Ekonomia peer-to-peer (P2P)
Czym jest gospodarka peer-to-peer (P2P)?
Gospodarka peer-to-peer (P2P) to zdecentralizowany model, w kt贸rym dwie osoby wchodz膮 w interakcj臋, aby kupowa膰, sprzedawa膰 towary i us艂ugi bezpo艣rednio ze sob膮 lub wsp贸lnie wytwarza膰 towary i us艂ugi, bez po艣rednicz膮cej strony trzeciej lub korzystania z zarejestrowanego podmiotu lub firmy solidny. W transakcji peer-to-peer kupuj膮cy i sprzedaj膮cy prowadz膮 ze sob膮 bezpo艣rednie transakcje w zakresie dostawy towaru lub us艂ugi oraz wymiany p艂atno艣ci. W gospodarce peer-to-peer producentem jest zwykle osoba prywatna lub niezale偶ny wykonawca, kt贸ry jest w艂a艣cicielem zar贸wno narz臋dzi (lub 艣rodk贸w produkcji), jak i gotowych produkt贸w.
Zrozumienie ekonomii peer-to-peer (P2P)
Gospodarka peer-to-peer jest postrzegana jako alternatywa dla tradycyjnego kapitalizmu,. w kt贸rej zorganizowane firmy biznesowe s膮 w艂a艣cicielami 艣rodk贸w produkcji, a tak偶e gotowego produktu. Firmy dzia艂aj膮 jako scentralizowani po艣rednicy, sprzedaj膮c gotowe produkty i us艂ugi klientom oraz zatrudniaj膮c si艂臋 robocz膮 niezb臋dn膮 do przeprowadzenia procesu produkcyjnego.
Gospodarka P2P mo偶e istnie膰 w gospodarce kapitalistycznej. Oprogramowanie typu open source (czyli P2P) wsp贸艂istnieje z oprogramowaniem detalicznym i komercyjnym. Us艂ugi takie jak Uber czy Airbnb stanowi膮 alternatyw臋 odpowiednio dla us艂ug taks贸wkowych i us艂ug malarskich lub hoteli i zajazd贸w. Firmy te dzia艂aj膮 jak hybrydy mi臋dzy tradycyjnymi firmami kapitalistycznymi a prawdziw膮 dzia艂alno艣ci膮 P2P, zapewniaj膮c us艂ugi po艣rednictwa, w tym sie膰 艂膮cz膮c膮 kupuj膮cych i sprzedaj膮cych oraz przetwarzaj膮c膮 p艂atno艣ci, ale wykorzystuj膮c prywatnych wykonawc贸w do dostarczania us艂ug bezpo艣rednio klientom.
W P2P, bez udzia艂u os贸b trzecich w transakcji, istnieje wi臋ksze ryzyko, 偶e dostawca mo偶e nie dostarczy膰, 偶e produkt nie b臋dzie mia艂 oczekiwanej jako艣ci lub 偶e kupuj膮cy mo偶e nie zap艂aci膰. Zmniejszone koszty og贸lne i wynikaj膮ce z nich ni偶sze ceny mog膮 zniwelowa膰 to dodatkowe ryzyko.
Poniewa偶 dostawcy towar贸w lub us艂ug P2P s膮 w艂a艣cicielami gotowego produktu i 艣rodk贸w produkcji, gospodarka peer-to-peer jest podobna do produkcji ekonomicznej w epoce przedindustrialnej, kiedy ka偶dy by艂 samo-producentem, system, kt贸ry zosta艂 zast膮piony przez wi臋cej wydajne systemy gospodarcze, kt贸re zapewnia艂y wi臋ksz膮 produktywno艣膰 i bogactwo. Internet i rewolucja informatyczna sprawi艂y, 偶e gospodarka P2P sta艂a si臋 o wiele bardziej op艂acalnym systemem w dzisiejszych czasach, a tak偶e pobudzi艂y inwestycje w dostawc贸w us艂ug, kt贸rzy chocia偶 nie s膮 bezpo艣rednio zaanga偶owani w produkcj臋 towar贸w lub us艂ug P2P, dzia艂aj膮 w celu zwi臋kszenia liczby transakcji P2P widoczne, bezpieczniejsze i wydajniejsze.
Wsp贸艂czesny stan wschodz膮cych gospodarek P2P to tylko najnowszy przyk艂ad warto艣ci Internetu dla konsument贸w. Wy艂aniaj膮cy si臋, oparty na Internecie, model kapitalizmu opartego na autoprodukcjach jest teraz na tyle znacz膮cy i destrukcyjny, 偶e organy regulacyjne i firmy si臋 do niego obudzi艂y. 艢wiadczy to o jego ogromnym potencjale dla tak innowacyjnych modeli biznesowych w nadchodz膮cych latach.
