Cukai Tobin

Apakah Cukai Tobin?

Cukai Tobin ialah cukai yang dikenakan ke atas penukaran mata wang semerta, dengan niat untuk mengecilkan spekulasi mata wang jangka pendek, dinamakan sempena ahli ekonomi James Tobin.

Berbeza dengan penggunaan cukai yang dibayar oleh pengguna, cukai Tobin dimaksudkan untuk dikenakan kepada peserta sektor kewangan sebagai cara mengawal kestabilan mata wang negara tertentu. Ia lebih dikenali secara rasmi hari ini sebagai Cukai Transaksi Kewangan (FTT), atau kurang formal cukai Robin Hood.

Memahami Cukai Tobin

Apabila kadar pertukaran tetap di bawah sistem Breton Woods digantikan dengan kadar pertukaran fleksibel pada tahun 1971, terdapat pergerakan dana yang besar antara mata wang yang berbeza yang mengancam kestabilan ekonomi. Di samping itu, peningkatan dalam spekulasi mata wang jangka pendek digalakkan oleh sifat pasaran mata wang bebas meningkatkan kos ekonomi yang ditanggung oleh negara yang bertukar mata wang.

Cukai Tobin, yang dicadangkan oleh James Tobin pada tahun 1972, bertujuan untuk mengurangkan atau menghapuskan isu-isu ini. Cukai itu telah diterima pakai oleh beberapa negara Eropah dan Suruhanjaya Eropah untuk menghalang spekulasi mata wang jangka pendek dan menstabilkan pasaran mata wang.

Urus niaga cukai mata wang tidak memberi kesan kepada pelaburan jangka panjang. Ia hanya dikenakan ke atas aliran wang yang berlebihan yang bergerak secara kerap antara pasaran kewangan melalui tindakan spekulator mencari kadar faedah jangka pendek yang tinggi. Cukai itu dibayar oleh bank dan institusi kewangan yang mendapat keuntungan daripada turun naik pasaran dengan mengambil kedudukan spekulatif jangka pendek yang berlebihan dalam pasaran mata wang.

Cukai Tobin pada asalnya diperkenalkan oleh ahli ekonomi Amerika James Tobin (1918-2002), penerima Hadiah Memorial Nobel dalam Ekonomi pada tahun 1981.

Menurut Tobin, untuk bekerja dengan berkesan cukai seperti itu harus diterima pakai di peringkat antarabangsa dan seragam, dan hasilnya didermakan kepada negara membangun. Walaupun Tobin mencadangkan kadar 0.5%, ahli ekonomi lain telah mengemukakan kadar antara 0.1% hingga 1%. Tetapi walaupun pada kadar yang rendah, jika setiap transaksi kewangan yang berlaku di seluruh dunia tertakluk kepada cukai, berbilion-bilion hasil boleh dibangkitkan.

Niat asal untuk mengenakan cukai Tobin telah diselewengkan selama ini oleh negara-negara yang melaksanakannya. Walaupun cadangan cukai Tobin ke atas pertukaran mata wang bertujuan untuk membendung ketidakstabilan aliran modal merentas sempadan yang menyukarkan negara melaksanakan dasar monetari bebas dengan memindahkan wang dengan cepat ke sana ke mari antara negara dengan kadar faedah yang berbeza, beberapa negara kini mengenakan cukai Tobin sebagai cara menjana pendapatan untuk pembangunan ekonomi dan sosial.

Contoh Cukai Tobin

Sebagai contoh, pada tahun 2013, Itali menerima pakai cukai Tobin bukan kerana ia berhadapan dengan ketidakstabilan kadar pertukaran, tetapi kerana ia menghadapi krisis hutang, ekonomi yang tidak kompetitif dan sektor perbankan yang lemah. Dengan melanjutkan cukai transaksi mata wangnya kepada perdagangan frekuensi tinggi (HFT), kerajaan Itali berusaha untuk menstabilkan pasaran, mengurangkan spekulasi kewangan dan meningkatkan hasil.

Cukai Tobin telah menjadi kontroversi sejak diperkenalkan. Penentang cukai menunjukkan ia akan menghapuskan sebarang potensi keuntungan untuk pasaran mata wang kerana ia berkemungkinan mengurangkan jumlah urus niaga kewangan, memperlahankan pertumbuhan dan pembangunan ekonomi global dalam jangka panjang. Penyokong menyatakan bahawa cukai itu akan membantu menstabilkan mata wang dan kadar faedah kerana kebanyakan bank pusat negara tidak mempunyai rizab tunai yang diperlukan untuk mengimbangi penjualan mata wang.

##Sorotan

Cukai Tobin ialah kewajipan yang dicadangkan ke atas dagangan mata wang semerta untuk menghukum dagangan mata wang jangka pendek bagi menstabilkan pasaran dan spekulasi yang tidak memberi insentif.
Cukai Tobin kadangkala dirujuk sebagai cukai Robin Hood, kerana ramai yang melihatnya sebagai satu cara untuk kerajaan mengambil sejumlah kecil wang daripada rakyat yang membuat pertukaran mata wang yang besar dan jangka pendek.
Cukai Tobin boleh digunakan untuk menjana aliran hasil bagi negara yang melihat banyak pergerakan mata wang jangka pendek.