Krzywa objętości

Co to jest krzywa obojętności?

Krzywa obojętności, w odniesieniu do dwóch towarów, to wykres pokazujący te kombinacje tych dwóch towarów, które pozostawiają konsumentowi równie dobrze sytuowane lub w równym stopniu usatysfakcjonowane – a więc obojętne – z posiadania dowolnej kombinacji na tej krzywej.

Krzywe obojętności to narzędzia heurystyczne stosowane we współczesnej mikroekonomice do wykazania preferencji konsumentów i ograniczeń budżetowych. Ekonomiści przyjęli zasady krzywych obojętności w badaniach ekonomii dobrobytu.

Zrozumienie krzywej obojętności

Standardowa analiza krzywych obojętności operuje na prostym dwuwymiarowym wykresie. Każda oś reprezentuje jeden rodzaj dobra gospodarczego. Wzdłuż krzywej obojętności konsumentowi są obojętne kombinacje dóbr reprezentowane przez punkty na krzywej, ponieważ kombinacja dóbr na krzywej obojętności zapewnia konsumentowi ten sam poziom użyteczności.

Na przykład młodemu chłopcu może być obojętne, czy posiada dwa komiksy i jedną zabawkową ciężarówkę, czy cztery zabawkowe ciężarówki i jeden komiks, więc obie te kombinacje byłyby punktami na krzywej obojętności młodego chłopca.

Analiza krzywej obojętności

Krzywe obojętności działają przy wielu założeniach; na przykład, zazwyczaj każda krzywa obojętności jest wypukła względem początku i żadne dwie krzywe obojętności nigdy się nie przecinają. Zawsze zakłada się, że konsumenci są bardziej zadowoleni, gdy osiągają wiązki towarów na krzywych obojętności, które są dalej od pochodzenia.

Wraz ze wzrostem dochodów jednostka zazwyczaj zmienia poziom konsumpcji, ponieważ może sobie pozwolić na więcej towarów, w wyniku czego znajdzie się na krzywej obojętności, która jest dalej od źródła, a więc w lepszej sytuacji.

W analizie krzywych obojętności pojawia się wiele podstawowych zasad mikroekonomii, w tym wybór indywidualny, teoria użyteczności krańcowej,. dochód, efekty substytucji i subiektywna teoria wartości. Analiza krzywej obojętności podkreśla krańcowe stopy substytucji (MRS) i koszty alternatywne. Analiza krzywej obojętności zazwyczaj zakłada, że wszystkie inne zmienne są stałe lub stabilne.

Większość podręczników ekonomii opiera się na krzywych obojętności, aby wprowadzić optymalny wybór towarów dla każdego konsumenta w oparciu o jego dochód. Klasyczna analiza sugeruje, że optymalna wiązka konsumpcyjna ma miejsce w punkcie, w którym krzywa obojętności konsumenta jest styczna z jego ograniczeniem budżetowym.

Nachylenie krzywej obojętności jest znane jako MRS. MRS to stopa, w jakiej konsument jest skłonny oddać jedno dobro na rzecz drugiego. Jeśli konsument ceni na przykład jabłka, będzie wolniej oddawał je na rzecz pomarańczy, a nachylenie będzie odzwierciedlać ten wskaźnik substytucji.

Krytyka i komplikacje krzywej obojętności

Krzywe obojętności, podobnie jak wiele aspektów współczesnej ekonomii,. były krytykowane za nadmierne uproszczenie lub przyjmowanie nierealistycznych założeń dotyczących ludzkiego zachowania. Na przykład preferencje konsumentów mogą zmieniać się między dwoma różnymi punktami w czasie, czyniąc określone krzywe obojętności praktycznie bezużytecznymi.

Inni krytycy zauważają, że teoretycznie możliwe jest posiadanie wklęsłych krzywych obojętności lub nawet kołowych krzywych, które są albo wypukłe, albo wklęsłe względem początku w różnych punktach. Preferencje konsumentów mogą również zmieniać się między dwoma różnymi punktami w czasie, czyniąc określone krzywe obojętności praktycznie bezużytecznymi.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Krzywa obojętności pokazuje kombinację dwóch dóbr, które dają konsumentowi równą satysfakcję i użyteczność, czyniąc konsumenta obojętnym.

• Zazwyczaj krzywe obojętności są wyświetlane wypukłe względem początku i żadne dwie krzywe obojętności nigdy się nie przecinają.

• Wzdłuż krzywej konsument ma równe preferencje dla pokazanych kombinacji dóbr, tj. jest obojętny na jakąkolwiek kombinację dóbr na krzywej.