Spirala cen płac

Co to jest spirala cen i płac?

Spirala płac i cen to teoria makroekonomiczna wykorzystywana do wyjaśnienia związku przyczynowo-skutkowego między wzrostem płac a wzrostem cen lub inflacją. Spirala płacowo-cenowa sugeruje, że rosnące płace zwiększają dochód do dyspozycji, zwiększając popyt na towary i powodując wzrost cen. Rosnące ceny zwiększają popyt na wyższe płace, co prowadzi do wyższych kosztów produkcji i dalszej presji na wzrost cen, tworząc spiralę koncepcyjną.

Spirala płac i cen oraz inflacja

Spirala płacowo-cenowa to termin ekonomiczny opisujący zjawisko wzrostu cen w wyniku wzrostu płac. Kiedy pracownicy otrzymują podwyżkę płac, żądają więcej towarów i usług, a to z kolei powoduje wzrost cen. Wzrost płac skutecznie zwiększa ogólne wydatki biznesowe, które są przerzucane na konsumenta w postaci wyższych cen. Zasadniczo jest to nieustająca pętla lub cykl stałych wzrostów cen. Spirala płac i cen odzwierciedla przyczyny i konsekwencje inflacji, a zatem jest charakterystyczna dla keynesowskiej teorii ekonomicznej. Jest to również znane jako popychające koszty źródło inflacji. Inną przyczyną inflacji jest inflacja przyciągająca popyt, która według teorii monetarnej ma swoje źródło w podaży pieniądza.

Jak zaczyna się spirala płac i cen

Spirala płacowo-cenowa jest spowodowana wpływem podaży i popytu na ceny zagregowane. Osoby, które zarabiają więcej niż koszty utrzymania,. wybierają kombinację alokacji między oszczędnościami a wydatkami konsumentów. Wraz ze wzrostem płac rośnie skłonność konsumenta zarówno do oszczędzania, jak i do konsumpcji.

Gdyby na przykład płaca minimalna w gospodarce wzrosła, spowodowałoby to, że konsumenci w gospodarce kupowaliby więcej produktów, co zwiększyłoby popyt. Wzrost zagregowanego popytu i zwiększone obciążenia płacowe powodują, że przedsiębiorstwa podnoszą ceny produktów i usług. Chociaż płace są wyższe, wzrost cen powoduje, że pracownicy domagają się jeszcze wyższych wynagrodzeń. Jeśli przyznane zostaną wyższe płace, może nastąpić spirala, w której ceny następnie wzrosną, powtarzając cykl, aż do momentu, gdy poziomy płac nie będą już dłużej podtrzymywane.

Zatrzymanie spirali płac i cen

Rządy i gospodarki sprzyjają stabilnej inflacji lub wzrostowi cen. Spirala płacowo-cenowa często sprawia, że inflacja jest wyższa od idealnej. Rządy mają możliwość powstrzymania tego środowiska inflacyjnego poprzez działania Rezerwy Federalnej lub banku centralnego. Bank centralny danego kraju może wykorzystać politykę monetarną,. stopę procentową, rezerwy obowiązkowe lub operacje otwartego rynku, aby ograniczyć spiralę płac i cen.

Przykład ze świata rzeczywistego

Stany Zjednoczone stosowały w przeszłości politykę pieniężną w celu ograniczenia inflacji, ale w rezultacie nastąpiła recesja. Lata 70. były czasem podwyżek cen ropy przez OPEC, co spowodowało wzrost krajowej inflacji. Rezerwa Federalna odpowiedziała podniesieniem stóp procentowych, aby kontrolować inflację, zatrzymując spiralę w krótkim okresie, ale działając jako katalizator recesji na początku lat osiemdziesiątych.

Wiele krajów używa celu inflacyjnego jako sposobu kontrolowania inflacji. Cel inflacyjny to strategia polityki pieniężnej, w ramach której bank centralny ustala docelową stopę inflacji w danym okresie i dokonuje korekt w celu osiągnięcia i utrzymania tej stopy. Jednak w książce wydanej w 2018 r. przez Bena S. Bernanke, Thomasa Laubacha, Frederica S. Mishkina i Adama S. Posena Celowanie inflacyjne: lekcje z doświadczeń międzynarodowych zagłębiono się w przeszłe zalety i wady celów inflacyjnych do rozeznania, czy istnieje dodatnia wartość netto w jej zastosowaniu jako reguły polityki pieniężnej. Autorzy konkludują, że nie ma absolutnej reguły dla polityki pieniężnej i że rządy powinny korzystać ze swobody decyzyjnej w oparciu o okoliczności, decydując się na wykorzystanie celu inflacyjnego jako narzędzia do kontrolowania gospodarki.

##Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Spirala płac i cen opisuje nieustanny cykl, w którym rosnące płace powodują wzrost cen i odwrotnie.

• Banki centralne stosują politykę pieniężną, stopę procentową, rezerwy obowiązkowe i operacje otwartego rynku, aby ograniczyć spiralę płacowo-cenową.

• Cel inflacyjny to rodzaj polityki pieniężnej, której celem jest osiągnięcie i utrzymanie ustalonej stopy procentowej przez pewien okres.

##FAQ

Departament Skarbu USA kontra Rezerwa Federalna: jaka jest różnica?

Departament Skarbu USA i Rezerwa Federalna to odrębne podmioty. Skarb Państwa zarządza wszystkimi pieniędzmi, które trafiają do rządu i są przez niego wypłacane. Podstawowym obowiązkiem Rezerwy Federalnej jest utrzymanie stabilności gospodarki poprzez zarządzanie podażą pieniądza w obiegu. Departament Skarbu zarządza wydatkami federalnymi. Pobiera rządowe dochody podatkowe, rozdziela budżet, emituje obligacje, rachunki i banknoty i dosłownie drukuje pieniądze. Na czele Departamentu Skarbu stoi wyznaczony na szczeblu gabinetu, który doradza prezydentowi w zakresie polityki pieniężnej i gospodarczej. Rezerwa Federalna jest centralnym systemem bankowym Stanów Zjednoczonych i jest zarządzana przez radę gubernatorów, która nadzoruje 12 regionalnych banków Rezerwy Federalnej. Jego głównym celem jest regulowanie krajowych banków prywatnych i zarządzanie ogólną podażą pieniądza w celu utrzymania stabilnej stopy inflacji i wskaźnika zatrudnienia. Zarząd Rezerwy Federalnej odpowiada przed Kongresem USA, a nie przed prezydentem.

Co to jest polityka pieniężna?

Polityka monetarna to zestaw narzędzi, którymi dysponuje narodowy bank centralny,. aby promować zrównoważony wzrost gospodarczy poprzez kontrolowanie ogólnej podaży pieniądza, który jest dostępny dla krajowych banków, konsumentów i przedsiębiorstw. Departament Skarbu USA ma możliwość tworzenia pieniądza, ale Rezerwa Federalna, zwana również Fed, wpływa na podaż pieniądza w gospodarce, głównie poprzez operacje otwartego rynku (OMO). Zasadniczo oznacza to kupowanie finansowych papierów wartościowych przy łagodzeniu polityki pieniężnej i sprzedawanie finansowych papierów wartościowych przy zaostrzaniu polityki pieniężnej. Preferowanymi przez Fed papierami wartościowymi dla OMO są amerykańskie obligacje skarbowe i papiery agencyjne zabezpieczone hipoteką. Celem jest utrzymanie gospodarki w tempie, które nie jest ani zbyt gorące, ani zbyt zimne. Bank centralny może wymuszać podwyższenie oprocentowania pożyczek, aby zniechęcić do wydatków lub obniżyć stopy procentowe, aby zainspirować więcej pożyczek i wydatków. Główną bronią, jaką ma do dyspozycji, są pieniądze narodu. Bank centralny ustala stawki, jakie pobiera za pożyczanie pieniędzy bankom narodowym. Kiedy podnosi lub obniża stawki, wszystkie instytucje finansowe dostosowują stawki, które pobierają od wszystkich swoich klientów, od dużych firm pożyczających na duże projekty po nabywców domów ubiegających się o kredyty hipoteczne.

Co to jest kierowanie inflacyjne?

Cel inflacyjny to polityka banku centralnego, która polega na dostosowaniu polityki pieniężnej do osiągnięcia określonej rocznej stopy inflacji. Zasada celu inflacyjnego opiera się na przekonaniu, że długoterminowy wzrost gospodarczy najlepiej osiągnąć utrzymując stabilność cen, a stabilność cen osiąga się poprzez kontrolowanie inflacji.