Utiliti Marginal

Apakah itu Utiliti Marginal?

Utiliti marginal ialah kepuasan tambahan yang diperoleh pengguna daripada mempunyai satu unit lagi barangan atau perkhidmatan. Konsep utiliti marginal digunakan oleh ahli ekonomi untuk menentukan berapa banyak item yang pengguna sanggup beli.

Utiliti marginal positif berlaku apabila penggunaan item tambahan meningkatkan jumlah utiliti. Sebaliknya, utiliti marginal negatif berlaku apabila penggunaan satu unit lagi mengurangkan utiliti keseluruhan.

Memahami Utiliti Marginal

Ahli ekonomi menggunakan idea utiliti marginal untuk mengukur bagaimana tahap kepuasan mempengaruhi keputusan pengguna. Ahli ekonomi juga telah mengenal pasti konsep yang dikenali sebagai undang-undang utiliti marginal berkurangan. Ia menerangkan bagaimana unit pertama penggunaan barang atau perkhidmatan membawa lebih banyak utiliti daripada unit kemudian.

Walaupun utiliti marginal cenderung berkurangan dengan penggunaan, ia mungkin atau mungkin tidak pernah mencapai sifar bergantung pada barang yang digunakan.

Utiliti marginal berguna dalam menerangkan cara pengguna membuat pilihan untuk mendapatkan manfaat paling banyak daripada belanjawan terhad mereka. Secara amnya, orang ramai akan terus menggunakan lebih banyak barang selagi utiliti marginal lebih besar daripada kos marginal. Dalam pasaran yang cekap, harganya sama dengan kos marginal. Itulah sebabnya orang ramai terus membeli lebih banyak sehingga utiliti marginal penggunaan jatuh kepada harga barang.

Undang - undang utiliti marginal berkurangan sering digunakan untuk mewajarkan cukai progresif. Ideanya ialah cukai yang lebih tinggi menyebabkan kurang kehilangan utiliti bagi seseorang yang berpendapatan lebih tinggi. Dalam kes ini, setiap orang mendapat utiliti marginal yang semakin berkurangan daripada wang. Katakan bahawa kerajaan mesti mengumpul $20,000 daripada setiap orang untuk membayar perbelanjaannya. Jika purata pendapatan ialah $60,000 sebelum cukai, maka purata orang akan memperoleh $40,000 selepas cukai dan mempunyai taraf hidup yang munasabah.

Walau bagaimanapun, meminta orang ramai membuat hanya $20,000 untuk menyerahkan semuanya kepada kerajaan adalah tidak adil dan menuntut pengorbanan yang jauh lebih besar. Itulah sebabnya cukai undian, yang memerlukan semua orang membayar jumlah yang sama, cenderung tidak popular.

Selain itu, cukai rata tanpa pengecualian individu yang memerlukan semua orang membayar peratusan yang sama akan memberi kesan kepada mereka yang berpendapatan kurang lebih kerana utiliti marginal. Seseorang yang membuat $15,000 setahun akan dikenakan cukai ke dalam kemiskinan dengan cukai 33%, manakala seseorang yang membuat $60,000 masih mempunyai kira-kira $40,000.

Jenis Utiliti Marginal

Terdapat pelbagai jenis utiliti marginal. Tiga daripada yang paling biasa adalah seperti berikut:

Utiliti Marginal Positif

Utiliti marginal positif berlaku apabila mempunyai lebih banyak item membawa kebahagiaan tambahan. Katakan anda suka makan sekeping kek, tetapi sekeping kedua akan memberi anda kegembiraan tambahan. Kemudian, utiliti marginal anda daripada memakan kek adalah positif.

Utiliti Marginal Sifar

Utiliti marginal sifar ialah apa yang berlaku apabila mengambil lebih banyak item tidak membawa ukuran kepuasan tambahan. Sebagai contoh, anda mungkin berasa agak kenyang selepas dua keping kek dan tidak akan berasa lebih baik selepas mendapat kepingan ketiga. Dalam kes ini, utiliti marginal anda daripada makan kek adalah sifar.

Utiliti Marginal Negatif

Utiliti marginal negatif ialah apabila anda mempunyai terlalu banyak item, jadi mengambil lebih banyak sebenarnya berbahaya. Sebagai contoh, kepingan kek keempat mungkin membuat anda muak selepas makan tiga keping kek.

Sejarah Utiliti Marginal

Konsep utiliti marginal telah dibangunkan oleh ahli ekonomi yang cuba menjelaskan realiti ekonomi harga, yang mereka percaya didorong oleh utiliti produk. Pada abad ke-18, ahli ekonomi Adam Smith membincangkan apa yang dikenali sebagai "paradoks air dan berlian." Paradoks ini menyatakan bahawa air mempunyai nilai yang jauh lebih rendah daripada berlian, walaupun air adalah penting untuk kehidupan manusia .

Perbezaan ini menarik minat ahli ekonomi dan ahli falsafah di seluruh dunia. Pada tahun 1870-an, tiga ahli ekonomi-William Stanley Jevons, Carl Menger, dan Leon Walras -masing-masing secara bebas membuat kesimpulan bahawa utiliti marginal adalah jawapan kepada paradoks air dan berlian. Dalam bukunya, The Theory of Political Economy, Jevons menjelaskan bahawa keputusan ekonomi dibuat berdasarkan utiliti "akhir" (marginal) dan bukannya jumlah utiliti.

Contoh Utiliti Marginal

David mempunyai empat gelen susu, kemudian memutuskan untuk membeli gelen kelima. Sementara itu, Kevin mempunyai enam gelen susu dan juga memilih untuk membeli satu gelen tambahan. David mendapat manfaat daripada tidak perlu pergi ke kedai lagi selama beberapa hari, jadi utiliti marginalnya masih positif. Sebaliknya, Kevin mungkin telah membeli lebih banyak susu daripada yang boleh dia makan secara munasabah, bermakna utiliti marginalnya mungkin sifar.

Perkara utama yang diambil daripada senario ini ialah utiliti marginal pembeli yang memperoleh lebih banyak produk semakin berkurangan. Akhirnya, tiada keperluan pengguna tambahan untuk produk dalam banyak kes. Pada ketika itu, utiliti marginal unit seterusnya sama dengan sifar dan penggunaan berakhir.

Sorotan

Utiliti marginal boleh positif, sifar atau negatif.
Konsep utiliti marginal digunakan oleh ahli ekonomi untuk menentukan berapa banyak item yang pengguna sanggup beli.
Undang-undang utiliti marginal berkurangan sering digunakan untuk mewajarkan cukai progresif.
Utiliti marginal ialah kepuasan tambahan yang diperoleh pengguna daripada mempunyai satu unit lagi barangan atau perkhidmatan.