Cykl koniunkturalny

Co to jest cykl biznesowy?

Cykle koniunkturalne to rodzaj fluktuacji występującej w zagregowanej aktywności gospodarczej narodu – cykl, który składa się z ekspansji zachodzących mniej więcej w tym samym czasie w wielu rodzajach działalności gospodarczej, po których następuje podobnie ogólne kurczenie się (recesja). Ta sekwencja zmian jest powtarzalna, ale nie okresowa.

Cykl koniunkturalny jest przykładem cyklu gospodarczego.

Zrozumienie cyklu biznesowego

Zasadniczo cykle koniunkturalne charakteryzują się naprzemiennymi fazami ekspansji i kurczenia się zagregowanej działalności gospodarczej oraz ruchem między zmiennymi ekonomicznymi w każdej fazie cyklu. Zagregowana aktywność gospodarcza jest reprezentowana nie tylko przez realny (tj. skorygowany o inflację) PKB – miara zagregowanej produkcji – ale także zagregowane miary produkcji przemysłowej, zatrudnienia, dochodów i sprzedaży, które są kluczowymi zbieżnymi wskaźnikami ekonomicznymi używanymi do oficjalne określenie dat szczytów i dołków cyklu koniunkturalnego w USA.

Popularnym błędnym przekonaniem jest to, że recesję definiuje się po prostu jako dwa kolejne kwartały spadku realnego PKB. Warto zauważyć, że recesja lat 1960-61 i 2001 nie obejmowała dwóch następujących po sobie spadków realnego PKB.

Recesja jest w rzeczywistości specyficznym rodzajem błędnego koła, z kaskadowymi spadkami produkcji, zatrudnienia, dochodów i sprzedaży, które przekładają się na dalszy spadek produkcji, szybko rozprzestrzeniając się z przemysłu na przemysł i od regionu do regionu. Ten efekt domina jest kluczem do rozprzestrzeniania się słabości recesyjnej w gospodarce, napędzając zbieżność tych zbieżnych wskaźników gospodarczych i utrzymywanie się recesji.

Z drugiej strony, ożywienie cyklu koniunkturalnego zaczyna się, gdy błędne koło recesji odwraca się i staje się cyklem pozytywnym, w którym rosnąca produkcja powoduje wzrost liczby miejsc pracy, wzrost dochodów i wzrost sprzedaży, co przekłada się na dalszy wzrost produkcji. Ożywienie może trwać i skutkować trwałą ekspansją gospodarczą tylko wtedy, gdy stanie się samozasilające, co zapewnia efekt domina napędzający dyfuzję ożywienia w całej gospodarce.

Oczywiście giełda to nie gospodarka. Dlatego też cyklu koniunkturalnego nie należy mylić z cyklami rynkowymi,. które są mierzone za pomocą szerokich indeksów cen akcji.

Mierzenie i datowanie cykli biznesowych

Dotkliwość recesji jest mierzona przez trzy D: głębokość, dyfuzję i czas trwania. Głębokość recesji jest określana przez wielkość spadku między szczytami w szerokich miarach produkcji, zatrudnienia, dochodów i sprzedaży. Jego rozpowszechnianie mierzy się stopniem jego rozprzestrzenienia się na różne rodzaje działalności gospodarczej, branże i regiony geograficzne. Jego czas trwania jest określony przez odstęp czasu między szczytem a dołkiem.

W analogiczny sposób siła ekspansji zależy od tego, jak wyraźna, wszechobecna i trwała się okazuje. Te trzy „P” odpowiadają trzem „D” recesji.

Ekspansja zaczyna się w dołku (lub na dole) cyklu koniunkturalnego i trwa do następnego szczytu, podczas gdy recesja zaczyna się od tego szczytu i trwa do następnego dołka.

National Bureau of Economic Research (NBER) określa chronologię cyklu koniunkturalnego – daty rozpoczęcia i zakończenia recesji i ekspansji w Stanach Zjednoczonych. W związku z tym jego Komitet Datowania Cyklu Biznesowego uważa, że recesja jest „znacznym spadkiem aktywności gospodarczej w całej gospodarce, trwającym dłużej niż kilka miesięcy, zwykle widocznym w realnym PKB, realnych dochodach, zatrudnieniu, produkcji przemysłowej i sprzedaży hurtowo-detalicznej ”.

Komitet ds. Datowania zazwyczaj określa daty rozpoczęcia i zakończenia recesji długo po fakcie. Na przykład, po zakończeniu recesji w latach 2007–2009, „czekał z podjęciem decyzji do czasu, gdy w dniach 30 lipca i 27 sierpnia 2010 r. zostaną opublikowane rewizje w krajowych rachunkach dochodów i produktów”, i ogłosił recesję w czerwcu 2009 r. data zakończenia 20 września 2010 r. Od powstania Komitetu w 1979 r. średnie opóźnienia w ogłoszeniu dat rozpoczęcia i zakończenia recesji wynoszą 8 miesięcy dla szczytów i 15 miesięcy dla dołków.

