Ustawa Gramm-Leach-Bliley z 1999 r. (GLBA)
Czym jest ustawa Gramm-Leach-Bliley z 1999 roku (GLBA)?
Ustawa Gramm-Leach-Bliley z 1999 r. (GLBA) była dwupartyjnym rozporządzeniem pod przewodnictwem prezydenta Billa Clintona, uchwalona przez Kongres 12 listopada 1999 r. GLBA była próbą aktualizacji i modernizacji branży finansowej. GLBA jest najbardziej znana jako uchylenie ustawy Glass-Steagall z 1933 r., która stanowiła, że banki komercyjne nie mogą oferować usług finansowych – takich jak inwestycje i usługi związane z ubezpieczeniami – w ramach normalnej działalności.
Zrozumienie ustawy Gramm-Leach-Bliley z 1999 r. (GLBA)
Ze względu na znaczne straty poniesione w wyniku Czarnego Wtorku i Czwartku w 1929 r. Ustawa Glass-Steagall została pierwotnie stworzona, aby chronić deponentów banków przed dodatkową ekspozycją na ryzyko związane ze zmiennością rynku akcji. W rezultacie przez wiele lat banki komercyjne nie mogły zgodnie z prawem działać jako brokerzy. Ponieważ od lat 30. XX w. wprowadzono wiele przepisów chroniących deponentów bankowych, GLBA została stworzona, aby umożliwić tym uczestnikom branży finansowej oferowanie większej liczby usług.
GLBA przeszło w ślad za fuzją banku komercyjnego Citicorp z firmą ubezpieczeniową Travelers Group. Doprowadziło to do powstania konglomeratu Citigroup, który oferował nie tylko komercyjne usługi bankowe i ubezpieczeniowe, ale także linie biznesowe związane z papierami wartościowymi. Jej marki na tym etapie obejmowały Citibank, Smith Barney, Primerica i Travelers. Fuzja Citicorp była pogwałceniem obowiązującej wówczas ustawy Glass-Steagall, a także ustawy o spółkach holdingowych bankowych z 1956 r.
Ustawa jest również znana jako Ustawa o modernizacji usług finansowych Gramm-Leach-Bliley Ustawa.
Aby umożliwić fuzję, Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych udzieliła Citigroup tymczasowego zwolnienia we wrześniu 1998 r., co było prekursorem uchwalenia przez Kongres GLBA. W przyszłości inne podobne fuzje byłyby w pełni legalne. Repealing Glass-Steagall usunął również zakaz „jednoczesnego świadczenia usług przez dowolnego urzędnika, dyrektora lub pracownika firmy papierów wartościowych jako urzędnika, dyrektora lub pracownika dowolnego banku członkowskiego”.
Ustawa Gramm-Leach-Bliley i prywatność konsumentów
Ustawa Gramm-Leach-Bliley wymagała również, aby instytucje finansowe oferujące pożyczki konsumenckie, porady finansowe lub inwestycyjne i/lub ubezpieczenia w pełni wyjaśniały swoim klientom swoje praktyki w zakresie udostępniania informacji. Firmy muszą umożliwić swoim klientom opcję „zrezygnowania”, jeśli nie chcą, aby ich poufne informacje były udostępniane.
Chociaż wiele osób uważa krytyczne informacje, takie jak salda bankowe i numery kont, za poufne, w rzeczywistości dane te są stale kupowane i sprzedawane przez banki, firmy obsługujące karty kredytowe i inne. Gramm-Leach-Bliley wymagało ograniczonej ochrony prywatności przed taką sprzedażą danych osobowych, wraz z pretekstem (pozyskiwaniem danych osobowych pod fałszywym pretekstem).
##Przegląd najważniejszych wydarzeń
Ustawa została uchwalona pod koniec 1999 roku i umożliwia bankom oferowanie usług finansowych wcześniej zabronionych przez Ustawę Glass-Steagall.
Zgodnie z GLBA każdy menedżer lub osoba obsługująca może sprzedawać lub zarządzać tylko jednym rodzajem produktu/instrumentu finansowego.
Wszystkie banki muszą dzielić się z klientem swoimi praktykami w zakresie wymiany informacji.
