Koszt historyczny

Co to jest koszt historyczny?

Koszt historyczny to miara wartości stosowana w rachunkowości, w której wartość składnika aktywów w bilansie jest rejestrowana po jego pierwotnym koszcie w momencie nabycia przez spółkę. Metodę kosztu historycznego stosuje się do środków trwałych w Stanach Zjednoczonych zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).

Zrozumienie kosztów historycznych

Zasada kosztu historycznego jest podstawową zasadą rachunkowości zgodnie z US GAAP. Zgodnie z zasadą kosztu historycznego większość aktywów należy ujmować w bilansie po koszcie historycznym, nawet jeśli ich wartość znacznie wzrosła w czasie. Nie wszystkie aktywa są utrzymywane według kosztu historycznego. Na przykład zbywalne papiery wartościowe są wykazywane w bilansie według ich wartości godziwej, a wartości niematerialne i prawne o obniżonej wartości są odpisywane od kosztu historycznego do ich wartości godziwej.

Wycena aktywów według kosztu historycznego zapobiega zawyżaniu wartości aktywów, gdy aprecjacja aktywów może być wynikiem niestabilnych warunków rynkowych. Na przykład, jeśli główna siedziba firmy, w tym grunt i budynek, została zakupiona za 100 000 USD w 1925 r., a jej oczekiwana wartość rynkowa wynosi dziś 20 mln USD, aktywa są nadal rejestrowane w bilansie jako 100 000 USD.

Amortyzacja aktywów

Ponadto, zgodnie z konserwatyzmem rachunkowości , amortyzacja aktywów musi być rejestrowana w celu uwzględnienia zużycia aktywów długowiecznych. W przypadku środków trwałych,. takich jak budynki i maszyny, amortyzacja jest regularnie rejestrowana przez cały okres ich użytkowania. W bilansie roczna amortyzacja jest akumulowana w czasie i rejestrowana poniżej kosztu historycznego składnika aktywów. Odjęcie skumulowanej amortyzacji od kosztu historycznego skutkuje niższą wartością aktywów netto, zapewniając brak zawyżenia prawdziwej wartości aktywów.

Utrata wartości aktywów a koszt historyczny

Niezależnie od amortyzacji aktywów w wyniku fizycznego zużycia w długim okresie użytkowania, w przypadku niektórych aktywów, w tym wartości niematerialnych, takich jak wartość firmy , może nastąpić utrata wartości. W przypadku utraty wartości aktywów, godziwa wartość rynkowa aktywów spadła poniżej wartości pierwotnie wykazanej w bilansie. Odpis z tytułu utraty wartości aktywów jest typowym kosztem restrukturyzacji, ponieważ firmy przeszacowują wartość niektórych aktywów i dokonują zmian biznesowych.

Na przykład wartość firmy musi być testowana i sprawdzana co najmniej raz w roku pod kątem utraty wartości. Jeżeli jest wart mniej niż wartość bilansowa w księgach, składnik aktywów uznaje się za zagrożony. Jeżeli wartość wzrosła, koszt historyczny nie ulega zmianie. W przypadku utraty wartości dewaluacja składnika aktywów w oparciu o aktualne warunki rynkowe byłaby bardziej konserwatywną praktyką księgową niż utrzymywanie nienaruszonego kosztu historycznego. Kiedy składnik aktywów jest odpisywany z powodu utraty wartości aktywów, strata bezpośrednio zmniejsza zyski firmy.

Mark-to-Market a koszt historyczny

Praktyka wyceny według wartości rynkowej jest znana jako rachunkowość według wartości godziwej,. w ramach której pewne aktywa są rejestrowane według ich wartości rynkowej. Oznacza to, że gdy rynek się porusza, wartość aktywów wykazana w bilansie może wzrosnąć lub spaść. Odchylenie księgowania wyceny według wartości rynkowej od zasady kosztu historycznego jest w rzeczywistości pomocne w sprawozdawczości dotyczącej aktywów przeznaczonych do sprzedaży.

Wartość rynkową aktywów można wykorzystać do przewidywania przyszłych przepływów pieniężnych z potencjalnej sprzedaży. Typowym przykładem aktywów wycenianych według wartości rynkowej są papiery wartościowe przeznaczone do obrotu utrzymywane w celach handlowych. W miarę wahań rynku papiery wartościowe są oznaczone w górę lub w dół, aby odzwierciedlić ich prawdziwą wartość w danych warunkach rynkowych. Pozwala to na dokładniejsze przedstawienie tego, co firma otrzymałaby, gdyby aktywa zostały sprzedane natychmiast, i jest przydatne w przypadku aktywów o dużej płynności.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Większość aktywów długoterminowych jest wykazywana w bilansie przedsiębiorstwa według ich kosztu historycznego.

• Aktywa o wysokiej płynności mogą być wykazywane według godziwej wartości rynkowej, a aktywa o obniżonej wartości mogą być odpisywane do wartości godziwej.

• Koszt historyczny jest jedną z podstawowych zasad rachunkowości określonych w ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości (GAAP).

• Koszt historyczny jest zgodny z konserwatywną rachunkowością, ponieważ zapobiega zawyżaniu wartości aktywów.

FAQ

Jak obliczyć koszt historyczny?

Koszt historyczny jest często obliczany jako koszt gotówki lub ekwiwalentu gotówki w momencie zakupu. Obejmuje to cenę zakupu i wszelkie dodatkowe wydatki poniesione w celu wprowadzenia składnika aktywów na miejsce i przygotowania do użytkowania.

Czym jest zasada konserwatyzmu?

Zasada konserwatyzmu w rachunkowości nakazuje, aby szacunki, niepewność i prowadzenie dokumentacji finansowej odbywały się w sposób, który nie zawyża celowo kondycji finansowej organizacji. Koszt historyczny jest jednym ze sposobów trzymania się zasady konserwatyzmu, ponieważ firmy muszą zgłaszać pewne aktywa po kosztach i mają większe trudności z wyolbrzymianiem wartości aktywów.

Jaka jest różnica między kosztem historycznym a godziwą wartością rynkową?

Koszt historyczny to wartość pieniężna lub ekwiwalent pieniężny składnika aktywów w momencie nabycia. Godziwa wartość rynkowa to bieżąca wartość tego składnika aktywów. Wyobraź sobie, że ktoś 10 lat temu kupił akr ziemi za 10 000 dolarów, a teraz ta ziemia jest warta 20 000 dolarów. Koszt historyczny wynosi 10 000 USD, a godziwa wartość rynkowa to 20 000 USD.

W jaki sposób koszty historyczne są wykorzystywane w księgowości?

GAAP wymaga, aby pewne aktywa były rozliczane przy użyciu metody kosztu historycznego. Środki trwałe są ewidencjonowane według ich kosztu w momencie zakupu. Zapasy są również zwykle rejestrowane po koszcie historycznym, chociaż zapasy mogą być rejestrowane po niższym koszcie lub cenie rynkowej.

Co to jest koszt historyczny?

Koszt historyczny to cena zapłacona za środek trwały w momencie jego zakupu. Koszt historyczny jest podstawową podstawą rachunkowości, ponieważ jest często używany w sprawozdawczości dotyczącej środków trwałych. Służy również do określenia podstawy potencjalnych zysków i strat ze zbycia środków trwałych.