Kebankrapan Sukarela

Apakah Kebankrapan Sukarela?

Kebankrapan sukarela adalah sejenis kebankrapan di mana penghutang yang tidak solven membawa petisyen ke mahkamah untuk mengisytiharkan muflis kerana mereka tidak dapat membayar hutang mereka. Kedua-dua individu dan perniagaan boleh menggunakan pendekatan ini.

Takrifan mudah muflis sukarela ialah apabila penghutang memilih untuk pergi ke mahkamah atas kebankrapan berbanding dipaksa berbuat demikian. Kebankrapan sukarela bertujuan untuk mewujudkan penyelesaian yang teratur dan saksama bagi kewajipan penghutang.

Cara Kebankrapan Sukarela Berfungsi

Kebankrapan sukarela ialah prosiding kebankrapan yang dimulakan oleh penghutang,. yang tahu bahawa mereka tidak dapat memenuhi keperluan hutang pemiutangnya,. dengan mahkamah.

Kebankrapan sukarela biasanya bermula apabila dan jika penghutang tidak menemui penyelesaian lain untuk keadaan kewangan mereka yang teruk. Memfailkan kebankrapan sukarela berbeza daripada memfailkan kebankrapan tidak sukarela,. yang berlaku apabila satu atau lebih pemiutang merayu kepada mahkamah untuk menilai penghutang sebagai muflis (tidak mampu membayar).

Kebankrapan Sukarela dan Bentuk Kebankrapan Lain

Selain kebankrapan sukarela, bentuk kebankrapan lain wujud, termasuk kebankrapan tidak sukarela, dan kebankrapan teknikal.

Pemfailan kebankrapan berbeza-beza antara negeri, yang boleh membawa kepada yuran pemfailan yang lebih tinggi atau lebih rendah, bergantung pada lokasi pemfailan.

Pemiutang meminta kebankrapan sukarela penghutang apabila mereka tidak akan dibayar tanpa prosiding kebankrapan dan memerlukan keperluan undang-undang untuk memaksa penghutang membayar. Penghutang mesti telah mencapai tahap hutang tertentu bagi pemiutang untuk meminta kebankrapan tanpa rela. Tahap ini berbeza-beza, bergantung kepada sama ada penghutang adalah individu atau syarikat.

Dalam kebankrapan teknikal,. individu atau syarikat telah memungkiri kewajipan kewangan mereka, namun ini belum diisytiharkan di mahkamah.

Kebankrapan Sukarela dan Syarikat

Apabila perbadanan muflis, sama ada secara sukarela atau tidak, terdapat satu siri peristiwa tertentu yang berlaku untuk semua pihak berkepentingan untuk menerima bayaran yang perlu dibayar. Ini bermula dengan mengagihkan aset kepada pemiutang terjamin,. yang mempunyai cagaran atas pinjaman kepada perniagaan.

Jika mereka tidak dapat mendapatkan harga pasaran untuk cagaran (yang mungkin telah menyusut nilai dari semasa ke semasa), pemiutang terjamin boleh mendapatkan semula sebahagian daripada baki daripada baki aset cair syarikat.

Pemiutang bercagar diikuti oleh pemiutang tidak bercagar — mereka yang telah meminjamkan dana kepada syarikat (iaitu, pemegang bon, pekerja yang berhutang gaji yang belum dibayar, dan kerajaan, jika cukai terhutang). Pemegang saham pilihan dan biasa, dalam susunan itu, menerima sebarang aset tertunggak, jika ada yang kekal.

Pelbagai jenis kebankrapan yang boleh diisytiharkan oleh syarikat termasuk Bab 7 kebankrapan, yang melibatkan pembubaran aset; Bab 11, yang berkaitan dengan penyusunan semula korporat; dan Bab 13, iaitu pembayaran balik hutang dengan perjanjian hutang yang diturunkan atau syarat pembayaran .

Daripada semua jenis kebankrapan, kebankrapan sukarela adalah yang paling biasa.

##Sorotan

• Kebankrapan jenis ini berbeza daripada kebankrapan tidak sukarela, iaitu proses yang berasal daripada pemiutang.

• Tidak sukarela dan teknikal adalah dua bentuk kebankrapan lain.

• Kebankrapan sukarela ialah prosiding kebankrapan yang dimulakan oleh penghutang kerana mereka tidak dapat membayar hutang.

• Kebankrapan sukarela adalah lebih biasa daripada bentuk kebankrapan lain.

• Semasa kebankrapan tanpa rela, pemiutang boleh memaksa penghutang ke mahkamah untuk mendapatkan bayaran.