Gospodarka kapitalistyczna i gospodarka P2P
Kilka czynnik贸w wp艂ywa na korzy艣ci z organizowania dzia艂alno艣ci gospodarczej w firmy kapitalistyczne w por贸wnaniu z gospodark膮 P2P. W kapitalizmie pracownicy cz臋sto nie posiadaj膮 艣rodk贸w produkcji, ani nie maj膮 偶adnych praw do gotowego produktu, kt贸ry pomogli wytworzy膰. Zamiast tego otrzymuj膮 wynagrodzenie w zamian za wk艂ad w produkcj臋 firmy, kt贸ra nast臋pnie sprzedaje produkt klientom. System kapitalistyczny oparty na firmach trzecich ma przewag臋 nad gospodark膮 P2P w postaci og贸lnie zwi臋kszonej produktywno艣ci i efektywno艣ci procesu produkcyjnego dzi臋ki ekonomii skali,. zarz膮dzaniu kosztami transakcyjnymi koordynacji dzia艂a艅 kupuj膮cych i sprzedaj膮cych, specjalizacji i podzia艂owi pracy w odniesieniu do zdolno艣ci kierowniczych i przedsi臋biorczego os膮du oraz przeniesienia ryzyka i niepewno艣ci z pracownik贸w i klient贸w na w艂a艣cicieli firm, kt贸rzy maj膮 wi臋ksze zasoby do absorbowania potencjalnych strat.
Mog膮 one stanowi膰 przewag臋 nad systemem P2P. System P2P b臋dzie mniej wydajny ni偶 tradycyjne firmy kapitalistyczne do tego stopnia, 偶e ograniczy produkcj臋 do mniej wydajnej skali; ponosi wy偶sze koszty informacyjne lub inne koszty transakcyjne; ogranicza podzia艂 pracy mi臋dzy mened偶erami biznesu, przedsi臋biorcami, pracownikami i klientami; lub ogranicza efektywn膮 dystrybucj臋 ryzyka i niepewno艣ci. Ten zakres jest oparty na fizycznej technologii, instytucjach spo艂ecznych i cechach populacji w gospodarce.
Ekonomia skali
Produkcja i ich mniej mo偶e by膰 w du偶ych ilo艣ciach. Firmy w gospodarce kapitalistycznej istniej膮 cz臋艣ciowo po to, aby skonsolidowa膰 dobra kapita艂owe i si艂臋 robocz膮 potrzebn膮 do produkcji na du偶膮 skal臋 w jednym miejscu lub operacji w celu skorzystania z tych korzy艣ci skali. Niekt贸re nowoczesne technologie, takie jak druk 3D,. zwi臋kszaj膮 wydajno艣膰 produkcji niekt贸rych towar贸w na mniejsz膮 skal臋, u艂atwiaj膮c przyj臋cie dzia艂alno艣ci P2P na tych rynkach.
Koszty transakcji
Organizacja tradycyjnych firm kapitalistycznych jest w du偶ej mierze zdeterminowana przez koszty transakcyjne r贸偶nych transakcji zwi膮zanych z danym procesem produkcyjnym. Gromadzenie, udost臋pnianie i przekazywanie informacji o jako艣ci, ilo艣ci i kosztach towar贸w, us艂ug i nak艂ad贸w produkcyjnych; projektowanie, negocjowanie i egzekwowanie um贸w; a dystrybucja kontroli nad aktywami zwi膮zanymi z konkretn膮 relacj膮 s膮 przyk艂adami koszt贸w transakcji, kt贸re mo偶na zmniejszy膰, organizuj膮c dzia艂ania jednostek w gospodarce na odr臋bne firmy. Tam, gdzie technologia, instytucje spo艂eczne lub charakterystyka populacji mog膮 pom贸c w zmniejszeniu tego rodzaju koszt贸w transakcji, firmy biznesowe mog膮 by膰 mniej potrzebne, a osoby fizyczne mog膮 skutecznie przeprowadza膰 transakcje biznesowe na zasadzie P2P.
Technologie informacyjne, takie jak wyszukiwarki i platformy handlowe online, kt贸re u艂atwiaj膮 ludziom zbieranie, udost臋pnianie i filtrowanie danych o innych kupuj膮cych i sprzedaj膮cych, s膮 jedn膮 z oczywistych dr贸g u艂atwiaj膮cych dzia艂alno艣膰 P2P, podczas gdy instytucje formalne, takie jak niezawodny system Innym jest prawo um贸w i czyn贸w niedozwolonych, kt贸re zwi臋kszaj膮 zdolno艣膰 os贸b fizycznych do zawierania i egzekwowania um贸w biznesowych lub ustaw antymonopolowych, kt贸re ograniczaj膮 zdolno艣膰 du偶ych firm do korzystania z si艂y rynkowej w celu domagania si臋 koncesji od mniejszych kontrahent贸w. Populacja kupuj膮cych i sprzedaj膮cych o wy偶szych spo艂ecznych preferencjach zaufania i uczciwo艣ci mo偶e by膰 r贸wnie偶 mniej zale偶na od organizowania firm biznesowych w celu przezwyci臋偶enia koszt贸w transakcyjnych zwi膮zanych z asymetri膮 informacji,. problemami zleceniodawca-przedstawiciel i przetrzymywaniem aktyw贸w zwi膮zanych z konkretnymi relacjami.
