Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI)

Apakah Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI)?

Penunjuk kemajuan tulen (GPI) ialah metrik yang digunakan untuk mengukur pertumbuhan ekonomi sesebuah negara. Ia sering dianggap sebagai metrik alternatif kepada penunjuk ekonomi keluaran dalam negara kasar (KDNK) yang lebih terkenal. Penunjuk GPI mengambil kira semua yang digunakan KDNK tetapi menambah angka lain yang mewakili kos kesan negatif yang berkaitan dengan aktiviti ekonomi, seperti kos jenayah, kos penipisan ozon dan kos penipisan sumber, antara lain.

GPI menjaringkan hasil positif dan negatif pertumbuhan ekonomi untuk mengkaji sama ada ia memberi manfaat kepada orang ramai secara keseluruhan atau tidak.

Bagaimana Penunjuk Kemajuan Tulen Berfungsi

Penunjuk Kemajuan Tulen ialah percubaan untuk mengukur sama ada impak alam sekitar dan kos sosial pengeluaran dan penggunaan ekonomi di sesebuah negara adalah faktor negatif atau positif dalam kesihatan dan kesejahteraan keseluruhan.

Metrik GPI dibangunkan daripada teori ekonomi hijau (yang melihat pasaran ekonomi sebagai bahagian dalam ekosistem). Penyokong GPI melihatnya sebagai ukuran kemampanan ekonomi yang lebih baik jika dibandingkan dengan ukuran KDNK. Sejak 1995, penunjuk GPI telah berkembang dan digunakan di Kanada dan Amerika Syarikat. Walau bagaimanapun, kedua-dua negara ini masih melaporkan maklumat ekonomi mereka dalam KDNK untuk kekal sejajar dengan amalan yang lebih meluas.

Sejarah Penunjuk Kemajuan Tulen

Pada tahun 1930-an, pentadbiran Roosevelt mencari jalan untuk mengukur pengeluaran ekonomi Amerika Syarikat selepas memulakan dasar untuk menangani ekonomi yang gagal menggunakan data yang boleh dipersoalkan. Jabatan Perdagangan menyenaraikan ahli ekonomi Biro Penyelidikan Ekonomi Kebangsaan Simon Kuznets untuk mewujudkan metrik ekonomi yang lebih sesuai daripada yang digunakan sebelum ini. Sebagai tindak balas, beliau membentangkan kepada Kongres laporannya "Pendapatan Negara 1929-1935", yang melahirkan konsep keluaran dalam negara kasar (KDNK).

Sebelum tahun 1930-an, tiada cara untuk mengukur pendapatan dan keluaran negara

Bagaimanapun, Kuznets memberi amaran bahawa KDNK tidak akan dapat mengukur kebajikan sesebuah negara. Jadi, kira-kira 30 tahun kemudian pada tahun 1995, organisasi yang berpangkalan di AS, Mentakrifkan Semula Kemajuan membina tanggapan ini, mewujudkan laluan untuk Clifford Cobb, Ted Halstead dan Jonathan Rowe untuk mencipta Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI), yang terdiri daripada 26 penunjuk. Metrik baharu ini direka bentuk untuk menentukan kebajikan negara bukan sahaja dengan ukuran ekonominya tetapi juga oleh keadaan sosial, alam sekitar dan keadaan manusianya.

Oleh kerana GPI ditakrifkan secara longgar, pengamal membangunkan parameter mereka sendiri untuk mengukur kebajikan ekonomi. Ketidakkonsistenan menyukarkan untuk membandingkan satu ekonomi dengan ekonomi yang lain dan, oleh itu, menjadikan beberapa sedikit berguna.

Dua sidang kemuncak GPI telah diadakan untuk menangani ketidakkonsistenan ini, dan, akibatnya, penyelidik dan pengamal mengubah suai GPI-GPI 2.0-untuk menyelaraskan proses perakaunan dan menggantikan metodologi lama yang tidak memberikan gambaran yang tepat dan lengkap tentang ekonomi. Juruterbang sedang dijalankan di beberapa negeri AS dan Kanada untuk menguji keberkesanan GPI 2.0.

GPI lwn KDNK

KDNK meningkat dua kali apabila pencemaran dicipta – sekali selepas penciptaan (sebagai kesan sampingan daripada beberapa proses yang berharga) dan sekali lagi apabila pencemaran dibersihkan. Sebaliknya, GPI mengira pencemaran awal sebagai kerugian dan bukannya keuntungan, secara amnya sama dengan amaun yang akan dikos untuk dibersihkan kemudian ditambah dengan kos sebarang kesan negatif pencemaran yang akan berlaku pada masa yang sama. Mengira kos dan faedah luaran persekitaran dan sosial ini adalah satu tugas yang sukar.

Dengan mengambil kira kos yang ditanggung oleh masyarakat secara keseluruhan untuk membaiki atau mengawal pencemaran dan kemiskinan, GPI mengimbangi perbelanjaan KDNK berbanding kos luaran. Penyokong GPI mendakwa bahawa ia boleh mengukur kemajuan ekonomi dengan lebih pasti kerana ia membezakan antara keseluruhan "anjakan dalam 'asas nilai' produk, menambah kesan ekologinya ke dalam persamaan."

