemu z nich nie udało się uniknąć fazy kurczenia się cyklu koniunkturalnego. Wielu naukowców uważa, że agitacja rządowa tylko opóźnia ożywienie i pogarsza efekty.
Termin „reflacja” został po raz pierwszy ukuty przez amerykańskich neoklasyków ekonomista Irving Fisher, po krachu na giełdzie w 1929 roku.
Przykład reflacji
W następstwie Wielkiej Recesji gospodarka Stanów Zjednoczonych pozostała przytłumiona, a Rezerwa Federalna (FED) miała problemy z wytworzeniem inflacji, nawet po wykorzystaniu kilku narzędzi reflacyjnej polityki pieniężnej, takich jak niższe stopy procentowe i zwiększona podaż pieniądza. Jednak uchwalenie Planu Odzyskiwania Aktywów Troubled (TARP) oraz amerykańskiej Ustawy o Odbudowie i Reinwestycji w 2009 r., a także obniżka podatku Trumpa w 2017 r. doprowadziły do wyjścia z Wielkiej Recesji.
Gospodarka USA wzrosła o 2,3% od 2009 do 2019 roku. Ambitna polityka Trumpa doprowadziła do określenia „handlu reflekcyjnego Trumpa”. Wymiana? Kupowanie akcji i sprzedaż obligacji.
Ważne
Największymi zwycięzcami reflacji są zazwyczaj akcje spółek towarowych,. bankowych i wartościowych.
Reflacja a inflacja
Ważne jest, aby nie mylić reflacji z inflacją. Po pierwsze, reflacja nie jest zła. Jest to okres wzrostu cen, kiedy gospodarka dąży do pełnego zatrudnienia i wzrostu.
Z drugiej strony inflacja jest często uważana za złą, ponieważ charakteryzuje się wzrostem cen w okresie pełnej wydajności. GDH Cole powiedział kiedyś: „reflację można zdefiniować jako inflację celowo podjętą w celu złagodzenia depresji ”.
Dodatkowo ceny rosną stopniowo w okresie deflacji i szybko w okresie inflacji. W istocie reflację można opisać jako kontrolowaną inflację.
Przegląd najważniejszych wydarzeń
Celem jest zwiększenie produkcji, pobudzenie wydatków i ograniczenie skutków deflacji.
Polityka obejmuje obniżki podatków, wydatki na infrastrukturę, zwiększenie podaży pieniądza i obniżenie stóp procentowych.
Reflacja to polityka, która jest wprowadzana po okresie spowolnienia lub kurczenia się gospodarki.