Specjalizacja i podzia艂 pracy
Firmy biznesowe, kt贸re dzia艂aj膮 jako po艣rednicy ekonomiczni, oszcz臋dzaj膮 na wykorzystaniu umiej臋tno艣ci mened偶erskich i os膮du przedsi臋biorczego. Pozwalaj膮 one tym, kt贸rzy maj膮 te umiej臋tno艣ci, specjalizowa膰 si臋 w ich produktywnym stosowaniu, a tym, kt贸rzy ich nie maj膮, specjalizowa膰 si臋 w innych czynno艣ciach jako pracownicy op艂acani wynagrodzeniem. Gospodarka P2P mo偶e odnie艣膰 wi臋kszy sukces, gdy istniej膮 narz臋dzia technologiczne, kt贸re u艂atwiaj膮 jednostkom zarz膮dzanie w艂asnym biznesem i obci膮偶eniem prac膮 oraz zmniejszaj膮 przewag臋 komparatywn膮 specjalizacji. Populacja os贸b, kt贸re z jakiego艣 powodu maj膮 lepszy poziom umiej臋tno艣ci zarz膮dzania lub os膮du przedsi臋biorczego, mo偶e by膰 bardziej odpowiednia do czerpania korzy艣ci z gospodarki P2P.
Ryzyko i niepewno艣膰 艂o偶yska
Przysz艂e warunki ekonomiczne s膮 zawsze niepewne i wi膮偶膮 si臋 z ryzykiem. Zmieniaj膮 si臋 preferencje konsument贸w, pojawiaj膮 si臋 kl臋ski 偶ywio艂owe, a gospodarki przechodz膮 cykle koniunkturalne i recesje. Firmy biznesowe w tradycyjnej gospodarce kapitalistycznej ponosz膮 to ryzyko i niepewno艣膰, odpowiadaj膮c za zysk lub strat臋 firmy, zapewniaj膮c jednocze艣nie pracownikom stabiln膮 p艂ac臋, a konsumentom sp贸jny produkt. W dzia艂alno艣ci gospodarczej typu P2P, bez firmy dzia艂aj膮cej jako po艣rednik, osoby fizyczne ponosz膮 wi臋cej bezpo艣redniego ryzyka zwi膮zanego z prowadzeniem w艂asnej firmy i bezpo艣rednio ponosz膮 straty, je艣li niepewne warunki ekonomiczne obr贸c膮 si臋 przeciwko nim. Instytucje spo艂eczne, takie jak powszechny doch贸d podstawowy, opieka zdrowotna dla jednego p艂atnika lub inne sieci bezpiecze艅stwa socjalnego, mog膮 umo偶liwi膰 wi臋ksz膮 dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 P2P poprzez zwi臋kszenie zdolno艣ci jednostek do ponoszenia ryzyka prowadzenia w艂asnej dzia艂alno艣ci gospodarczej. Populacja ludzi, kt贸rzy s膮 po prostu bardziej tolerancyjni na niepewno艣膰 i sk艂onni do podejmowania wi臋kszego ryzyka, mo偶e r贸wnie偶 by膰 bardziej przystosowana do gospodarki P2P.
##Przegl膮d najwa偶niejszych wydarze艅
Czynniki wp艂ywaj膮ce na to, czy P2P lub po艣rednia dzia艂alno艣膰 gospodarcza jest bardziej prawdopodobna i wydajna, obejmuj膮 korzy艣ci skali, koszty transakcyjne, specjalizacj臋 mened偶ersk膮 i przedsi臋biorcz膮 oraz ryzyko i niepewno艣膰.
Nowoczesna technologia pomog艂a zwi臋kszy膰 zdolno艣膰 ludzi do anga偶owania si臋 w dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮 P2P.
Gospodarka typu peer-to-peer (P2P) to taka, w kt贸rej jednostki bezpo艣rednio dokonuj膮 transakcji biznesowych lub wsp贸艂pracuj膮 ze sob膮 w zakresie produkcji przy niewielkim lub 偶adnym po艣rednictwie ze strony os贸b trzecich.