Hubungan antara KDNK dan GPI meniru hubungan antara untung kasar dan untung bersih syarikat. Untung bersih ialah untung kasar ditolak kos yang ditanggung, manakala GPI ialah KDNK (nilai semua barangan dan perkhidmatan yang dihasilkan) tolak kos alam sekitar dan sosial. Sehubungan itu, GPI akan menjadi sifar jika kos kewangan kemiskinan dan pencemaran menyamai keuntungan kewangan daripada pengeluaran barangan dan perkhidmatan, semua faktor lain adalah tetap.

Kelebihan dan Kekurangan GPI

Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI) mengukur ekonomi secara holistik dengan mempertimbangkan penunjuk ekonomi yang tidak dilihat oleh KDNK. Sebagai contoh, ia menyumbang kepada luaran negatif, seperti pencemaran dan jenayah, dan kerosakan sosial lain yang menjejaskan ekonomi dan kebajikan orang yang berkhidmat. Peristiwa ini menimbulkan kos masyarakat yang besar daripada kerosakan yang terhasil.

Faedah kepada masyarakat, seperti kesukarelawanan, kerja rumah, dan pendidikan tinggi merupakan sumbangan penting kepada masyarakat tetapi sebahagian besarnya diabaikan kerana sukar untuk diukur. Dan kerana tiada pertimbangan diberikan sebagai pertukaran untuk jenis perkhidmatan ini, ia tidak termasuk dalam KDNK. Walau bagaimanapun, untuk mengambil kira kesannya terhadap ekonomi, GPI menetapkan nilai kepada setiap satu.

Perakaunan untuk aktiviti dan peristiwa ini yang biasanya tidak mempunyai nilai yang ditetapkan boleh menjadi masalah. Memasukkan mereka memerlukan nilai untuk diberikan, dan nilai ini boleh berbeza berdasarkan siapa yang mengaitkannya. Tahap subjektiviti ini boleh menyukarkan untuk membandingkan GPI.

Selain itu, takrifan luas GPI membolehkan tafsiran dan pengiraan yang berbeza. Ketidakkonsistenan ini boleh menyukarkan untuk mendapatkan perakaunan faktor yang tepat dan membandingkan GPI. Mereka juga menyukarkan GPI untuk diguna pakai sebagai piawaian pengukuran ekonomi.

TTT

Soalan Lazim Penunjuk Kemajuan Tulen

Bagaimanakah GPI Berbeza Daripada KDNK?

Faktor Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI) dalam semua komponen Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) dan termasuk elemen alam sekitar dan sosial yang memberi kesan kepada ekonomi, seperti pencemaran, kesukarelawanan, jenayah dan perubahan iklim. Sesetengah ahli ekonomi mencadangkan bahawa GPI adalah metrik yang lebih baik daripada KDNK kerana ia memberikan pandangan holistik tentang kesejahteraan ekonomi negara.

Bagaimanakah GPI Dikira?

Formula GPI ialah GPI = C_adj + G + W - D - S - E - N

di mana:

C_adj = penggunaan peribadi dengan pelarasan pengagihan pendapatan
G = pertumbuhan modal
W = sumbangan bukan konvensional kepada kebajikan, seperti kesukarelawanan
D = perbelanjaan persendirian defensif
S = aktiviti yang memberi kesan negatif kepada modal sosial
E = kos yang berkaitan dengan kemerosotan alam sekitar
N = aktiviti yang memberi kesan negatif kepada modal semula jadi

Apakah Penunjuk Komponen GPI?

GPI terdiri daripada 26 petunjuk, dikelompokkan kepada tiga kategori (sosial, ekonomi dan alam sekitar). Masing-masing mengukur keadaan ekonomi yang berbeza. Dalam kategori sosial, anda akan menemui jenayah, struktur keluarga, ahli akademik dan banyak lagi. Dalam kategori alam sekitar, anda akan mendapati pencemaran, perubahan iklim dan faktor lain yang memberi kesan positif atau negatif kepada alam sekitar.

Siapakah yang Mencipta Penunjuk Kemajuan Tulen?

Mengambil kira penafian Simon Kuznets bahawa KDNK tidak dapat memberitahu dengan secukupnya bagaimana keadaan sesebuah negara secara keseluruhan, Clifford Cobb membangunkan Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI) bersama-sama dengan Ted Halstead dan Jonathan Rowe pada tahun 1995.

Garisan bawah

Penunjuk Kemajuan Tulen (GPI) ialah alat ekonomi yang digunakan untuk mengukur kesihatan ekonomi sesebuah negara. Ia menggabungkan faktor persekitaran dan sosial, seperti struktur keluarga, faedah daripada pendidikan tinggi, jenayah dan pencemaran, yang tidak dipertimbangkan dalam KDNK. GPI menentukan sama ada faktor-faktor lain ini negatif atau positif ekonomi, dan boleh memberikan pandangan holistik tentang bagaimana ia mempengaruhi kehidupan dan kebajikan masyarakat.

Sorotan

GPI ialah metrik alternatif kepada KDNK tetapi yang menyumbang kepada luaran seperti pencemaran.
Penunjuk kemajuan tulen (GPI) ialah ukuran pertumbuhan ekonomi dan kemakmuran peringkat kebangsaan.
Pengkritik mencadangkan bahawa beberapa langkah GPI terlalu subjektif, menjadikannya alat yang kurang berkesan untuk mengukur pertumbuhan ekonomi.
Oleh itu, GPI dianggap sebagai ukuran pertumbuhan yang lebih baik dari perspektif ekonomi hijau atau sosial.
Penyokong mencadangkan bahawa GPI adalah metrik yang lebih baik kerana ia memberikan pandangan penuh tentang kesihatan sesebuah negara.