Przed utworzeniem Komitetu, w latach 1949-1978, daty rozpoczęcia i zakończenia recesji zostały określone w imieniu NBER przez dr Geoffreya H. Moore'a. Następnie pełnił funkcję starszego członka Komitetu od 1979 r. aż do śmierci w 2000 r. W 1996 r. Moore był współzałożycielem Instytutu Badań Cyklu Ekonomicznego (ECRI), który, opierając się na tym samym podejściu, które zastosowano do określenia oficjalnej chronologii cykli koniunkturalnych w USA, determinuje działalność gospodarczą. chronologie cykli dla 21 innych gospodarek, w tym G7 i BRICS. W analizach wymagających dat międzynarodowej recesji jako punktów odniesienia, najczęściej stosowaną procedurą jest odniesienie do dat NBER dla USA i dat ECRI dla innych gospodarek.

11 miesięcy

Średnia długość recesji w USA od II wojny światowej to zaledwie około 11 miesięcy. Wielka Recesja była najdłuższą w tym okresie, sięgając 18 miesięcy.

Ekspansje w USA zwykle trwają dłużej niż recesje w USA. W latach 1854-1899 były prawie równe długości, z recesją trwającą średnio 24 miesiące i ekspansją trwającą średnio 27 miesięcy. Średni czas trwania recesji spadł wówczas do 18 miesięcy w okresie 1900–1945 i do 11 miesięcy w okresie po II wojnie światowej. Tymczasem średni czas trwania ekspansji wzrastał stopniowo, od 27 miesięcy w latach 1854-1899, do 32 miesięcy w latach 1900-1945, do 45 miesięcy w latach 1945-1982 i do 103 miesięcy w okresie 1982-2009.

Głębokość recesji zmieniała się z biegiem czasu. Były one zazwyczaj bardzo głębokie w okresie przed II wojną światową, sięgając XIX wieku. Wraz z drastycznym spadkiem cyklicznej zmienności po II wojnie światowej, głębokość recesji znacznie się zmniejszyła. Od połowy lat 80. do przedednia Wielkiej Recesji 2007–2009 – okresu nazywanego czasem wielkim umiarkowaniem – następowało dalsze zmniejszenie zmienności cyklicznej. Ponadto, od początku wielkiego umiarkowania, średnia długość ekspansji wydaje się mniej więcej podwoić.

Odmiany doświadczeń cyklicznych

Doświadczenia większości gospodarek zorientowanych na rynek przed II wojną światową obejmowały głębokie recesje i silne ożywienie. Jednak ożywienie po II wojnie światowej po zniszczeniach, jakie wojna wyrządziła wielu dużym gospodarkom, spowodowało silny trend wzrostowy trwający dziesięciolecia.

Kiedy tendencja wzrostowa jest silna – jak pokazały Chiny w ostatnich dziesięcioleciach – trudno jest cyklicznym spadkom doprowadzić wzrost gospodarczy poniżej zera i doprowadzić do recesji. Z tego samego powodu Niemcy i Włochy nie doświadczyły pierwszej recesji po II wojnie światowej aż do połowy lat 60., a tym samym doświadczyły ekspansji trwającej dwie dekady. Od lat pięćdziesiątych do siedemdziesiątych Francja przeżywała 15-letnią ekspansję, Wielka Brytania – 22-letnią, a Japonia – 19-letnią. Kanada była świadkiem 23-letniej ekspansji od końca lat pięćdziesiątych do początku lat osiemdziesiątych. Nawet Stany Zjednoczone cieszyły się najdłuższą ekspansją do tego czasu w swojej historii, obejmującą prawie dziewięć lat, od początku 1961 do końca 1969 roku.

Ponieważ recesje cykli koniunkturalnych najwyraźniej stały się rzadsze, ekonomiści skupili się na cyklach wzrostu, które składają się z naprzemiennych okresów wzrostu powyżej i poniżej trendu. Jednak monitorowanie cykli wzrostu wymaga określenia aktualnego trendu, co jest problematyczne dla prognozowania cyklu koniunkturalnego w czasie rzeczywistym. W rezultacie Geoffrey H. Moore w ECRI przeszedł do innej koncepcji cyklicznej – cyklu stopy wzrostu.

Cykle tempa wzrostu – zwane również cyklami przyspieszania i zwalniania – składają się z naprzemiennych okresów cyklicznych wzrostów i spadków tempa wzrostu gospodarki, mierzonych stopami wzrostu tych samych kluczowych, zbieżnych wskaźników ekonomicznych wykorzystywanych do określenia szczytu i dołka cyklu koniunkturalnego Daktyle. W tym sensie cykl tempa wzrostu (GRC) jest pierwszą pochodną klasycznego cyklu koniunkturalnego (BC). Ale co ważne, analiza GRC nie wymaga szacowania trendu.

