Amerykańska ustawa o ulgach podatkowych z 2012 r.

Czym jest amerykańska ustawa o ulgach podatkowych z 2012 r.

American Taxpayer Relief Act z 2012 r. to ustawa podpisana przez prezydenta Baracka Obamę w styczniu. 2, 2013. Ustawa wprowadziła wiele obniżek podatkowych wprowadzonych w latach 2001-2010 na stałe oraz przedłużyła kilka innych form ulg podatkowych na okres do pięciu lat .

ZŁAMANIE amerykańskiej ustawy o ulgach podatkowych z 2012 r.

American Taxpayer Relief Act z 2012 r. (ATRA) została uchwalona, aby zapobiec uchwaleniu szeregu środków oszczędności fiskalnych, które od 1 stycznia 2013 r. stały się znane jako klif fiskalny . Przewodniczący Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ukuł ten termin w lutym 2012 r., aby opisać pakiet podwyżek podatków i cięć wydatków określonych w ustawie o kontroli budżetowej z 2011 r. ATRA zajęła się tylko podatkową stroną nadchodzącego klifu fiskalnego. Wydatki federalne zostaną rozważone kilka miesięcy później jako część procesu sekwestracji.

Przejście ATRA zapobiegło wygaśnięciu większości głównych obniżek podatków uchwalonych w latach 2001-2010. Utrwaliło to oszczędności podatkowe zawarte w ustawie Economic Growth and Tax Relief Reconciliation Act z 2001 r. oraz w Jobs and Growth Tax Relief Recilief Act z 2003 r. ATRA rozszerzyła do 2017 r. obniżki podatków wbudowane w American Recovery and Reinvestment Act z 2009 r. Wraz z tymi rozszerzonymi obniżkami podatków, ATRA podniosła podatki od wynagrodzeń dla wielu Amerykanów i odwróciła cięcia dla najlepiej zarabiających, które zostały uchwalone przy wsparciu George'a W. Busha administracja. W tym czasie Biały Dom twierdził, że ustawa zmniejszy deficyt fiskalny o 737 miliardów dolarów.

Rozważania polityczne amerykańskiej ustawy o ulgach podatkowych z 2012 r.

W miarę zbliżania się klifu fiskalnego w ostatnich miesiącach 2012 roku Kongres rozważał trzy potencjalne kierunki działań. Po pierwsze, mogłaby nie podejmować żadnych działań i umożliwić wprowadzenie cięć wydatków i podwyżek podatków. Większość ekonomistów zgadza się, że takie postępowanie spowolniłoby wzrost gospodarczy do tego stopnia, że pogrążyłyby Stany Zjednoczone w kolejnej recesji. Polityczne implikacje dla członków Kongresu byłyby podobnie katastrofalne. Drugą opcją było uchwalenie przepisów znoszących cały pakiet oszczędnościowy. Ta droga prawie na pewno podniosłaby dług USA w górę i naraziłaby na ryzyko wiarygodność kredytową rządu federalnego. Trzecia opcja jest reprezentowana przez ścieżkę środkową. Było to połączenie cięć wydatków i podwyżek podatków mających na celu ograniczenie presji na wzrost zadłużenia kraju. Republikańscy członkowie Kongresu zdecydowanie poparli cięcia podatków i wydatków, i ostatecznie zostali przekonani, by zgodzili się na kilka politycznie akceptowalnych podwyżek podatków. Kongres ostatecznie zdecydował się na tę trzecią opcję, uchwalając środki podatkowe ATRA z zamiarem rozwiązania cięć wydatków w późniejszym procesie sekwestracji.