Stosując podejście analogiczne do tego stosowanego do określenia chronologii cykli koniunkturalnych, ECRI określa również chronologie GRC dla 22 gospodarek, w tym dla USA. Ponieważ GRC opierają się na punktach przegięcia cykli koniunkturalnych, są one szczególnie przydatne dla inwestorów, którzy są wrażliwi na powiązania między rynkami akcji a cyklami gospodarczymi.

Badacze, którzy byli pionierami klasycznej analizy cyklu koniunkturalnego i analizy cyklu wzrostu, zajęli się cyklem tempa wzrostu (GRC), który składa się z naprzemiennych okresów cyklicznych wzrostów i spadków wzrostu gospodarczego, mierzonych stopami wzrostu tego samego kluczowego zbieżnego wskaźniki wykorzystywane do określenia dat szczytów i dołków cyklu koniunkturalnego.

Ceny akcji i cykl koniunkturalny

W okresie powojennym największe spadki cen akcji zwykle – choć nie zawsze – występowały w okolicach spadków koniunktury (tj. recesji). Wyjątkiem jest krach z 1987 r., który był częścią ponad 35-procentowego spadku indeksu S&P 500 w tym roku, jego spadek o ponad 23 proc. w 1966 r. oraz ponad 28-procentowy spadek w pierwszej połowie 1962 r.

Jednak każdy z tych dużych spadków cen akcji miał miejsce podczas spadków GRC. Rzeczywiście, podczas gdy ceny akcji generalnie odnotowują znaczne spadki związane z recesjami cykli koniunkturalnych i wzrosty związane z ożywieniem cykli koniunkturalnych, istniała lepsza relacja jeden do jednego między spadkami cen akcji a spadkami GRC – oraz między wzrostami cen akcji a wzrostami GRC – w okresie po- Okres II wojny światowej, w dziesięcioleciach poprzedzających Wielką Recesję.

Po Wielkiej Recesji w latach 2007–2009 — podczas gdy pełnoprawne spadki cen akcji, obejmujące ponad 20% spadki głównych średnich, wystąpiły dopiero podczas pandemii COVID-19 w 2020 r. — mniejsze „korekty” o 10%–20% skupione wokół cztery następujące po sobie spadki GRC, od maja 2010 do maja 2011, od marca 2012 do stycznia 2013, od marca do sierpnia 2014 oraz od kwietnia 2014 do maja 2016. 20% spadek indeksu S&P 500 pod koniec 2018 roku miał również miejsce w ramach piątego GRC spowolnienie, które rozpoczęło się w kwietniu 2017 r. i zakończyło recesją w 2020 r.

W gruncie rzeczy perspektywa recesji zwykle, choć nie zawsze, prowadzi do znacznego spadku cen akcji. Ale perspektywa spowolnienia gospodarczego – a konkretnie spadku koniunktury GRC – może również wywołać mniejsze korekty, a czasami znacznie większe spadki cen akcji.

Dlatego dla inwestorów ważne jest, aby zwracać uwagę nie tylko na recesje koniunkturalne, ale także spowolnienia gospodarcze określane jako dekoniunktury GRC. Osoby zainteresowane dodatkowymi informacjami na temat cykli koniunkturalnych, cen akcji i innych koncepcji finansowych mogą rozważyć zapisanie się na jeden z najlepszych obecnie dostępnych kursów inwestycyjnych.

Przegląd najważniejszych wydarzeń

• Cykle koniunkturalne składają się z skoordynowanych cyklicznych wzrostów i spadków w szerokich miarach aktywności gospodarczej – produkcji, zatrudnienia, dochodów i sprzedaży.

• Dotkliwość recesji mierzy się trzema D: głębokością, dyfuzją i czasem trwania, a siła ekspansji jest wyraźna, wszechobecna i uporczywa.

• Naprzemienne fazy cyklu koniunkturalnego to ekspansje i kurczenia (nazywane również recesjami).

• Recesje często zaczynają się w szczycie cyklu koniunkturalnego – kiedy kończy się ekspansja – i kończą w dołku cyklu koniunkturalnego, kiedy zaczyna się kolejna ekspansja.

FAQ

Jakie są etapy cyklu biznesowego?

Ogólnie cykl biznesowy składa się z czterech odrębnych faz: ekspansji; szczyt; skurcz; i koryta.

Jaka była najdłuższa ekspansja gospodarcza?

Ekspansja w latach 2009-2020 była najdłuższa w historii i wyniosła 128 miesięcy.

Jak długo trwa cykl koniunkturalny?

Według badań rządu USA cykl koniunkturalny w Ameryce trwa średnio około 5 i pół roku (od II wojny światowej).